Alles waar je flink ziek van kunt zijn, kan leiden tot 'vage' klachten als algehele verzwakking, misselijkheid, duizeligheid en uitputting. Bij een nierbekkenontsteking zou dat dus ook kunnen, al is dat meer indirect: door braken in combinatie met de (vaak hoge) koorts die hoort bij een nierbekkenontsteking, kun je uitgedroogd raken. Daardoor kun je duf worden, duizelig, hoofdpijn krijgen en verward raken. Ik heb wel gehad bij nierbekkenontstekingen dat ik bijna niet meer wakker kon blijven, steeds wegviel, niet genoeg energie en kracht had om te praten, niet kon eten, niet zonder hulp kon komen zitten, en - inderdaad - enorm duizelig werd als ik even rechtop zat. Zoals gezegd is dat meer secundair, zoals je door willekeurig welke andere infectieziekte (en ook andere ziekten) kunt lijden aan algehele lichamelijke uitputting.
Maar als je verder geen klachten hebt, dus geen pijn in je rug ter hoogte van de nier, en geen koorts of plasklachten, dan duiden de klachten die je omschrijft, zoals misselijkheid en duizeligheid, niet op een nierbekkenontsteking. Ik heb er heel wat gehad, en de eerste keer had ik wel al een dag of vijf last van geregeld plotsteling braken en misselijkheid en algehele zwakte voordat de koorts op kwam zetten. Wat dat betreft weet je het natuurlijk nooit. Maar misselijkheid en duizeligheid an sich, dat kan echt duizend-en-één oorzaken hebben. Als je je zorgen maakt, kun je het beste naar je huisarts gaan. En als je denkt dat je eerder plasklachten ermee te maken kunnen hebben, neem dan meteen wat ochtendurine mee ter controle.