We spelen nog steeds hun composities. Ze moeten dus wel bijzonder zijn. Maar sindsdien zijn zoveel jaar verstreken, zijn er veel meer mensen dan toen, en veel meer mensen hebben toegang tot de piano. Waarom teren we nog steeds op hen. Waarom zijn er niet honderden soortgelijke groten, of nog veel betere componisten?
Vergelijk het met schaken: we spelen nog steeds partijen na van lang geleden, om van te leren en voor vermaak, maar tegelijkertijd spelen we ook partijen na uit het recente verleden, en dikwijls zijn die partijen objectief van een hoger niveau. Waarom zie ik dit niet terug bij de piano.
Toegevoegd na 1 minuut:
Of mis ik iets? ;-) Vermoedelijk wel.
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?