Hoe moet je de knapperigheid van een levensmiddel bepalen?

De knapperigheid kan je o.a. meten met een texure analyser (textuur meter). Deze meet de kracht die nodig is om bijv. een koekje te breken. Zie bron. De arm van het apparaat gaat naar beneden en de naald drukt tegen het levensmiddel. De bevestiging van de naald is voorzien van een drukmeter die meet hoeveel weerstand de naald ondervind. De meegeleverde software berekend de kracht (in gram) die nodig was om het koekje te breken. Ik heb zelf jaren als levensmiddelentechnoloog aan breukmechanica van levensmiddelen gewerkt. Toch blijft het lastig te beschrijven: er is geen eenduidige methode of een enkele uitkomst. Er zijn verschillende apparaten, methoden en dus resultaten. Zo is de uitslag bijvoorbeeld al afhankelijk van de snelheid waarmee je het koekje breekt.

Bronnen:

http://www.stablemicrosystems.com/bakery.htm

Een huis-, tuin- en keukenmethode zou kunnen zijn: neem een potlood, een tandenstoker, een pennendop, wat dan ook, iets met een puntje, en een kopje suiker en een gevoelige weegschaal. Meet hoe veel suiker je in het kopje moet doen voordat het puntje van je object door de buitenlaag van het eten zakt. Daar kun je dan niet echt een of andere wetenschappelijke term hangen maar je kunt wel goed vergelijken lijkt me. Dit is zo maar even iets dat me te binnen schiet hoor, ik ben geen levensmiddelenprofessional maar gewoon software ontwikkelaar :) Toegevoegd na 1 minuut: ik bedoel dus dat je het kopje (waarschijnlijk is een dun plastic koffiebekertje het best want weegt bijna niets) eerst leeg op het object laten rusten en dan suiker in het kopje gieten totdat het er doorheen prikt... :)

denk dat het eerste antwoord al voldoende uitleg heeft gegeven. 1 extra punt: Knapperigheid is een 'ervaring' die uit 2 dingen bestaat: 1) is de mate waarin iets weerstand geeft. Hoe harder hoe beter zou je kunnen zeggen. 2) de mate waarin het plotseling 'geeft'. Je kan je voorstellen dat wanneer je in een stevig stuk karton bijt , dit tamelijk moeilijk kan zijn maar dat de overgang naar een 'gebroken toestand' geleidelijk gaat en daardoor niet het predikaat 'knapperig' krijgt. Het moet dus ineens in een korte tijd gebeuren. In de grafiek krijg je dus eerst een opbouw van kracht met op 1 punt het breekpunt waarbij alle kracht wegvloeit. Gaat dit geleidelijk, is het taai (bijv. oude speculaas)