Vind jij spiritualiteit in de natuur?

Ja, bij mij is dat respect, schoonheid, ontzag. Ik wordt er rustig van en het geeft me een gevoel dat er meer is dan wat wij mensen kunnen bevatten en beredeneren. Dat is heel kort door de bocht mijn opvatting van spiritualiteit. Maar voor mij ligt dit ook dicht tegen religie aan.

Onze protestantse kerkgemeenschap organiseert ook wel een stiltewandelingen in de natuur. Dat komt min of meer ook wel dichtbij.

Het is een an al spiritualiteit in de natuur, de natuur...
Maar alleen als je één bent met de natuur en de natuur kunt laten zoals ze is...

Natuur, dat is poep en pis en stank en kwijl.

"De dieren zijn voor ons wat de heksen waren voor de mensen in de tijd van de Verlichting: iets uit een vroegere tijd. Door al die veeziektes worden wij gedwongen ons iets te realiseren wat wij juist zo heerlijk uit onze gedachten hadden gebannen, namelijk dat het eten van beesten eigenlijk een heel smerige aangelegenheid is. Zo'n koe bijvoorbeeld. Die loopt daar in zo'n vieze wei, hij vreet gras waar hij zojuist op heeft staan schijten, het speeksel druipt hem voortdurend uit z'n bek — wie zou een koe een tongzoen durven geven? Daarna wordt zo'n beest op een heel bloederige manier, waar we ook niet al te veel van willen weten, afgeslacht en in mootjes gehakt en dan stoppen we hem in onze mond."

Deze vraag kan ik alleen maar met ja beantwoorden.

Met m'n rug tegen een oude dikke boom, voeten in het gras, natuurgeluiden... de meest ideale meditatieplek.

Het strand, wind om je oren, zand tussen je tenen, de zee, de geur en het geluid, zonsopgang- of ondergang... de beste plek om je gedachten te ordenen en weer los te laten. Of een wandeling in het bos.

Ik vind rust in de natuur, stilte, het ruimt op en ik kan helderder nadenken. Helaas hebben we geen woestijn en bergen in Nederland, dat zijn ook een spiritueel magische plekken.

Alles in de natuur is energie.
Energie van de planten, van de bomen, van de bodem en uit de kosmos.
Daardoor heen geweven loopt de spiritualitieit, zonder begin en zonder eind.
De mens is onderdeel van het grote geheel en de spiritualiteit is een onderdeel van het menselijk leven.
Er is geen scheiding te trekken.
Er in geloven of niet, maakt niets uit.
We hebben er allemaal mee te maken.
Energie uit de spirituele wereld is soms ragfijn en fragiel, soms overweldigend, blijmakend, versterkend, emotioneel en veel innerlijke rust gevend.
Deze energie kan helend werken op lichaam en geest.
Het kan je rustig maken en voldaan.
Er na zoeken hoeft niet , het zoekt jou wel op.
We kunnen het niet meten, niet pakken, niet in een doosje doen, we kunnen het alleen ervaren.
Overal waar de mens aanwezig is, als onderdeel van de natuur.

Toegevoegd op 15-06-2009 21:20:25
Op de foto heb ik net contact gemaakt, via mijn laptop met iemand van G.V. Even ben ik Ed niet meer, maar een doorgever van energie.

Als je in de natuur kijkt (echt kijkt), dan kijk je daarmee tevens in jezelf en andersom.

De enorme grootsheid van de natuur en het heelal, een evengroot wonder bevind zich in je brein. Niet dat fysieke ding, maar je bewustzijn. Ons gezamenlijke bewustzijn is een prachtige uiting van die natuur...... die zo ook zichzelf kent.

Ja die vind ik want het is onlosmakelijk verbonden met jouw. De natuur is een medicijn gever, de natuur is de pleister voor de ziel. De natuur geeft rust in je jouw geest en ziel. Behandel de natuur met respect want dat doet de natuur ook met jouw. De natuur zit vol met spirituele kracht. Behandel de natuur met liefde want die is er helemaal voor iedereen en voor jouw.