Hoe is het mogelijk dat financiële toezichthouders c/q overheid nooit echt aan de (nood)bel hebben getrokken bij slechte financiële producten?

Omdat de grote amerikaanse producenten van genoemde slechte producten zichzelf vakkundig buiten elke vorm van fatsoenlijk toezicht hebben weten te houden. Een interessant en volledig artikel hierover in de bronvermelding (wel in het engels)

Met producten bedoel je financieringen en hypotheken neem ik aan. Ten eerste wil ik zeggen dat dat slechte eigenlijk niet op de bank slaat maar op de consument of instelling die een hypotheek of financiering aanvraagt. Omdat ze het niet terug kunnen betalen.
Het is zo dat veel instanties en personen die je als instantie kan zien wel degelijk aan de bel hebben getrokken. Aangezien 8 jaar Bush 8 jaar dromen is geweest komt men daar te laat achter.
Tevens heeft de hebberigheid van concumenten en banken hier een grote rol in gespeelt. Als ik nu 50 milioen zou kunnen verdienen door mijn bank op te zadelen met een financiering die ze niet terug krijgen zou ik het ook doen :).

Er bestaat niet zoiets als een 'slecht' financieel product. Sommige financiële producten kennen een hoog risico, maar die producten zijn niet noodzakelijk slecht. Vaak kennen producten met een hoog risico namelijk ook een hoge uitbetaling hebben als het wel goed gaat; denk bijvoorbeeld aan investeringen in bedrijven die net opstarten.
Wel moeten die producten een correcte prijs krijgen, zodat een financieel product waar je weinig risico op loopt, ook duurder is dan een product waar je weinig risico op loopt.
Deze beprijzing is verkeerd gegaan, omdat de kopers van financiële producten niet wisten wat ze precies kochten, en dachten dat de producten minder risicovol waren dan ze daadwerkelijk waren.
De toezichthouder kan hier vrij weinig aan doen, behalve ervoor zorgen dat mensen beter geïnformeerd raken over de financiële producten, zodat ze precies weten met welk product ze te maken hebben. Op het moment worden stappen gezet met de financiële bijsluiter.