Als het dna bij de man niet verandert, waarom hebben dan niet alle mannen hetzelfde dna?

Bij een grootschalig DNA-verwantschapsonderzoek is een specifiek stukje DNA belangrijk. Dit is het stukje DNA waarin een soort code zit waarin de erfelijke eigenschappen zijn vastgelegd en dat mannen doorgeven aan hun zonen.
Alleen bij alle mannen die via de mannelijke lijn verwant zijn, is dit deel van het DNA hetzelfde. Zelfs als er vele generaties tussen liggen. De kenmerken van dit stukje DNA vormen samen het zogenoemde Y-chromosomale DNA-profiel.
Bij het grootschalig DNA-verwantschapsonderzoek worden eerst de Y-chromosomale DNA-profielen van de deelnemende mannen vergeleken met het Y-chromosomale DNA-profiel van de vermoedelijke dader.
Als mogelijke verwanten een ander Y-chromosomaal DNA-profiel dan het spoor hebben, vallen ze af als mogelijke verwant.
Er wordt alleen een DNA-profiel gemaakt van die mannen die hetzelfde Y-chromosomale DNA-profiel hebben als de vermoedelijke dader.
https://dnadatabank.forensischinstituut.nl/030RWetenregelgeving/Forensisch-DNA-verwantschapsonderzoek.aspx
Het DNA-profiel van een persoon is opgemaakt uit DNA dat wordt overgeërfd van vader en moeder. De eicel bevat DNA en de zaadcel bevat DNA. Samen vormen deze twee DNA ketens een nieuw, uniek DNA-profiel van een persoon. Ieder persoon heeft dus een uniek samengesteld DNA-profiel in zijn cellen.
Het DNA-profiel kan volgens de laatste inzichten van de epigenetica onderzoekers tijdens het leven veranderen.
https://zorgkrant.nl/wetenschap-en-onderwijs/8680-dna-veranderingen
http://www.uzleuven.be/nl/forensische-geneeskunde/verwantschapsonderzoek-0

Waar je denk ik antwoord op zoekt is de volgende vraag:

"Als het stukje Y-chromosoom niet verandert (althans dat is wat men vaak hoort) hoe kan men dan toch zo toegespitst zijn op het Y-chromosoom in een DNA-verwantschapsonderzoek? Immers bijna alle mannen zouden dan het exact zelfde stukje Y-chromosoom hebben en is er dus niets wat hen scheidt."

Wel nu de opmerking dat het Y-chromosoom niet verandert moet niet letterlijk genomen worden. Het verandert zo weinig dat het snel duidelijk maakt dat mannen die maar een paar generaties en/of gradaties van elkaar verwijderd zijn een match op zullen leveren in een onderzoek. Echter treden er soms weleens foutjes op tijdens het kopiëren van DNA en zal na voldoende generaties verschil er toch altijd een verschil optreden. Als je hetzelfde Y-chromosoom zou hebben als je achter-achterneef in de 20ste graad zou kijken naar het Y-chromosoom inderdaad nutteloos worden, maar dat is dus vrijwel nooit het geval.

Wat je beter kan zeggen over het Y-chromosoom is dat het minst veranderlijke DNA is wat we hebben. Het is niet onveranderlijk.

"Note that I said that the Y passes from father to son virtually unchanged. It does change a little from generation to generation and it even picks up a bit of mom's DNA along the way. It just doesn't change as much as most of our other chromosomes."

Merk op dat ik zeg dat de Y virtueel onveranderd blijft, het veranderd wel een klein beetje van generatie op generatie, en het neemt zelfs wat van moeders DNA op. Het verandert niet zoveel als andere chromosomen.

Om een antwoord te geven op je hoofdvraag:
Omdat "mannelijk DNA" (y-chromosoom) maar een deel is van het volledige DNA, je krijgt ook een deel van je moeder mee bijvoorbeeld.
En daarnaast zijn er dus ook lichte veranderingen in het vaderlijk deel.
--
https://www.forensicon.nl/verschillende-soorten-dna/

Onder het stukje X en Y chromosomaal kan je een mooi beeld krijgen waarom het Y-chromosomaal zo belangrijk is. Dat stukje Y is dus altijd "hetzelfde", waar de X bij dochters een mengsel wordt van de X-paren die de moeder heeft. Zoek je dus een vrouwelijke dader is het X-chromosomaal dus niet zo hulpvaardig als bij mannen Y dat is.
---
Dus zelfs als alle mannen van 1 man afstammen de Y-chromosomale Adam dan nog zitten er verschillen in het Y-chromosomaal van de meeste mannen, behalve in de vaak hele verwante familie. Dit omdat er ook kleine kopiefoutjes kunnen ontstaan.

Bij de bevruchting wordt het genetisch materiaal samengesteld uit de moeder en de vader. De helft van de chromosomen komen van de vader, inclusief het Y-chromosoom. Maar bij de samenstelling van de chromosoom paren kan er met een bepaalde kans een "crossing-over" effect ontstaan waarbij een stuk van chromosoom paren worden uitgewisseld. En dit kan ook by het X-Y chromosoom paar optreden:

https://en.wikipedia.org/wiki/Pseudoautosomal_region

" Crossing over between the X and Y chromosomes is normally restricted to the pseudoautosomal regions; thus, pseudoautosomal genes exhibit an autosomal, rather than sex-linked, pattern of inheritance. So, females can inherit an allele originally present on the Y chromosome of their father."

Het effect hiervan is dat na vele generaties een lang stuk DNA op het Y-chromosoom slechts in kleinere stukken terug te vinden is. De kans op crossing over per generatie is bekend, je kan dan uit de lengtes van overeenkomend genetisch materiaal de gemeenschappelijke voorouder dateren.

Een voorbeeld is de datering van seksuele interacties tussen onze voorouders en Neanderthalers. Op het Y-chromosoom van niet Afrikanen zijn korte fragmenten van Neanderthaler DNA te vinden, uit de lengte van die fragmenten kan worden afgeleid dat dit meerde malen tussen 40,000 en 100,000 jaar geleden gebeurd is.

Zonder crossing over zouden alle mannen nu nog steeds een compleet Neanderthaler Y-chromosoom hebben die misschien slechts hier en daar een beetje gemuteerd zou zijn.