Indien iemand de diagnose mcdd heeft, wordt per situatie gekeken wat voor deze persoon het beste is.
In de vraag wordt gesteld of iemand met deze diagnose overeind blijft na het wegvallen van de ouders.
Indien je zeer afhankelijk bent van je ouders (thuiswonend met begeleiding van de ouders), zal het wegvallen van hen zeer moeilijk zijn.
De hele leefsituatie verandert dan. Er zal gekeken moeten worden of deze persoon dan zelfstandig, begeleid of beschermend kan wonen.
De leefsituatie wordt dan niet alleen anders, maar ook de eventuele begeleiding van de ouders zal moeten worden overgenomen door derden.
Woont deze persoon al niet meer bij zijn ouders, wordt de situatie anders.
Alleen de begeleiding wordt overgenomen door anderen.
Dus, de impact van het overlijden van ouders is veel groter bij deze groep, dan bij iemand zonder mcdd.
Maar gelukkig sta je er nooit alleen voor.
De woonsituatie (zelfstandig, begeleid of beschermend) zal veranderen en ook de begeleiding.
Kortom, instanties zullen je nooit laten vallen. Een eventuele andere woonplek en begeleiding wordt geregeld.
Wellicht is het wel verstandig om met mcdd op oudere leeftijd al een eerste stap te nemen voordat ouders overlijden: uit huis gaan, weg bij pap en mam, in een woon- leefsituatie die het best aansluit. Dan is de volgende stap (andere begeleiding na wegvallen ouders) kleiner.
En, je weet natuurlijk ook nooit wie wie overleeft.
- Bronnen:
-
https://www.autisme.nl/over-autisme/wonen/...