Wat drijft een topsporter?

Ik ga voor een vorm van "psychologische onzekerheid", bijna grenzend aan bijv. anorexia (en ik zeg dat overigens met heel veel respect jegens topsporters!)

De wil om te winnen, om ergens de beste in te willen zijn. Die onzekerheid op maatschappelijk vlak ontstaat vaak in de vroege jeugd, daarna (indien eenmaal behorend tot de beste) is het het willen vasthouden aan de in het verleden behaalde prestaties.

En dan uiteindelijk wordt je ouder, kun je niet meer mee, en kom je er opeens achter dat je a) snel vergeten wordt, en b) weinig anders blijkt te kunnen...

Vroege onzekerheid, in combinatie met een ijzersterke wil...

Iedereen wil graag ergens de beste in zijn. Als iemand toevallig erg goed in is, dan zullen er vanzelf een aantal in die groep zijn die er voor willen gaan om te proberen de beste te worden. Als dan blijkt dat er voldoende geld mee verdiend kan worden (ook als ie niet de beste is), dan blijft ie die sport wel doen (zolang ie er zin in heeft natuurlijk).

Heel dikwijls het waarmaken van een jeuddroom.Kinderen hebben sporthelden als voorbeeld en trekken zich op aan hun gedrag.De fixatie om die droom te bereiken grenst inderdaad aan het onwezenlijke.Voor hun is het geen beperking, zoals je schrijft, maar juist de uitdrukking van de opperste ontplooiing van hun persoonlijkheid. In de behoeftepyramide van Maslow is dit trouwens ook de hoogste trap, dat men kan verwezenlijken. Het is niet allen bij sportesr zo, maar ook bij zakenmensen.

Ik ken een top-sporter die de schaatstop net niet heeft gehaald, of net wel, het is maar hoe je het bekijkt. Hij was regelmatig te zien op het NK, maar er waren er altijd een paar beter, zodat je hem niet op het EK of WK zag. Zo'n iemand zal toch blijven trainen om net dat beetje beter te worden en wel bij die top te komen.

Wel denk ik dat niet iedereen de geschikte mentaliteit heeft om topsporter te worden. Je moet er inderdaad alles voor laten staan.

Hmm... Mijn avatar werd ook ooit 4e op de Olympische Spelen (of was dat het outdoor WK?) en je hoort nauwelijks van haar. Toch loopt ze nog steeds heel erg hard!

Ik denk dat de grootste drijfveer van een topsporter is dat hij/zij niet tegen zijn/haar verlies kan.

Als je niet tegen je verlies kunt, dan zijn er twee mogelijkheden: niet spelen of zorgen dat je niet verliest.

Bij de tweede reden zul je vanzelf het nut inzien van trainen en zul je het geen probleem vinden om een zo goed mogelijke voorbereiding voor presteren na te leven.