Waar komen sprookjes vandaan en waar dienen ze voor?

Sprookjes komen van het Middeleeuwse woord "sproke", dat vertelling betekent. Sprookjes zijn overgeleverde verhalen die al zo oud zijn dat men niet meer weet wie ze verzonnen heeft. Onder andere de gebroeders Grimm en Hans Christiaan Andersen hebben deze overgeleverde volksverhalen verzameld en opgeschreven.
Wat een in volkssprookje wordt verteld komt ons nu onwerkelijk over. Vroeger was het leven hard en de dood (door bijvoorbeeld hongersnood of ziekte) lag altijd op de loer.Soms werden de ouders gedwongen om hun kinderen tijdens een hongersnood ergens alleen achter te laten. Een voorbeeld hiervan is het sprookje van Hans en Grietje, want ook zij werden door hun ouders alleen in het bos achtergelaten omdat hun ouders niet genoeg eten hadden voor het hele gezin. Figuren die in sprookjes voorkomen, waar we nu niet meer in geloven, zoals heksen, duivels en geesten, waren voor mensen uit de vorige eeuw wel iets waar ze in geloofden, zij wisten niet beter dan dat die wezens bestonden. En wolven waren in die tijd nog in heel Europa aanwezig!
Vroeger waren de sprookjes niet voor de kinderen bedoeld, ze waren meer bedoeld als waarschuwingsverhalen die kinderen bang moesten maken voor wolven en weerwolven. 'Roodkapje' is zo'n verhaal, in de oorspronkelijke versie van dit sprookje overleeft zij het niet.