In hoeverre kun je altijd en overal jezelf zijn?

Wie ik ben is mijn visitekaartje en ik probeer mij nooit anders voor te doen bij anderen. Zo weet degene in kwestie in één oogopslag met wie hij/zij te maken heeft. Uiteraard zijn er sommige situaties waar je rekening moet houden met de gevoelens van anderen, maar dan laat je bepaalde eigenschappen meer naar boven komen, dat is wat anders dan jezelf verloochenen. Tijdens sollicitatiegesprekken hebben de mensen tegenover je alles al meegemaakt...die kijken daar dwars doorheen.....

In principe ben je altijd overal jezelf, alleen je gedrag pas je aan aan de omstandigheden. Dit verandert echter niets aan je zelfbewustzijn en dus jezelf.

Als je wilt kun je altijd jezelf zijn ook in allerlei sociale situaties maar die sociale omgeving reageert daar niet altijd positief op. Het is dus een kwestie van afwegen hoe belangrijk je het vindt om in een bepaalde situatie volstrekt jezelf te zijn of om je (een beetje) aan te passen.

Ha, die MaRiTa;

Ik vind eigenlijk dat ik mezelf ben zolang ik achter mijn gedrag sta en dat ook kan verantwoorden. Dat je je doen en laten aanpast aan een situatie is ook gewoon en facet van je 'zelf'.

Zoals ik het ervaar speel je wel degelijk geregeld een rol in het dagelijks leven. het zal van persoon tot persoon verschillen hoe dat uitpakt.

Mijn opzet is zeker niet om onwaarheden te vertellen of belangrijke dingen weg te laten, maar mijn ervaring is dat het wel degelijk die kant op kan gaan wanneer dat sociaal gewenst is, bijvoorbeeld op het werk. Nou komt het ook omdat ik veel met klanten omga en ik natuurlijk niet rechtstreeks kan zeggen wat ik van die mensen vind, althans van hun handelwijze of manier van vraagstellen.

Ik denk dat niemand geheel ontkomt aan het spelen van een rol in bepaalde situaties, zoals ik het omschrijf. Tegenover mensen die ik ken en die mij kennen ben ik echter wel de eerlijkheid zelve.

Eigenlijk gaat je vraag over twee dingen: over jezelf zijn en over op je gemak voelen..

Het eerste is gemakkelijk: je bent altijd jezelf! Was je ooit in een situatie dat jij niet jezelf was, dat je dus een ander was dan die je bent? Nee toch? Je bent altijd 'ik', altijd jezelf dus...

Op je gemak voelen is wat anders... dat kan van vele factoren afhankelijk zijn...
-omdat je je onzeker voelt...
-omdat je aan de energie voelt dat het niet 'veilig' is...
-omdat iets je angstig maakt, hoe minimaal dat ook is...
en ga zo maar door...

Wie je bent bestaat uit veel verschillende facetten. In elke omgeving komt een ander facet van jezelf naar voren. Het is wel zo dat in een vertrouwde omgeving meer facetten van jou naar voren zullen komen, zodat mensen een 'completer' beeld van je krijgen. In een omgeving waar je je niet op je gemak voelt zal je zo veel mogelijk van die facetten van je persoonlijkheid achterhouden.

Het "jezelf zijn" in de zin van het op je gemak voelen verandert volgens mij voortdurend door allerlei ervaringen die je opdoet. Vreemd gezelschap en sollicitatiegesprekken wennen uiteindelijk ook als je het maar vaak genoeg meemaakt. Thuis lijkt het alsof je iedere onzekere factor onder controle hebt en dat geeft een ontspannen gevoel.

Jezelf kun je overal zijn, maar in een maatschappij waar er binnen bepaalde normen en waarden wordt geleefd zul je dat deel van jezelf naar voren laten komen wat in die situatie het best passend is. Wellicht wil je bijvoorbeeld iemand niet alles laten zien van jezelf (bij kennissen) of juist je grootste kwaliteiten etaleren (sollicitatiegesprek) of is het gewoonweg niet gewenst om midden in de supermarkt ongegeneerd je kont te krabben of je partner sexueel te bevredigen. Kortom in verschillende situaties zul je een andere zelf naar voren schuiven. Maar dat wil dus niet zeggen dat je je anders voordoet. Dat houd je ook niet vol. denk ik

Het antwoord is: dat kun je niet.
Ik ben niet kruiperig van aard, maar ik denk dat als ik op beschuldiging van heroïnesmokkel vast zou zitten in een Aziatisch land dat ik dan veel opzij zou zetten.

Natuurlijk ben je altijd jezelf.
Als je in bepaalde situaties zenuwachtig bent ben je gewoon iemand die in de gegeven situaties zenuwachtig is. Dat is dan een deel van jezelf. En als je als als kletskous in een situatie komt die stilte vereist kies je daar voor of niet en die keuze komt helemaal van jezelf.
Je leeft niet voor een ander maar altijd voor jezelf.

Dit is een goede vraag... De tegen vraag waar ik mee zit is: "Hoeveel zelf kennis bezit je?" Mensen zijn door het leven beschadigd of er zijn ziektes in het spel. In hoeverre kun je dan zeggen dat je jezelf bent? Wie is mijn echte ik... Is mijn eigen ik met of zonder beschadiging of ziekte waardoor mijn gedrag veranderd? Of wordt mijn eigen ik gevormd naar mate ik ouder word? Mij is bekend dat door moeilijkheden, de samenleving, denkprocessen etc. mensen veranderen. Vaak ten goede! Dit is een bewust en onbewust proces. Dus je zult nooit dezelfde zijn als (bijvoorbeeld) gisteren! We blijven leren en dus groeien wat een goede zaak op zichzelf is.
Om jezelf te laten zijn wie je bent kiezen mensen meestal een andere groep mensen waarmee ze zich kunnen identificeren. Daar is meestal veiligheid, warmte, begrip, etc. en val je dus niet buiten de boot. Maar zodra mensen buiten hun veilige kader komen dan ligt het aan de persoonlijkheid wat er met een persoon gebeurd? Mensen die assertief zijn hebben minder problemen dan mensen die verlegen zijn. Mensen die verlegen zijn willen zich niet altijd verlegen voelen omdat ze gewoon willen meedoen met een activiteit of iets dergelijks.
Maar goed, als ik de vraag op mijzelf betrek dan ben ik, als ik in een vreemde situatie terecht kom, iemand die de kat uit de boom kijk. Naarmate de tijd verstrijkt kom ik vanzelf los of anders zal ik op goede gronden vertrekken. Ik weet waarom ik zo reageer. Maar ik ken ook een ditbenik zonder dit probleem. Dus in hoeverre kun je, of kun je niet jezelf zijn? Voor mij is het namelijk niet alleen de persoonlijkheid die dat bepaald maar ook de ervaringen die je hebt meegemaakt.

Je kunt nergens jezelf zijn, nergens... En niemand die tolereert dat jij jezelf kunt zijn... Zelfs thuis niet, misschien als je alleen woont, maar dan moet je de muziek maar eens net zo hard zetten als je zelf wil, kijk maar eens hoe lang dat je dat kunt volhouden...
Jezelf zijn op sollicitatiegesprek, kan je dat als jij jezelf moet verkopen, dan is de kans om aangenomen te worden nihil hoor...

Kortom ik ben alleen mezelf als ik diepslaap... anders kan ik er alleen maar op hopen dat ik het ooit klaarspeel...

Maar dan heb ik het over werkelijk jezelf zijn, niet wat ik er van denk dat het is...

Ik denk dat alle mensen zich wel in meer of mindere mate kan aanpassen aan situaties en personen. Zo praat je met je baas toch anders als met je vriend aan een bar. Zo is je houding toch anders op een begrafenis als op een festival.
Ik vind het heel moeilijk altijd en overal mezelf te zijn. Zeker als ik onrustig ben. Onzeker bijvoorbeeld of verdriet of ongemak. Ik denk dat het onmogelijk is om altijd en overal jezelf te zijn. Mensen die geloven in aardse verlichting zullen er denk ik ook wel in geloven altijd en overal jezelf te kunnen zijn. Ik vind hen in elk geval altijd erg standvastig en stabiel overkomen. Ik geloof dan ook niet in aardse verlichting aller zorgen, ongemakkelijk, ziektes en andere akelige dingen. Die dingen horen erbij, hoe naar ook. Vier je verdriet. Ook je verdriet ben jezelf. Weetje.. ik krijg eigenlijk zelf nu een inzicht door jouw vraag. Als ik verdrietig ben kan ik toch mezelf zijn, door mijn vedriet te uiten wanneer het me maar uitkomt. Hmm.. dus ja! Eigelijk moet je toch altijd wel jezelf kunnen zijn. Sorry voor de omweg en bedankt;)