Wat gebeurt er met mensen net voor ze sterven?

Waarschijnlijk doel je op een Bijna Dood Ervaring (BDE). Dat kan zijn, dat je leven aan je voorbij flitst, maar kan ook in de vorm van bijvoorbeeld uittreding (buiten je lichaam zijn, en dan ook je eigen lichaam kunnen zien liggen). Over BDE's is maar weinig bekend, vooral omdat de veel wetenschappers het afschrijven als hallucinaties en/of onzin.

De precieze details weet ik er allemaal niet meer van, lang geleden dat ik er iets over gelezen heb.

En om op je vraag terug te komen, natuurlijk is een BDE iets bij mensen die bijna dood zijn, maar dat zou natuurlijk ook kunnen zijn, omdat de mensen die echt dood zijn er niks over kunnen vertellen. Maar wat wel bekend is, is dat onder mensen die bijna dood zijn gegaan, er maar weinig zijn die een BDE hebben gehad.

Verder lezen kan bijvoorbeeld op wikipedia:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bijna-doodervaring

Probeer je voor te stellen wat er allemaal gebeurt in je hoofd tijdens het sterven: Zuurstoftekort in de hersenen ect. Ik kende iemand die een hartaanval kreeg maar het toch overleefde. Hij zei dat er niets ergs aan is; het licht gaat gewoon uit. Misschien is het vergelijkbaar met in slaap vallen. Blijkbaar komen er wel allerlei stofjes vrij waar je blijkbaar wel vrolijk van wordt; een natuurlijke partydrug als afsluiting.

Als mensen een natuurlijke dood sterven weten we niet hoe dat ervaren is.
Alleen zij die net niet overlijden kunnen ons daar wat over kwijt.

Ik heb 3 X een hartstilstand gehad die kort duurde.
Ik lag daarbij aan de monitor en hoorde de flat-line piep.
In je hersenen is dan nog voor pakweg 13-2o seconden zuurstof aanwezig om waakbewustzijn in stand te houden.

Ik had GEEN angst terwijl ik de flat-lijn hoorde en ik wist dat mijn hart gestopt was.
Na deze tijd van zeg maar 15 seconden die ik als veel langer ervoerkwam er een vrede over mij die ik zeer plezierig vond.

Wellicht komt dat omdat je hersenen veel pret hormonen afgeven die pijn en angst dempen.

De twee andere keren was dat net zo.

Naarnaast heb ik ongevallen gehad waarvan twee ernstig waren, een men forse hersenschade (vandaar misschien mijn wat ongebruikelijke manier van antwoorden)
en een breuk van de wervels C4 en 5 welke een coma veroorzaakte die dagen duurde.
In die tijd hoorde ik echter alles en wist waar ik was en wat ik was, kon alleen niet reageren (lock in).

Het tweede geval was een met flinke snelheid te water raken door verblinding van een tegenligger.

Onder water kwam ik bij bewustzijn, mijn longen zaten al vol water dus ik had geen verstikkingpaniek.

Ik kon heel helder nadenken en was mentaal rustig, heb de rien losgemaakt wat lastig was omdat de auto op de kop in het water lag en kon uiteindelijke via de klep van de hatchback de auto verlaten.

Aan de kant gekomen (het was een smalle sloot) werd ik vastgepakt en toen stopte mijn geheugen, wellicht door onderkoeling en zuurstofgebrek.(6 graden).
Ik schijn van alles gezegd te hebben (oa dat ik verblind werd en dat ik de auto netjes geparkeerd had (het soort humor wat mij eigen is) maar toen raakt mijn lichaam ook in shock.

Dat ik dat overleefd heb valt onder de categorie wonderen.

Dit alles heeft mij doen beseffen dat doodgaan niet naar hoeft te zijn.

Omdat ons dat eens allen over komt hoop ik met dit relaas waar geen verzinsels in staan, bij te dragen aan het verdrijven van angst voor de dood.

Leef wel in vrede en koester geen wrok, mijn vader had WEL doodsangst en ik heb gepoogd hem te wijzen (hij is RK.
dat er in het Onze Vader staat "vergeef ons onze schulden zoals wij vergeven onze schuldenaren" na dit gebed met hen gebeden te hebben zakte hij weg en overleed kort daarop.

Blijkbaar kan schuldgevoel , haat en wrok je stervensmoment bemoeilijken. Daar kun je zelf wat aan doen voor het te laat is..

Toegevoegd na 4 uur:
zie reacties.

Volgens mij verloopt dat bij niemand exact hetzelfde omdat stervende mensen ook bij leven andere zaken ervaren hebben. Bovendien gaat elke mens net iets anders om met eender welke ervaring.

Daarbij komt nog dat sommige stervenden bij volle bewustzijn hun laatste minuten ingaan zonder ook maar enig vermoeden van de nakende overgang naar de fase die wij de dood noemen.
Deze mensen maken vaak nog een heleboel plannen voor een mooie toekomst en middenin die planningsfase gaat het licht in deze dimensie (dit leven) plots uit.

Mensen die zich bewust zijn van hun naderend einde zullen eerder terugblikken op fragmenten uit hun verleden en qua toekomst zullen ze eerder praten of denken over het lot van hun nabestaanden.

Iemand die plots sterft door een ongeval of een hartaderbreuk of moord met de onmiddellijke dood tot gevolg die denkt wellicht niets meer. Toch niet het denken bij volle bewustzijn zoals wij dat als springlevenden ervaren.

Iemand die oog in oog staat met zijn/haar moordenaar zal wellicht vaak dermate overweldigd of verlamd worden door angst dat er van denken of herinneringen ophalen geen sprake meer is.

Zo zijn er eindeloze verschillende scenario's waarvan er verschillende wetenschappelijk onderzocht werden doch de resultaten worden alweer anders benaderd door diverse mensen (zowel door wetenschappers als leken) omdat elke mens en ook elk wetenschapper nu eenmaal net iets anders geprogrammeerd is dan de andere.

Anyway, Have Fun Any Way!