hoe leg je aan een kind uit die symptomen van autisme vertoond,dat zijn lievelingshondje die nu bijna twee jaar dood is,zeg goed voelt in de

Misschien helpt het als je is rustig met hem gaat praten, en zeggen dat hij hem ooit terug ziet, je kan ook zeggen dat de ziel van de hond die dood is nu een nieuw leven heeft en ook hele lieve baasjes heeft, voor mijn zusje was het ook heel moeilijk toen onze hond dood ging. Ik hoop dat ik je had kunnen helpen.

Hai Ibackje.
Ik zag op een site een dame die in haar opleiding pedagogiek onderzoek wil doen naar rouwverwerking bij kinderen met ass.
Zij vermeldt onderaan het forum haar email adres daar ook voor eventuele vragen. Misschien kan zij jou daar hadvatten bij geven gezien haar onderzoek.
DIt is het adres van de site http://www.kindmetautisme.nl/snitz/topic.asp?TOPIC_ID=4902

Succes!

wat je kan doen: koop een hondje die erop lijkt en zeg dat er een wonder gebeurde

Waarom mag hij het hondje niet meer missen?
Het is toch logisch dat hij het hondje nog mist, als hij er gek op was.
Praat gewoon met hem over het hondje, haal leuke herinneringen op samen, maak geen probleem van het feit dat hij het hondje mist, want juist daardoor krijgt hij het idee dat zijn gevoelens 'fout' zijn, terwijl ze heel normaal zijn. Het dode hondje blijft een deel van zijn leven, ook al is het er niet meer.

Praat er over met hem! En wat u ook doet, wees eerlijk naar hem. Ga geen l*l verhaal ophangen dat de nieuwe hond eigenlijk de oude was of zo, want hij komt er vanzelf achter dat dat niet waar is, en dan durft hij u de volgende keer niet meer te vertrouwen. En juist het mensen kunnen vertrouwen, is al moeilijk genoeg voor autisten, en heel belangrijk.

De 'hondenhemel' is iets abstracts, iets wat niet zichtbaar of tastbaar is. Wat je niet ziet/hoort/voelt/ruikt/proeft, in andere woorden: iets wat je niet met zintuigen kunt waarnemen, bestaat voor veel autisten niet. ('Wat ik niet weet, dat is er niet', is een veel gehoorde opmerking bij mensen met autisme symptomen). Je kunt dit oplossen door bijvoorbeeld een plekje te maken waar hij naar toe kan gaan als hij de hond mist/zich verdrietig voelt, met in die doos, of in dat hoekje, spulletjes van de oude hond. Een foto, een hondenriem, een waterbakje, etc., waar hij naar kan kijken als hij de hond mist. Praat met hem over de hond, hoe lief hij was, en laat hem ook zelf over de hond praten en vertellen wat hij zich nog herinnert. Als hij helemaal is uitgepraat, draai je het gesprek langzaam op iets wat hij erg leuk vind en waar hij zich veilig bij voelt. Zeg bijvoorbeeld dat de nieuwe hond ook lief is (níet liever!), praat over hoe de hond altijd achter de bal aanrende en draai het dan op voetbal (als hij dat leuk vind), dat je bij het uitlaten altijd langs het pleintje liep waar hij altijd buitenspeelt en vraag wat hij vanmiddag bij het buitenspelen heeft gedaan...etc.

Maar probeer niet te onderkennen dat hij de hond mist! Er is niks mis met het missen van de hond, dat is namelijk jaren lang een wezen geweest die hij kon vertrouwen, die hem niet afrekende op zijn soms iets afwijkende gedrag (iets wat kinderen wel doen!), die er altijd voor hem was...Als u zo iemand verloor, zou u hem toch zeker ook missen? De verwerking kost tijd, neem die tijd. En laat hem weten dat hij u kan vertrouwen, en met u over de hond kan praten. Het gemis wordt vanzelf minder, als u hem maar de kans geeft aan het idee te wennen.

Het is niet omdat er een ander hondje is dat het vorige niet gemist wordt. Die gevoelens moeten niet onderdrukt worden, al is het 2 jaar geleden.

Je kan wel proberen uit te leggen dat het hondje zo ziek was dat het niet meer kon genezen. En dat het nu gelukkiger is zonder pijn.

Zet een mooie foto van zijn hondje in zijn kamer en laat hem daar mee praten als hij het moeilijk heeft.