Mag je oxazepam chronisch innemen?

De reden waarom zij het inneemt, of een verschil van inzicht tussen haar en jouw behandelend arts.

Middelen als oxazepam (benzodiazepines) worden - afhankelijk van vooral de werkingsduur - ingedeeld als slaapmiddel of angstdemper. Gegeven via het infuus worden ze ook wel gebruikt om een zgn. 'roesje' te creëren bij een pijnlijke of belastende ingreep waarbij algehele narcose onnodig is, of bij palliatieve sedatie. Ze werken versuffend, angstdempend, spierverslappend, slaapbevorderend, en ze kunnen een epileptische aanval afbreken.

Groot nadeel van deze middelen is dat ze verslavend werken: je lichaam raakt eraan gewend zodat het bij langere tijd achtereen gebruiken niet alleen minder effectief wordt tenzij de dosering verhoogd wordt, maar zodat stoppen ook moeilijk is. Daarnaast zorgt het ervoor dat met name ouderen (een grote gebruikersgroep) sneller vallen. Die nadelen hebben ervoor gezorgd dat het gebruik van deze middelen zelfs actief wordt ontmoedigd door onze overheid, door ze op veel indicaties niet meer te vergoeden vanuit het basispakket. Voor huisartsen is het advies om voor 'nieuwe' patiënten (dus patiënten die het middel nog niet gebruiken) het hooguit een week of twee voor te schrijven, en voor angst en spanning hooguit zes tot acht weken.

Het eerste verschil is dus de indicatie: gebruik je het als slaapmiddel, dan is langdurig gebruik bezwaarlijker. Verslaafd raken aan deze middelen gaat vrij snel. Bij een week of soms korter dagelijks gebruik, kan al gewenning optreden. Jouw huisarts heeft je dus een heel zinnig advies gegeven om dit te voorkomen: niet meer dan drie keer per week gebruiken.

Maar er zijn situaties waarin het NIET gebruiken grotere nadelen heeft dan de gewenning bij langdurig gebruik. Dat zijn vaak ook situaties waarin deze middelen wél nog steeds vergoed worden: moeilijk behandelbare epilepsie, angststoornissen waarbij minimaal twee antidepressiva eerder geen resultaat hebben opgeleverd, complexe psychiatrische problematiek, en (voor diazepam) ernstige spierspasmen bij niet-ambulante patiënten. Tenslotte wordt het bij gebruik voor palliatieve sedatie uiteraard ook vergoed.

Ook buiten deze groepen kan het zijn dat een arts langdurige behandeling met een benzodiazepine de beste therapie acht. Vaak is er dan sprake van complexe problematiek, waarbij er weinig of geen andere behandelingen (meer) mogelijk zijn. Dan kan het - ondanks de bezwaren - de minst slechte optie.

Toegevoegd na 10 minuten:
*Week of twee voor slaapproblemen (3e alinea)