Kunnen baby's / kleine kinderen aura's zien? en reageren ze daarom zo wisseled op mensen?

Klopt helemaal, kleine kinderen zijn helderziend, heldervoelend en kunnen aura´s zien en de Akasha kronieken lezen, klopt allemaal...

Helaas voor hen verdwijnt dat allemaal, als de taal ontwikkelt, het is maar één eenling op de miljoen (grof geschat) die het levend kan en durft te houden tot aan latere leeftijd...

Nee. Ook baby's zien niets dat er niet is.

Dat is meer een gevoelskwestie dan wat anders.

Baby's zijn natuurlijk niet helderziende of iets dergelijks, ze reageren gewoon net zoals wij instant doen wanneer we iemand (voor het eerst) tegenkomen : puur op gevoel. Alleen hebben wij de bijbehorende emoties wat meer leren onderdrukken, en hebben we door ervaring geleerd dat je de eerste indruk ook wel met een korreltje zout moet nemen.

Maar net als 'grote' mensen gaan ook baby's primair af op hun gevoel. Mensen die erg aanwezig zijn of een laag of hard stemgeluid hebben geven vaak te veel prikkels, wat ze als onaangenaam ervaren. terwijl heel rustige, zachte mensen makkelijker 'verdragen' worden. Dat heeft natuurlijk met hun aura niks te maken, of je moet aura interpreteren als iemands uitstraling. Die 'voelen' / interpreteren we natuurlijk allemaal, baby's ook. Het is overigens geen enkele indicatie over of de persoon in kwestie wel of niet 'deugt'.

Bij huisdieren, en met name katten, zie je die reacties ook wel. Sommige katten zijn in geen velden of wegen te bekennen zodra er mannen de kamer inkomen bijvoorbeeld, of juist kinderen. Misschien speelt de geur ook nog wel een rol, bij mij wel in elk geval. Sommige mensen kunnen er nog zo leuk en lief en zacht uitzien en overkomen, maar als ze meuren als een ontplofte parfumwinkel, heb ik een instant afkeer van ze.

Iets wat niet bestaat kan niet gezien worden,noch door baby's noch door vowassenen. Dus nee.

Ja, baby's en hele kleine kinderen hebben alle deuren nog open staan, alle invloeden komen volop binnen. Daarom zijn ze ook zo gevoelig voor de omgeving.

Als je met in gedachten baby's praat zie je ze reageren. Ze voelen dwars door je 'masker' hoe je je echt voelt. Ben je verdrietig dan worden zij ook verdrietig. Ben je blij dan worden zij ook blij.

Voor baby's is er geen onderscheid tussen jou en hun, zij zijn één met de wereld.

Later leren we 'ik', dat gooit al de nodige deuren dicht, en zelfbescherming aanleggen gooit er nog weer een aantal dicht. Daarmee weten we dan ook weer wat de deuren weer opent.

Toen ik kind was (ongeveer 3 t/m 9) kon ik aura’s om mensen heen zien. Als iemand een emotie heel sterk voelde dan kon ik dat op ongeveer 4/5 meter afstand in een kleur om hun heen zien zonder ook maar een woord tegen ze gezegd te hebben. Ik ben blij dat ik dat nu niet meer kan, want ik had er echt heel veel last van. Wel kan ik nu nog steeds hoofdpijn overnemen van mensen waarbij ik dicht in de buurt ben.
Ik weet nu al dat er heel veel mensen sceptisch op gaan reageren, want wat je zelf niet ziet geloof je niet. Maar je kan mij niet vertellen dat ik niks heb gezien. Ik ga de rest van mijn leven lachen om de situaties waar ik mezelf in heb gebracht en ga door met mijn leven. Ik weet dat ik het heb gedaan, en dat het echt is. En dat is genoeg.