Ik zoek informatie over dit onderwerp: op welke leeftijd kan een mens goed het onderscheid zien tussen 'gedrag' en 'een persoon'?
Een klein kind ziet dit onderscheid niet. De persoon en zijn gedrag worden als een en hetzelfde gepercipieerd. Pas later ontstaat de abstractie 'gedrag' als iets wat los staat van een persoon. In welke leeftijdsfase gebeurt dit? Het kan ook zijn, dat dit onderscheid niet wordt gemaakt vanwege bepaalde soorten achterstanden. Ook daarin ben ik geïnteresseerd.
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Als het je geleerd wordt. Verschil maken tussen gedrag en persoon kan. Het moet je duidelijk gemaakt worden en uitgelegd, want het is aangeleerd gedrag. Fysiologisch ontwikkeld een mens snel tussen de 0 en 6 jaar. Na je 6de heb je conceptuele vaardigheden. Dat is: als er een halve liter water in een breed, laag vat zit, is dat net zoveel water als een halve liter water in een smal en lang glas. Het is net zoveel water zeg maar, en dat kan een kind dan snappen. Maar het zijn fysiologische ontwikkelingen. Sociaal ontwikkel je langer en langzaam door. De tijd tussen 6 en 12 wordt vaak gezien als een latentie periode (er gebeurt niet veel). Na die periode ontwikkel je verder en met die ontwikkeling ook op sociaal gebied. Of je bij een groep past, wat je kan, waar je staat (pubertijd). En weer later richt zich dat op je plek in de maatschappij (adolescentie). Tot je 25ste ontwikkelen je hersenen. Bij bijvoorbeeld jongeren van 15 jaar zijn de hersenen (neo-cortex) en hormonen nog niet uitontwikkeld; helemaal bedoel, ik want het meeste is er al hoor. Je hersens zijn pas helemaal klaar met alles als je 25 bent. Leuk om te weten: vanaf dat moment wordt het fysiologisch meteen weer minder - maar dat merk je niet hoor. Maar dat zijn allemaal fysiologische, aangeboren ontwikkelingen. Wat jij vraag is sociaal en emotioneel. En daar zijn wel schema's voor, maar het belangrijkste in die ontwikkelingen is dat je een omgeving hebt die je opvoed, informatie geeft of een voorbeeld is waarvan je leert. Als het je verteld wordt kan een mens al op jonge leeftijd beginnen met onderscheid maken tussen persoon en gedrag. Als het je later verteld wordt kan je het ook leren en toepassen. Dat is ... als iemand het toe wil laten, luistert. Het kan zijn dat een mens het onderscheid tussen gedrag en persoon zijn hele leven niet maakt, het kan van jongs af aan en alles ertussen in. Het is een aangeleerde vaardigheid.
Ik denk dat dit ligt aan het feit hoe de hechtingsrelatie tussen het kind en de ouders ligt. Waar de relatie veilig is, dus waar de ouders het kind veel tijd geven, erop ingaan en voorlichten, zal de ontwikkeling van het kind ook gunstig verlopen. Een kind wat ongeïnteresseerde ouders heeft, zal alles eerder zelf moeten ervaren en er een eigen invulling aan moeten geven. Normaliter is een kind vanaf het achtste levensjaar voor het eerst in staat langdurige vriendschappen te ontwikkelen. Opvoeding heeft invloed op de zelfregulatie en sociale vaardigheden van het kind. Een goede voorlichting van de ouders kan ertoe bijdragen dat een kind ook sneller doorheeft of iemand alleen een bepaald gedrag vertoont en wanneer, of dat dit een karaktertrek is en bij die persoon hoort. Ik denk dus dat het begin van herkennen al rond het achtste levensjaar kan beginnen. Het is echter geen vast gegeven. Het ligt aan de intelligentie en het EQ van het kind. Er zijn zelfs volwassenen die dit niet kunnen herkennen of zelfs maar twijfelen ondanks talloze waarschuwingen van anderen. Toegevoegd na 14 minuten: Oeps, je vroeg naar volwassenen en ik ging uit van de jongste kindsleeftijd. Echt herkennen van gedrag of 'ware persoonlijkheid' kan je niet bij iemand anders herkennen als je nog geen eigen zelfbeeld hebt. Als je de signalen niet bij je zelf herkent, zal je ze ook niet bij anderen herkennen.In de leeftijd rond het achttiende levensjaar begint de persoonlijkheidsvorming in een stroomversnelling te raken. Ik denk dat je dan pas echt iets als 'gedrag' kunt herkennen bij iemand.
Als van jongs af aan aan een kind wordt duidelijk gemaakt dat er onderscheid is tussen 'gedrag' en 'persoon' zal dat heel vroeg duidelijk zijn. Als ouders daar niet goed op letten, bijvoorbeeld doordat ze dat onderscheid zelf niet kunnen maken, kan het heeeeeel lang duren. Voorbeeld, als een kind te horen krijgt dat het iets niet goed gedaan heeft, dat iets anders moet, krijgt het gemakkelijk het gevoel "ik ben niet goed" ipv "ik kan het ook anders doen". Dus als de boodschap van de ouders consequent is "ook al doe je iets niet goed, ook al gedraag je je vervelend, .... we houden van je en steunen je altijd" wordt verschil tussen gedrag en persoon met de paplepel ingegoten. En wie het onderscheid bij zichzelf kent (ik maak fouten maar ik ben goed) ziet dat ook bij anderen. Maar ja, het valt niet mee om zo'n ouder te zijn, dus dat gaat nog wel eens mis. En komen we er (hopelijk) later achter.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
