Waarom worden vrouwen zo moe van mannen?

omdat ze het uiten van onze gedachtes en gevoelens afdoen als gezeur!

(ik word overigens niet moe van mijn man. ja, soms wel maar dat is prettig moe haha)

"Gewoon omdat ze niet luisteren."
Dat klopt niet. Het moet zijn: "Omdat ze niet willen luisteren." Da's toch heel wat anders.
Als je iets verteld maar de ander luistert niet: tja, je doet dan je best en je best en nog meer je best, en je herhaalt maar weer en maar weer om door te dringen... Geen wonder dat je dan moei wordt.
Praten doe je m.b.v. je hersenen. Je hersenen gebruiken 20% van de energie die je lichaam gebruikt. Dus als je die hersenen continue gebruikt om iemand te (proberen te) laten luisteren: geen wonder dat je daar moe van wordt. Dan heb ik de non-verbale communicatie nog buiten beschouwing gelaten - en die vereist ook energie.

Verder is 't natuurlijk te stereotypisch om alle mannen of alle vrouwen over één kam te scheren. Pas daar voor op als je een vraag stelt :).

Anders ga je even stigmatieren. Dit heeft toch helemaal niks met kennisoverdracht te maken? Ook is het puur suggestief en kan je vraag niet onderbouwt worden met feiten.

Om heel eerlijk te zijn word ik niet moe van mannen, zeker niet van die van mij. Ik heb het geluk dat ik een man heb die goed kan luisteren, mij begrijpt en ook nog hertero is! wat wil je nog meer

Geen problemen mee ik word niet moe van mannen. Vind 't geweldig dat ze er zijn en als 't een keer minder gezellig is dan zijn er altijd nog zat leuke kanten aan een man! :D
Nee hoor mij niet gezien.

Als ze al wat met mij doen dan maken ze mij wel vrolijk of hyper.
Of maken ze mij aan het lachen.

Héérlijk hoor! ;)

als je met je partner 1 kind hebt, dan heb je er eigenlijk nog gewoon 2 (inclusief hem).

praatjesmakers eerste klas, als het puntje bij paaltje komt zeuren ze zelf nog het hardst. je zou ze vierkant uitlachen als ze een kind zouden moeten baren... :)

Persoonlijk ken ik heel wat mannen, maar geen eentje daarvan luistert niet. Om eerlijk te zijn word ik zelf soms ook moe van vrouwen. Gezeur over handtasjes, nagels, onbelangrijke andere dingen. Ik kan doorgaans beter met mannen opschieten dan met vrouwen, een uitzondering daargelaten.

En net als bq24 word ik ook heerlijk moe van mijn mannetje, maar dan op een erg prettige manier :D

Ik word als ik heel eerlijk moet zijn eerder moe van (andere) vrouwen dan van mannen. Zeker in zijn algemeenheid. Natuurlijk zijn er vermoeiende mannen en aangename vrouwen, maar voor 'wijvengezeur' ben ik best wel een beetje allergisch. Kleren, make-up, diëten, uiterlijk ; het interesseert me allemaal geen zier. Met mannen kun je vaak nog echt ergens een gesprék over voeren. Mits het een beetje ontwikkelde man met een brede interesse is natuurlijk. Van die avondjes met alleen maar vrouwen zijn aan mij ECHT niet besteed, en geloof me, als ex-tupperwaredemonstratrice heb ik mijn aandeel wat dat betreft wel gehad.
Ik heb trouwens ook niet de ervaring dat mannen erg moe worden van mij (ja, vroeger, lichamelijk, maar daar heb ik nu niet meer zo'n last van :lol:), maar dat komt denk ik omdat ik niet zo van de vrouwenonderwerpen ben, en ook niet echt een huishoudelijk type dat mijn man met huiselijke dingetjes lastig gaat lopen vallen of doorzeuren. Zal wel met mijn 'mannelijke' hersenen te maken hebben vrees ik.

Het enige waar ik een beetje moe van wordt zijn brallerige mannen met vaak een biertje (teveel) op, die buiten auto's, vissen en sport geen serieus gesprek kunnen voeren. Gelukkig verkeer ik zelden of nooit in dat gezelschap. Ik zoek het natuurlijk ook niet op.

Ik word ook niet moe van mannen,kan wel moe worden van steeds dezelfde vragen of iets tien keer uit moeten leggen dit geld ook naar vrouwen toe......

Ik word absoluut niet moe van mannen.
Ze zijn prima, en hebben net zoals vrouwen hun eigen specifieke gebruiksaanwijzing,maar daar is niets mis mee!
Beetje rekening houden met elkaar en dan gaat het ok!

Je generaliseert. Natuurlijk gaat wat je zegt soms wel op, maar lang niet altijd. Ik word heus niet altijd moe van mannen, maar soms word ik weleens moe van mannen. In een mannenhuishouding van drie zoons en ik als enige vrouw, heb ik die zucht heus weleens geslaakt, maar dat was echt af en toe en heus niet de hele dag door of zelfs wekelijks. Maar soms als van alles me letterlijk dwars zat (misschien ook wel mijn hormonen) dan slaakte ik die kreet. Deze kreet had dan te maken met dingen waar ik vaker last van had (rondslingerende vuile was, onopgeruimde kamers e.d.) en die na gemopper mijnerzijds weer een tijdje beter gingen.

De kinderen zijn inmiddels uit huis en nog steeds vliegt het mij wel eens aan. Natuurlijk krijgt dan mijn man de schuld, want aan wie zou ik anders de schuld moeten geven? En mijn man die doet echt ontzettend zijn best, maar hij kan het ook niet helpen dat al die vrouwendingen waar ik last van heb, of dat geklets over collega's die hij eigenlijk nauwelijks kent. niet zo interessant zijn en dan valt hij soms zomaar in slaap terwijl hij eigenlijk moet luisteren.
Ook snapt hij er niks van dat ik meestal stilzwijgend zijn spullen achter hem opruim, maar dan ineens roep dat hij nooit iets opruimt en dat ik daar zo vreselijk moe van wordt.
En waarom ik er zo moe van wordt? ....Ik weet het eigenlijk zelf niet!

ik word wel moe van mannen omdat ze over het algemeen klaar staan met goede raad
als ik mijn dag eens niet heb en wil "huilen " en verder niets dan krijg ik direct te horen : "ja maar, je moet ook eens bla bla bla " terwijl ik alleen een arm om me heen wil
en nee schat ik wil nu NIET vrijen