Is werken als psycholoog zwaar of valt dat wel mee?

Dat ligt voornamelijk aan je eigen karakter! Een professional zal zakelijk en privé strikt gescheiden houden. Lukt je dat niet dan is het behoorlijk zwaar.

Natuurlijk krijg je veel ellende op je dak, maar het kan ook een enorme kik geven als jij de ander veiligheid kan bieden.

En al die aspecten liggen opgesloten in je eigen karakter. Jij bepaald dus zelf hoe zwaar of het wordt.

Ja dat is zwaar. Je zult dan heel goed je eigen grenzen moeten bewaken om het op termijn vol te houden. De zelfmoordcijfers onder psychologen en psychiaters is niet voor niets HOOG

Naast boven genoemde punten is het ook zo dat de beroepsdeformatie best hoog is bij psychologen. Beroepsdeformatie betekent dat je, door dat je veel met een bepaalde doelgroep in aanraking komt, je dit als normaal gaat zien, en je niet meer onder de indruk bent van 'gewone' dingen. Je bent niet snel meer onder de indruk, raakt wat afgestompt voor het gewone leven. Als je de hele dag ellende over je heen krijgt, en je hoort vervolgens je man thuis zeuren over dat ie wat last heb van zijn grote teen kun je daar niet meer goed op reageren. Je reageert of niet, of wordt juist heel erg boos dat hij loopt te zeuren. Bovendien komt het voor dat mensen met dit beroep zoveel vreemde gedachtengangen voorgeschoteld krijgen door hun cliënten, dat ze deze gaan overnemen of als 'normaal' zien.

Verder is het natuurlijk belangrijk dat je je de problemen niet persoonlijk aantrekt, hoe erg en schrijnend sommige situaties ook zijn. Want dan heb je op een gegeven moment zelf geen leven meer. In dit beroep kan het heel moeilijk zijn om werk en privé gescheiden te houden en je moet dus HEEL goed je eigen grenzen bewaken. Maar uiteraard leer je dit en oefen je er veel mee tijdens de opleiding, en het is een erg mooi beroep als je er geschikt voor bent. Ga eens kijken bij een open dag van de opleiding, dit geeft vaak een goed beeld van de realiteit.

het is zeer zwaar werk, want je hoort heel veel verhalen aan die erg heftig kunnen zijn , en het ligt aan je karakter of je werk en prive gescheiden kan houden want het is niet de bedoeling dat als je thuis zit nog steeds aan het verhaal denkt , en het zal ook weleens voor kunnen komen dat je een verhaal hoort waarbij je jeugdzorg of zelfs de politie moet inschakelen want die meldingsplicht heb je mocht het om een misdaad gaan zoals bijv kindermishandeling.
Het kan ook zeker erg leuk werk zijn maar dat ligt er maar aan hoe je er zelf in staat

Ik was ook aan het overwegen om psychologie te komen. Totdat ik werk kreeg bij een thuiszorg. Toen heb ik besloten helemaal niet meer in de zorg te gaan werken. Het komt door alle negativiteit van die mensen en doordat ik in die periode niet sterk in mn schoenen stond. Ik hoop dat je wat aan mijn verhaal had.

Het is geen makkelijk werk, maar elk werk heeft voor- en nadelen.
In je opleiding leer je ook hoe je hiermee om moet gaan.
Als je twijfelt of je zo'n opleiding en/of het werk wel aan zult kunnen, zou je kunnen overwegen eerst een tijdje vrijwilligerswerk in deze richting te doen en te kijken hoe dat je bevalt.