Hoe bepaalt een ethicus wat 'goed' en wat 'fout' is?

Dat klopt. Een ethicus BEPAALT het dan ook niet, maar denkt er over na en probeert er de vinger op te leggen, en onderzoekt hoe een moraal breed in een samenleving gedragen wordt, zodat we bijvoorbeeld wetten en procedures kunnen moeten wijzigen. Het werk van een ethicus wordt heel sterk gekleurd door de cultuur waarbinnen hij beweegt en de ideologieen die daar gelden, in de praktijk voornamelijk de Westerse cultuur.

Moraal is tenslotte niks anders dan de regels die mensen als samenleving samen ontwikkelen / bepalen om prettig met elkaar om te gaan waarbij indien mogelijk niemand in het nadeel is of in elk geval niemand het slachtoffer is en de ene groep niet leeft ten koste van de andere. (Wat overigens een heel Westers concept is ; in India bijvoorbeeld denken ze daar, gebaseerd op hun religie, heel anders over, met grote sociale gevolgen). En naarmate de samenleving verandert , kunnen die regels veranderen. Wat veertig jaar geledeen nog volstrekt normaal was, is nu volkomen ondenkbaar. En wat vroeger ondenkbaar was, is nu heel normaal. Een ethicus zoekt altijd de consensus in wat we met zijn allen als normaal en moreel kunnen beschouwen, en baseert zich daarbij ook op de toegenomen wetenschappelijke kennis (en de daarmee vaak gepaard gaande verminderde rol die religie in de samenleving speelt).

Religie claimt vaak de uitvinder te zijn van moraal, maar niets is natuurlijk minder waar. Een moraal wordt vastgelegd en eventueel vervormd in een religie, en daardoor eerder tegengehouden dan bevorderd door nieuwe inzichten. Een ethicus die een religie aanhangt en daardoor niet open staat voor nieuwe inzichten, is per definitie een slecht ethicus. Maar een ethicus die helemaal geen rekening houdt met religieuze mores, kan het wel erg moeilijk krijgen. Het is dus dansen op het scherpst van de snede.

Een moraalfilosoof is overigens net effe at anders ; meer theoretisch, waar een ethicus zich echt bezig houdt met de ethiek binnen zijn vakgebied. Een medisch ethicus bijvoorbeeld, die onderzoekt in hoeverre wij mensen mogen beslissen over zaken van leven en dood en lijden. Of een sociaal ehticus, die zich bezighoudt met de gelijkwaardigheid van mensen, de inrichting van een welzijnsstaat en inkomensverdeling, of een bedrijfsethicus die zich buigt over de grenzen van goed en kwaad binnen het zakendoen.