Wat voelt een zwaan als hij een jong verliest?

Gezien de reactie van een zwaan als je dichtbij zijn jonge bent en uit eigen ervaring van iemand verliezen denk ik dat een zwaan zich, om het maar plat te zeggen, zwaar klote voelt en erg verdrietig. In hoeverre een dier werkelijk zulke gevoelens kan hebben is mij niet bekend, ik ben immers geen zwaan. Maar je merkt duidelijk dat een zwaann zich verbonden voelt met zijn/haar jongen. Maar dat lijkt me niet meer dan logisch.

je weet niet wat er in zo'n koppie omgaat he...

maar vorig jaar heb ik een zwanenjong uit z'n familie geplukt die vastzat in vistuig.
vader ging compleet over de rooie.
jong meegenomen naar de basis, haak uit z'n nekkie gehaald, wond verzorgd, en een uurtje later weer bij z'n familie afgezet.
man wat waren die ouders opgewonden!
misschien vermenselijk ik ze te veel, maar de vreugde over de hereniging straalde er vanaf : ))

Wat mij altijd opgevallen is met watervogels.
Als ze jongen hebben zorgen ze er geweldig goed voor, zijn ze plotsling een jonge kwijt, dan hoor je ze een tijdje roepen om te kijken waar het jong zit en dan als er geen antwoord komt, zwemmen ze weer weg met de overblijvende jongen.
Je ziet ze niet eens meer omkijken, dus ja wat voelt zo'n zwaan dan?
Je zwaan op de prachtige foto, heeft ook nog maar 3 jongen, misschien is de rest buiten de foto, maar het lijkt van niet, dus is de rest ook al opgevreten.
Dat moet ook eigenlijk wel, anders zouden er veel te veel komen en de zwakste en minst slimme vallen af.
Maar de moederzwaan ziet er niet ongelukkig uit op de foto en die had er waarschijnlijk ook wel 7 of 8 jongen.

Bij dit soort dingen hebben we altijd de neiging menselijke gevoelens op dieren te projecteren, wat natuurlijk niet kan maar oh zo verleidelijk is.

In de praktijk zal het verzorgen van de jongen net als bij vrijwel elke diersoort iets zijn dat voornamelijk door hormonen gestuurd wordt, niet iets waar het dier lang en diep over nadenkt, voornamelijk 'instinct'. Zolang er jongen zijn om voor te zorgen word die zorgbehoefte bevredigd, en zal het dier haar nest verdedigen.

Ik meen ooit ergens gelezen te hebben dat eenden (dus wellicht ook zwanen) niet kunnen tellen, en het dus niet meteen opvalt als er eentje mist. En nog een, en nog een, want voor jonge eendjes is dat vrij normaal, dat er een paar afvallen.

Pas als ineens het hele nest weg is, zal het dier merken dat er iets niet klopt; het is lichamelijk nog niet 'klaar' om het nest af te ronden, en vermoedelijk zal dat voor enige verwarring bij het dier kunnen zorgen.

Maar of ze echt iets voelt, en dan iets dat wij als verdriet interpreteren ?? Wie ben ik om te denken dat dat neit zo is ? Bij zoogdieren, die voor ons iets makkelijker te interpreteren zijn, is dat gevoel nog sterker, en bij mensapen weten we het volgens mij zeker, puur afgaande op het gedrag. Maar écht weten doen we het natuurlijk niet.

Het lijkt me onwaarschijnlijk dat we op dat gebied zo verschillen. Degelijke gevoelens zitten dicht bij de basis van het leven volgens mij. Bovendien zijn we ook een soort, net als alle andere dieren. Ik verwacht dus ook dat dieren soortgelijke gevoelens hebben als wij, maar daar wat minder bij kunnen nadenken.