Waarom wordt je zelfbeeld beter naarmate je ouder wordt?

Eigenlijk geef je zelf het antwoord al;) Je wordt naarmate je ouder wordt, ook verstandiger en wijzer. Je gaat nuchterder met de dingen om, en maakt je niet meer zo druk om dingen waar je vroeger helemaal onderste boven van was.

Daardoor leer je jezelf ook beter kennen, en maak je je niet meer druk om dat ene plekje in je gezicht, of om het feit dat je niet(meer) de knapste bent. De onzekerheid is dan voorbij. Je respecteert jezel, en door al deze dingen is jezelfbeeld beter dan vroeger.

Dit is ff hoe ik het beleef en hoe ik nu, en vroeger naar mezelf keek en kijk.

Of je zelfbeeld beter wordt, dat weet ik niet. Maar je zelfbeeld wordt in ieder geval wel anders, als je ouder wordt. Dat komt, omdat hoe ouder je wordt, je allerlei zaken beter kunt relativeren.

Dingen die je als je jong bent, heel belangrijk vindt, of als een probleem ziet, daar maak je je als je ouder wordt vaak niet zo druk meer om. Enerzijds komt dat, omdat er dan vaak belangrijkere zaken zijn om je druk over te maken (b.v. je gezondheid) en ook omdat je door je levenservaring hebt geleerd, dat het niet altijd zoveel zin heeft om je over allerlei zaken druk over te maken.

is het niet zo dat je in de loop van de jaren wat milder wordt wat betreft de eisen die je aan jezelf stelt? Natuurlijk zien jonge mensen er vaak aantrekkelijker uit als je puur kijkt naar paringsdrift en niets ten nadele daarvan als je maar beseft dat je van een kouwe kermis thuiskomt als je andere aantrekkelijke eigenschappen van je medemensen (m/v) dan alleen maar uiterlijk buiten beschouwing laat.

Ik ben zelf van mening dat het komt omdat je zelfverzekerder bent geworden en je meer 'verzadigd' bent.
Trouwens, een rijpere man of vrouw is vaak wel aantrekkelijk! Soms zie je mensen die er nu beter uitzien dan op foto's waarop ze puber of vroege twen waren.
Het ligt eraan hoe ze in hun vel zitten en hoeveel ze in zichzelf investeren. Door uitstraling kan je ook op een bepaalde manier erg aantrekkelijk zijn.
Dat leer je wel als je ouder wordt. Je weet precies hoe je je moet gedragen om in een goed daglicht te vallen. Je weet precies hoe je je beste punten kunt accentueren, hoe je je stem niet onnatuurlijk omfloerst kunt laten klinken, je weet precies wat je doet en hoe het op een ander overkomt. Je bent nl. door alle wateren gewassen inmiddels en je hoeft niet meer zo nodig te bekoren als je er geen zin in hebt. Ik ben een vrouw, dus kan alleen als vrouw spreken.
Wanneer je nog jong bent en ook nog eens mooi, ben je eigenlijk een mooie verpakking maar de inhoud ontbreekt nog. Ook dan kan je nl. onzeker zijn en net de dingen verkeerd doen in je poging 'rijp' over te komen.
Maar ook rijpere mannen hebben iets wat jonge mannen nog niet hebben. Een zekere ervaring om de juiste dingen te doen of te zeggen waardoor ze weer aantrekkelijk zijn.
Een mooie man zal zeker mooi blijven als hij goed in zijn vel zit, ook al is hij inmiddels ouder. Ik denk zelfs dat een man als George Clooney ( om maar een voorbeeld te noemen)er vroeger misschien best een mooie jongen was,
maar nu aantrekkelijker is, omdat hij inmiddels weet hoe hij zich moet presenteren, rijper en bewuster van zichzelf geworden.
Het is weer anders wanneer je een echte bejaarde neemt.
Daar is niets mooi meer aan omdat alles verslapt, verdroogd en gerimpeld is geworden. Dan telt nog maar één ding en dat is hoofdzakelijk dat je gezond wilt blijven.

Als ik nu naar foto's van mezelf kijk toen ik 20 was, begrijp ik niet waarom ik destijds zo onzeker was.
Ik zie er nog steeds wel oké uit, en ben ook veel minder onzeker.
Ja, mijn zelfbeeld is beter dan ooit. Maar ik vind het jammer dat ik nu pas besef dat het slechte zelfbeeld van 20 jaar geleden zonde van mijn tijd is geweest.

Het maatschappelijke aspect speelt ook een rol gepaard met de onzekerheid denk ik.. Je bent wanneer je jonger bent erg beïnvloedbaar door media en de verwachting (terecht of onterecht) mijn profielfoto is 12 jaar oud haha! Je hebt me aan het denken gezet ;)

Een beeld van je zelf hebben is een kritische blik op vaak negatieve aspecten, vooral als je jong bent.

Met de jaren ga je die dingen anders zien kan je het beter accepteren, en wordt je er minder kritisch.

In de pubertijd voltrekken de veranderingen zich heel snel. Voor je er mee hebt keren omgaan zijn je benen al weer 5cm langer, groeit er haar overal, loop je vol pukkels...
Enkele jaren later stabiliseert zich dat, en zijn de veranderingen niet meer zo hevig binnen vergelijkbare tijd...
Gemakkelijker dus je er aan aan te passen, en je hebt al wat meer ervaring, aangezien je de vorige hebt overleefd, zij het mits wat 'vallen en opstaan'. Psalm 90 werd gecomponeerd door een toendertijd bijna 100 jarige man. Misschien goed eens over de betekenis ervan te mediteren.

Denk hierbij aan het feit dat voor een kind van 1 jaar het volgende jaar van z'n leven even lang is en 'n eeuwigheid lijkt. Maar voor iemand van 10 jaar is het volgende jaar al maar 1/10de van zijn leven, en tegen als je 50 bent nog maar 1/50ste... En hetgeen overblijft volgt hetzelfde patroon.

Ook al ben ik pas 16 (haha), ik denk dat het ligt aan dat je jezelf steeds meer accepteert naarmate je ouder wordt en daardoor zekerder in het leven gaat staan.