Waarom is de smaak van koriander zo polariserend?

Er zijn inderdaad verschillen tussen mensen in wat mensen wel of niet proeven. En dat is genetisch bepaald. Van koriander had ik het nog niet gehoord.

Lust je cola? Koriander is namelijk één van de "geheime" ingrediënten.

Het klopt dat sommige mensen de smaak als zeperig ervaren. het schijnt te maken te hebben met de enzymen in je mond, die net wat anders reageren dan de enzymen van mensen die er geen probleem mee hebben.
Het schijnt trouwens alleen voor de blaadjes te gelden, de zaadjes geven blijkbaar niet die zeepsmaak.

Ik heb al even gekeken of ik het rapport erover kon vinden, maar nog niet, misschien komt dat nog

Hier staat een heel artikel over koriander

http://www.nytimes.com/2010/04/14/dining/14curious.html

Smaak wordt bepaald door patronen die je hoofd heeft gemaakt met je mond, een soort van herinneringen. Als je koriander te zeperig vind smaken, kun je beginnen door de koriander fijn te stampen, en dan schijnt het niet meer naar zeep te smaken:

" Cilantro itself can be reshaped to make it easier to take. A Japanese study published in January suggested that crushing the leaves will give leaf enzymes the chance to gradually convert the aldehydes into other substances with no aroma. "

Ik zou het niet weten...Ik ben gek op koriander

In zekere zin heb je gelijk, en is het genetisch bepaald dat sommige smaken sneller als "onprettig" worden ervaren, en dat is een gevolg van evolutie.

Heel veel stoffen die je met name in planten vindt en toxisch zijn hebben een bittere op zeperige smaak. Dat is zeker het geval bij heel veel alkaloïden en toxische bestanddelen die de planten produceren om zichzelf te beschermen en niet te worden opgegeten. Laat het maar zo zeggen: het is hun zelfverdediging mechanisme. Andere planten krijgen stekels of iets dergelijks...

De dieren (en uiteraard ook de mens met z'n onderontwikkelde zintuigen, en met name ons smaakzintuig), zijn samen hiermee geëvolueerd. Onze hersenen hebben "geleerd" dat het eten van bittere, zeperige planten, vaak gepaard gaat met een zware spijsvertering, ziek worden of zelfs dood gaan. Dus onze hersenen doen ons deze smaken als onprettig of vies ervaren, juist om ons te beschermen tegen vergiftiging.
Het tegenovergesteld geldt trouwens ook: zoete, vette en "umami" (moet je misschien ff opzoeken) voedsel wordt als lekker en prettig door onze hersenen ervaren omdat wij juist calorie- en eiwitrijk voedsel nodig hebben.

In een draai van de evolutie, sommige planten hebben die bittere, zeperige smaken nagebootst om niet opgegeten te worden, terwijl ze helemaal niet toxisch zijn. Dat kan je vergelijken met onschuldige vliegen die precies op wespen lijken en met rust worden gelaten. Koriander is zo'n voorbeeld van een bittere, niet toxische plant, en een ander bekend voorbeeld is hop, onmisbaar in je bier.

Volwassen mensen kunnen "leren" om die bittere, zeperige smaken te waarderen. Meestal vind je bier of koriander pas op een latere leeftijd lekker. Anderen hebben geen enkele moeite hiermee en vinden het op hele jonge leeftijd gewoon lekker.

Zoals iemand anders schreef, de koriander blaadjes hebben een hogere concentratie van de stoffen (aldehyden) die voor de karakteristieke smaak zorgen. De zaadjes, die op peperkorrels lijken, zijn veel milder van smaak, en deze kan je gebruiken in een pepermolen. De wortel (ook eetbaar) is nog sterker van smaak. Niets voor jou, dus!

Ik heb een artikel gevonden in de NY Times die bevestigt dat bepaalde mensen 'gevoeliger' zijn voor de zeepachtige smaak van koriander, maar ook bevestigt dat je dit kan overwinnen.

Over smaak valt niet te twisten, dit is sterk individueel.
Maar jouw waarneming wordt ook door anderen opgemerkt.

Uit wikipedia:
Er is en groot verschil in de smaak van de bladeren en de zaden. De bladeren hebben voor sommige mensen een lichte zeepsmaak, voor anderen lijkt de smaak op die van peterselie, maar met meer citroeninvloeden. Koriander kan echter ook als afstotend ervaren worden, en het eten zelfs in zeer kleine hoeveelheden volslagen verpesten. Hoe dat komt is vooralsnog niet bekend, maar het vermoeden bestaat dat er een genetische component is die hierbij een rol speelt.
een bronvermelding ontbreekt.