Hoe komt het dat iemand iets lekker kan vinden, wat een ander misschien vies vindt?

Onze smaak is een zintuig.
Dit zintuig neemt dingen waar.
De informatie hiervan wordt opgeslagen in onze hersenen.
Vooral bij kinderen komt er erg veel nieuwe informatie binnen, omdat bijna alles nieuw is.
Deze informatie wordt bewust en onbewust op geslagen in onze hersenen en onderverdeeld in : heel lekker, lekker ,
beetje lekker, vies en heel vies.
Dit is de informatie voor de rest van ons leven , maar kan met het ouder worden veranderen.
Soms gaat het met deze informatie iets mis.
Bij het waarnemen van b.v. voedsel, gaan onze hersenen vooraf een verwachting vormen over de te verwachte smaak.
Als een kind weet wat een druif is, dan verwachten de hersenen vooraf: sappig zoet en fris van smaak.
Bij het zien van een olijf , denkt het kind , ha lekker een druif, de hersenen verwachten, sappig, zoet en fruitig.
Maar bij het eten van een olijf klopt het niet meer met de verwachting van de hersenen en zal het kind de olijf uitspugen en het erg vies vinden.
Deze ervaring blijft heel lang opgeslagen in de hersenen, bij mij tot ik 63 was.
Zo gauw het niet meer klopt tussen tussen de smaak en de verwachting van de hersenen vinden we het niet lekker of zelfs vies!
Het kan ook zijn dat we teveel en te lang iets eten wat we heel lekker vinden, we zeggen dan,tegen, eten.
En vinden het ineens niet meer lekker.
Ik had dat sterk met gestoofde peertjes, jarenlang smullen en ineens, bah, vies!
Ook gebeurt het, zeker met ouder worden ,dat onze smaak verandert, signalen van ons lichaam zeggen ineens dat b.v. bloemkool niet meer goed is voor je (gal/ lever)
De taal van ons lichaam geeft dan aan wat je beter niet meer kan eten, door ineens je smaak te veranderen.
Erg belangrijk voor je gezondheid!
Zo zijn er nog veel redenen waarom we iets niet ,of juist wel lekker vinden.