Ik voel me steeds meer alsof een ander in mijn hoofd en lijf leeft en me nog laat functioneren..een soort van automatische piloot...is dit herkenbaar?

Misschien is het verstandiger om niet te denken wat te doen om je beter te voelen, je kan terugkijken naar het verleden , naar momenten waar je vrolijk was, aan de hand van die situatie kun je misschien een ingeving krijgen wat je kan gaan doen,
En misschien is het goed voor je om af en toe te glimlachen, dat zou denk ik ook wonderen kunnen doen.

ja, dat klinkt heel herkenbaar.
je stevent af op een depressie, als je er al niet in zit.
de anti in de put pillen hebben me geholpen, al neemt het tijd, en wat uitproberen.
verder moet er ook wat tijd overheen gaan.
hou vol!

Wellicht moet de aanpak van uw klachten op de schop,
of zelfs uw medicatie worden aangepast.
Wat u nu zo compact op GV schrijft, zo kwam het waarschijnlijk niet over bij uw arts of zoals u schrijft psycholoog. (wellicht bedoelde u psychiater)

Als een arts druppelsgewijs informatie krijgt dan is een diagnose ook niet juist op de ontvangen informatie.

Als u nu op het moment van uw dieptepunt kenbaar maakt
hoe de vlag er voor staat en actie eist van de medici,
dan kunnen zei knoppen doorhakken en u adequaat helpen.
Ik heb ook uw eerdere vraag gelezen.
Eis een serieuze aanpak of overweeg een andere specialist.
Verlies de moed niet, het leven heeft ook mooie dingen in petto. Van harte beterschap.

Herkenbaar! Lekker gaan bewegen is het beste medicijn. Maar om dit te gaan doen is heel moeilijk, ik weet het.

ja ik herken wel wat dingen uit je verhaal
ik loop al zelf al jaren(24) in wisselende mate met ongeveer zo rond de afgelopen jaren waren een achtbaan in de zin van voor en achteruit gaan
belangrijk in deze situatie (vergeef me dat ik van uit mijn standpunt praat) is dat je tijd voor jezelf neemt om goed na te denken en rust nemen en te proberen wat dingen op te zoeken die je nog wel een goed gevoel geven en wat afstand van je nare gevoel even de cirkel door breken en dan bedoel ik geen hele grote dingen bij was het kopjes thee en lekker kneuteren met m'n beesies en wasjes draaien om een paar dingen te noemen
maar voor het een heel verhaal word
(wat ik best vertellen wil)
ik ben er geweest tot serieuze zelfmoord pogingen en automutulatie aantoe
ik ben er ook weer helemaal uitgekomen lekker veel sporten leuke baan veel activieteit ik dacht dat gebeurd me nooit meer ik wist het zeker ik voelde me super en toen weer langzaam er in alles grijs alleen maar pijn wekenlang alleen maar werken eten slapen geen fut voor wat dan ook als het nacht werd ging ik een beetje leven en slapen als het licht werd weekenden lag ik alleen maar in bed en er weer langzaam uit en daar ben ik nu ik heb mn leventje weer aardig onder controle en voor al de zin wil en overtuiging dat het beter gaat worden en daar moet ik hard voor werken
(das in het kort de laatste 4 jaar)

Zorg voor goede antidepressivapillen en zoek een rebalacingtherapeut. Gewoon even googlen. Ze zitten door het hele land. Helpt alle oude troep opruimen.

Zelf geen ervaring, maar mijn advies, deels overgenomen van mensen die wel heel erg in de put zaten; ga doen wat jij leuk vind en stop met het gene wat je niet leuk vind.

Maakt je werk je depressief? Zoek ander werk, werk dat jij leuk vindt. Neem tijd voor jezelf om dingen te doen die je altijd al eens gewild had om te doen. Geef kleur aan je leven :D

Het is herkenbaar, wat je schrijft. Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt.

Als ik jouw verhaal zo lees, denk ik: ga eerst eens praten met iemand op je werk, je directe leidinggevende. Vertel in grote lijnen hoe de vork in de steel zit en vraag een time out. Meld je ziek en dan krijg je een oproep voor een gesprek met een bedrijfsarts. Welnu, die bedrijfsarts, daar kun je het mee treffen of je hebt zo'n eikel/muts die er niks van snapt. Als het een beetje een verstandige arts is, ziet hij of zij snel genoeg hoe het zit. Die arts zal je niet langer aan het werk laten, als het goed is, maar je een tijdje de ziektewet in sturen. Een week of drie, vier, vijf om tot rust te komen en de boel op een rijtje te zetten.

Ga in die tijd die je dan thuis zit eerst eens lekker uitrusten en de boel de boel laten. wat vind je leuk om te doen? Heb je hobby's? Pak een hobby op en ga daar mee aan de slag. Maakt niet uit wat het is, zo lang jij je er maar prettig bij voelt. Heb je geen hobby's, verzin er dan eentje. Houd je van de natuur, dieren? Koop een verrekijker en ga vogels kijken en rondstruinen in het bos of de polder of de duinen. Houd je van culturele dingen? Bezoek een mooi museum en breng daar gerust een hele middag door. Houd je van muziek? Koop een gitaar en neem gitaarles. Of zangles.

Zo kan ik nog twintig dingen noemen, maar waar het om gaat is dat je dingen voor jezelf vindt waar je je gelukkig bij voelt. Waar je jezelf in kan verliezen. Dat je niet meer zo met jezelf bezig bent, maar de blik naar buiten richt. De wereld en het leven hebben veel te bieden, maar je moet er wel open voor staan. Geef jezelf die kans!

Wil je dit allemaal niet, zoek dan een goede therapie. Haptotherapie bijvoorbeeld: http://www.haptotherapeuten-vvh.nl/p/watishaptotherapie/t/Wat_is_haptotherapie

Of creatieve therapie: http://www.haptotherapeuten-vvh.nl/p/watishaptotherapie/t/Wat_is_haptotherapie

Of een therapie waarbij je veel kunt praten: http://www.haptotherapeuten-vvh.nl/p/watishaptotherapie/t/Wat_is_haptotherapie

Hoe het ook zij, iets waarbij jij tot je recht komt! Stop het niet weg maar ga ermee aan de slag, Hartstikke goed dat je deze vraag hier hebt gesteld, Daar is moed voor nodig. Dus moedig ben je.

Toegevoegd na 1 minuut:
De link bij creatieve therapie moet zijn: http://www.therapiehulp.nl/therapie/psychotherapie/creatieve-therapie/

Toegevoegd na 3 minuten:
De link bij gesprekstherapie moet zijn: http://www.gottswaal.nl/level2.php?id=262&page=51&groep=geest

Ik herken dit meteen, ik ben misschien wat jong maar heb al zoveel mee gemaakt dat ik me ook voelde zoals jij.
Ik ben vorige maand in therapie gegaan bij een haptotherapeut en toen ik de eerste keer daar was werd al heel veel mij duidelijk.
Het geen wat mij vooral duidelijk is geworden is dat ik al een aantal jaar door het leven ging als '' ik & mijn lichaam''.
En dat kwam door alles wat er is gebeurt in het verleden waarvan ik dacht, Dat heb ik al achter me gelaten!! maar dat bleek dus niet het geval.
Ik kropte onbewust alles op.
Ondertussen ben ik er even tussen uit omdat het super goed ging ik nu even een paar weken vakantie heb genomen om tot mezelf te komen.
Ik heb al weer meer zin om dingen te gaan ondernemen en ga binnenkort naast de haptotherapeut ook naar een psygoloog om even alles op een rijtje te krijgen in mijn hoofd.
Dit was een paar maanden terug echt geen optie voor mij.

Ik raad je iig aan om al is het maar 1 keer een afspraak te maken met een haptotherapeut, word het niks kan je altijd stoppen.
Maar denk dat je er wel wat aan hebt.