Als er tonen zouden zijn in muziek die emoties oproepen, dan zouden dat in ieder geval niet de tonen zelf zijn, maar de volgorde van tonen. En dan laat ik de duur van die tonen voor het gemak maar even weg. Tonen in een bepaalde volgorde, dat wordt vanzelf een melodie, of liedje.
Als wetenschappelijk aangetoond zou kunnen worden, wat de perfecte volgorde is, dan zou dat een goudmijn betekenen voor platenmaatschappijen en artiesten. Want alles in muziek slaat pas aan, als het een bepaalde emotie oproept. Het kan dus wetenschappelijk niet worden aangetoond.
Het kan trouwens ook via een omweg. Een melodie, (de basis van een compositie) hoeft helemaal niet aan te slaan, maar kan b.v. door het gebruik in een film, opeens een hit worden. Want dan gaan mensen die muziek associeren met de film, en komen de emoties vanzelf.
Bij een muziekstuk of liedje zijn er overigens veel meer zaken belangrijk dan alleen de tonen of de volgorde ervan. Het timbre, of de klankkleur, de instrumenten, het tempo, en vooral wie het uitvoert, en hoe hij/zij dat doet. Hetzelfde liedje kan door artiest A gezongen een flop worden, en gezongen door artiest B, een hit. Of, zoals je zelf zo mooi schrijft: bij artiest A zullen je lachspieren in aktie komen en bij artiest B misschien de tranen. ;-)