Hoe moet ik omgaan met deze situatie? (lees even de uitleg)

ik heb dit een keer gehad.
ik zeg niet dat dit in haar geval ook zo is. maar het klinkt mij als negatieve aandachtvragerij.
ik spreek uit ervaring dus misschien is mijn kijk erop vertroebelt. maar let wel op.

Ik sluit me aan bij bailey.

Je zegt dat zij jou voor 100% vertrouwt, en dat ze jou niet in haar echte leven toelaat.

Lees bovenstaande nog eens goed... kán dat?

-- -- -- --

Goed, natuurlijk kán het - wie weet heeft ze trauma's uit eerdere contacten. Wie weet heeft het te maken met haar psychische gesteldheid.

Of: ze is een aandachtvrager, een aansteller, iemand die aan ieder vriendje een ander verhaal vertelt.

Jij kúnt niet weten welke van deze twee mogelijkheden het is.

Zolang je dat niet weet, kun je ook niets doen. Zij laat niet toe dat je iets doet.

Toegevoegd na 19 uur:
Ik lag er vannacht in bed nog even aan te denken.

Ik vind het idee dat elders is geopperd, namelijk om haar deze vraag te laten lezen, helemaal niet slecht.

Alleen, gezien alle antwoorden tot nu toe, zou je alleen moeten vertellen dat je het geheel anoniem (jij anoniem & zij anoniem) hebt gevraagd. Met de nadruk op die anonimiteit.

Dan eens kijken hoe ze reageert. Dat zal een boel zeggen, de ene kant op of de andere.

Het is toch wat vreemd dat er nog geen ontmoeting heeft plaatsgehad als ze jou voor 100% vertrouwt. Je spreekt over het feit dat ze jou niet in haar echte leven toelaat. Hoe ik dat exact moet opvatten ontgaat me. Wil ze dan geen ontmoeting?
Ik zou in die situatie ernaar streven om haar absoluut te ontmoeten. Gelet op je beschrijving zie ik dat als enige mogelijkheid. In een oog in oog gesprek kan je ook zien wat de zwaarte is van haar depressiviteit en of er eventueel negatieve aandachttrekkerij van toepassing kan zijn.

Probeer het eens bij Korrelatie, zij kunnen u hopelijk een advies geven.

Voor directe hulp bij psychische en sociale problemen kunt u bellen met de Hulp- en Informatielijn van de Stichting Korrelatie.
Hulp- en Informatielijn: (0900) 1450 (€ 0,30 p.m.) geopend op werkdagen van 09.00 uur- 18.00 uur.
E-mail: vraag@korrelatie.nl

(td)

Als ze je niet in haar echte leven toelaat, zegt dat voor mij eigenlijk genoeg : dat ziet er vermoedelijk heel erg anders uit dan de indruk die jij hebt gekregen (moest krijgen) via de gesprekken op Internet.

Mensen leren kennen via Internet is leuk, en soms kom je de meest interessante mensen tegen, maar er zitten ook hele , hele rare vogels tussen. Het beste advies : probeer iemand die de moeite waard lijkt zo snel mogelijk te ontmoeten. Houden ze dat af, dan kun je er nog bijtijds helemaal mee kappen, voor je je tot over je oren in betrokken wordt, zoals hier het geval lijkt te zijn.

Als je je gevoel volgt en inderdaad familie gaat inschakelen, heb je vermoedelijk een dikke ruzie aan je komt met iemand waar in elk geval lichamelijk weinig mis mee is. Ik weet niet wat mensen bezielt om zich op Internet zo op te stellen, maar ze zijn er, en het zijn er véél. Laat ze je leven niet bepalen. Wat er verder ook gebeurt of niet gebeurt, jij hebt er geen invloed op, en schuld heb je al helemaal niet.

Oh, en op het moment dat ze over geld begint, moet je al helemaal op je hoede zijn.

Natuurlijk bestaat er een kans dat er waarheid zit in haar verhal, maar dan nog ben jij alleen maar de anonieme luisteraar - gesprekspartner, en blijkbaar de moeite niet genoeg waard om een face to face-gesprek mee te plannen. Trek daar je conclusies uit.
Sterkte !

Heel moeilijk.
Ook ik heb verschillende keren gesprekken gehad met personen die hun ziel zo'n beetje bloot leggen maar voor de rest de boot afhouden.
Waarschijnlijk ben jij een uitlaatklep voor haar.
Sinds kort is er een hulplijn gekomen voor mensen die aan zelfmoord denken, maar ook voor mensen die zich zorgen maken om personen waarvan ze weten dat ze met zulke ideeen rondlopen. Hier kunnen ze je zéker verder helpen en het is anoniem.

http://www.113online.nl/home

Ik wens je veel succes en wijsheid.

Ik heb een paar opmerkingen.Komt het niet in je op,dat je gemanipuleerd wordt? Als je al zo lang met iemand omgaat en die ander laat jou niet toe in haar echte leven,zou het best eens zo kunnenzijn,dat haar leven er heel anders uitziet dan wat ze jou wil doen geloven!
Jullie hebben contactvia internet en jij zegt dat je het vertrouwen wat ze in je stelt niet wilt beschamen.
Waarom dan dit hele verhaal op GV? misschien kent zij ook GV wel en dan is het vertrouwen wat ze zegt in jou te stellen zo maar weg!

ik zou me vooral veel zorgen maken om haar dochter, wat voor opvoeding krijgt zij met een moeder met zo'n problemen. buiten of het waar is of niet zou ik serieus overwegen om een zorgmelding te doen bij het advies- en meldpunt kindermishandeling (amk). dit kan natuurlijk anoniem.

Laat deze vraag aan haar zien... Laat haar zien dat je ergens anders advies gevraagd hebt... Dat laat werkelijk zien dat je om haar geeft... EN kijk dan wat er ontstaat...

Lief van je, het toont waarlijke betrokkenheid en liefde...

Maar heb het lef om je zo kwetsbaar op te stellen dat JE DEZE VRAAG aan haar laat lezen, met het bewijs van de site erbij...

http://www.goeievraag.nl/antwoord/geven/26955

en kijk dan maar eens hoe het allemaal meteen anders wordt...

Ik heb zoiets verschillende keren meegemaakt (ja, ik ben hardleers), zowel persoonlijk als in mijn directe omgeving. Midden in de nacht uren lang aan de telefoon hangen, op iemand in praten, proberen te voorkomen dat iemand 'gekke dingen' doet. Uiteindelijk heb ik het gewoon moeten leren: ik ben geen hulpverlener. Ik deed mezelf veel meer kwaad dan ik de ander goed deed.

In zo'n geval ga je je verantwoordelijk voelen. Je lijkt immers de laatste levenslijn van zo iemand te zijn. Je steekt er steeds meer tijd en energie in om zo iemand te helpen, en wordt intussen steeds verder de zieke wereld van de ander ingezogen.

Het resultaat is een heel ongezonde relatie. Je kúnt er namelijk niet voor zorgen dat het goed komt met de ander, en intussen vreet het wel aan jou. Zelfs professionals kunnen niet zomaar ineens zo iemand naar een gezonde levenskijk coachen, laat staan dat jij dat zou kunnen. Je bent geen hulpverlener, en dat je je persoonlijk zo betrokken voelt, is geen voordeel, maar een nadeel.

Het enige wat je wel kunt doen, is zo iemand de weg naar hulpverlening aanreiken. Daar moeten ze dan wel zélf gebruik van willen maken. Doen ze dat niet, dan zou ik het zelf, door schade en schade wijs geworden, hoe hard het ook lijkt, afstand nemen.

Zelf probeer ik het trouwens überhaupt niet meer zover te laten komen. Als ik iemand ontmoet (of 'tegenkom' op internet) waar ik die getroubleerde vibe van opvang, dan hou ik direct al afstand. Inmiddels kan ik de signalen al vroeg opvangen, en ik wil me niet meer in zo'n situatie laten zuigen.

Het is trouwens nog maar de vraag of je in zo'n situatie écht iemands laatste levenslijn bent, ik ken ook dat soort mensen die van de ene 'redder' rechtstreeks doorgaan naar de andere. Echt labiel, oprecht ziek, én echt manipulatieve personen die misbruik maken van iedereen die dat toelaat.

In één geval heb ik gezien dat iemand zo ver ging ("ze heeft verder niemand!") om zo iemand in huis te nemen, en vervolgens gevaarlijk snel gewicht verloor omdat hij zich zo in haar wereld mee liet zuigen (anorexia, borderline, adhd, alle etiketjes had ze intussen) dat hij 'uit consideratie' niet at waar zij bij was. En ze zórgde er wel voor dat ze er altijd bij was. Stond hij om vijf uur 's ochtends op om te kunnen ontbijten zonder dat zij dat aan hoefde te zien, dan rende zij erachteraan om daar tóch mee geconfronteerd te worden.

Geweldig dat je je zo oprecht zorgen maakt.
Als het werkelijk zo slecht met haar gaat verdient ze dat: jouw oprechte zorg.
Alleen is heel moeilijk om die zorg te verlenen op deze manier.
Je hebt haar nog nooit echt ontmoet en dat maakt het verhaal onbedoeld toch een beetje abstract.
Als het zo slecht met haar gaat maar ze laat je niet meer toe dan dit wordt het heel moeilijk.
En ik denk dat je dat ook zo aan haar moet communiceren.
Je kunt echt iets meer doen als je haar face tot face ontmoet.
Anders zal het moeten blijven bij wat het nu is. Je luistert naar haar, leest haar verhalen en geeft haar zo goed mogelijk advies.
De volgende stap kan niet gemaakt worden als zij dat niet wil en verder kun je inderdaad niemand inschakelen, want dan beschaam je haar vertrouwen.
Sterkte en probeer niet al haar problemen de jouwe te maken, uiteindelijk is ook zij, hoe moeilijk het ook voor haar is, verantwoordelijk voor haar eigen leven.
Succes en sterkte ermee.

als eerste wil ik zeggen dat jij NOOIT verantwoordelijk bent voor haar zelfmoord als dat zou gebeuren...zelf denk ik dat het of aandacht trekken is of dat ze zwaar depressief is en dingen zegt die ze uiteindelijk nooit zou doen,kijk het klopt ook niet echt:ze wou zelfmoord plegen maar als ze een ziekte krijgt waar ze dood aan kan gaan word ze daar depressief van...dan moet ze toch blij zij???als je het echt niet vertrouwd kun je iemand langs sturen van een psygische instelling maar dan moet je wel haar adres natuurlijk weten....heb je dat niet:moet jezelf kiezen wat je wilt,als je het prettig vind om er voor haar te zijn moet je dat zo houden,maar als het je langzaam opvreet denk dan aan jezelf en verbreek het of zeg tegen haar dat als ze met de problemen bij jou komt je best er voor haar wilt zijn maar dan ook dat ze hulp zoekt want met klagen alleen komt ze er natuurlijk niet...sterkte!

Ik snap heus dat jij je zorgen maakt.Bescherm je zelf zou ik zeggen.Iedereen is verantwoordelijk voor zich zelf en zijn eigen gedoe .Ook zij.Maar jij ook!

Ik zou haar nooit verbannen. Dan voel je je zeker schuldig. Probeer de band te versterken en probeer zoveel mogelijk contact met haar te hebben buiten de computer om. Kijk wel uit, de problemen die ze heeft kan ze ook bedacht hebben om meer aandacht te krijgen. Maar probeer altijd voor haar klaar te staan en help haar waar je kan.

Ik heb dit 2 keer meegemaakt. De eerste keer bleek het allemaal nep te zijn en wou ze gewoon aandacht en de tweede keer heeft ze bijna zelfmoord gepleegd. Ik kon haar niet goed helpen omdat ze in de Verenigde Staten woonde, maar ik heb nachtenlang (en ochtenden die voor haar nachten waren) met haar gepraat en geprobeerd tot haar door te dringen door te zeggen dat er nog genoeg is om voor te leven. Ook heb ik een aantal van haar vrieden op Facebook (de gene die op haar muur schrijven enz.) toegevoegd en die hadden in het begin niks door. Uiteindelijk hebben zij ook met haar gepraat en is alles goed gekomen.

Als je jezelf niet schuldig wil voelen, is denk ik het enige met haar blijven chatten
Kijken welke richting het uitgaat.
Vraag hoe je haar kunt helpen en als ze zegt niet dan kun je het alleen maar zo laten
Je bent er al erg bij betrokken, dat kan niet anders als je om iemand geeft, maar het is vreemd dat ze je zo "verborgen"houdt
Toch nog even wat velen gezegd hebben:
denk aan je zelf, trek een grens