op tv bij wat ik dacht albert stegeman hadden ze er een special aan gewijd, ze worden gewoon met busjes uit gependeld en later weer opgehaald. Ze krijgen standaard verhalen mee van kinderen die zouden hebben en ziek zouden zijn. Als ik wat geef, en echt dat komt bijna nooit voor, dan is het alleen als ze er wat voor doen, muziek maken of in iedere geval vriendelijk zijn. Niet zoals je wel eens ziet met een iphone staan te bellen met dure nike schoenen aan.
maar om een lang verhaal kort te maken, er is een groot gedeelte die de boekje moeten kopen en het bestaat voor 90% uit Oosteuropeanen die dat als gewoon werk zien, let maar eens op, moeder staat aan de ene kant van een winkel centrum en de vader aan de andere kant.
De echte straatkrant van vroeger word niet eens meer gemaakt.
Toegevoegd na 4 minuten:
Zover ik het me kan herinneren liepen de opbrengsten op tot ongeveer 1600 euro!