Waarmee meet je kg/cm2?

Dat dacht ik ook al.
Nog afgezien van de foto en wat dat bedrijf erover beweert; het is gewoon een correct antwoord op de vraag. +

De link naar de website van de bron werkt niet. Even opnieuw toevoegen, denk ik, Cryofiel!

Gecorrigeerd!

Het apparaat is een barograaf dat staat voor mij niet ter discussie.
De toestellen op je link hebben allemaal vacuümkamers en daarom ben ik ook benieuwd naar de foto van de binnenkant.
Ik denk je gelijk hebt dat het toestel bedoeld is om gasdruk of iets dergelijks te meten. De fabrikant gevonden:
J.C. Brandt, Fabr. v. mano- en thermometers, Z.O. Binnensingel 88. Den Haag.
Bron: http://haagse.zoekplaatjes.nl/100/134.html

Ik zie de sleutel tot het geheim van de ontbrekende “capsules” in de opvallende opgeklonken ronde platte uitstulping aan de onderzijde van de basis’plaat’. Die kan er alleen maar zitten om de te meten gasdruk mooi centraal onder in die platte ronde doos toe te voeren. Ik vermoed dat dáárin één aneroïde capsule zit. Bij een gangbare barograaf wil je vaak voor meteorologische doeleinden relatief kleine drukvariaties in de buurt van één atmosfeer meten en registreren. Daarbij moet je meerdere capsules gebruiken om van die kleine drukvariaties toch voldoende beweging te krijgen die je met een mechaniek verder kunt vergroten en op een schrijvende aanwijsnaald over kunt brengen. Bij deze “gasdrukschrijver” gaat het echter om een meetbereik van nul tot 0,5 kg/cm2, ouderwets gezegd van nul tot een halve atmosfeer drukverschil. Dat is een veel groter verschil, waardoor één capsule volstaat.

Het grote meetbereik zou misschien kunnen wijzen op een toepassing om vliegtuighoogtemeters op goede werking te controleren en af te stellen in de vroege jaren van de luchtvaart (jaren ’20 en begin jaren ’30) toen men zonder drukcabine zelfs met militaire vliegtuigen zelden hoger ging dan waar het drukverschil met de druk op de grond tot pakweg een halve atmosfeer kon bedragen. Je controleert een hoogtemeter dan door een onderdrukkast met daarin die meter op een gedeeltelijke onderdruk te zuigen – en dan kan dit apparaat de onderdrukwaarden vastleggen. De variaties in de dikte van de aneroïde capsule worden kennelijk precies boven het midden van dat rondje door de bodemplaat naar boven overgebracht (moeilijk te zien op de foto doordat de rest van het mechaniek ervóór zit) en die bewegingen worden dan met hefbomen versterkt zodat de schrijvende wijzer een voldoende grote uitslag maakt. Het dunne verticale staafje op een beweegbare voet dient om de schrijvende wijzer van het papier te lichten wanneer de barograaf (nog) niet loopt, omdat je anders een hele grote inktvlek krijgt bij de start en het einde van de registratie, en het tempo wordt nauwkeurig geregeld door het veerwerk dat in de dikke drum zit.
Hoe het pennetje met inktbakje aan de wijzer wordt vastgemaakt is niet meteen duidelijk, maar er is wel een voorziening voor.

Da's het fijne van GV: we vullen elkaar aan, en zo komen we gezamenlijk tot een prima antwoord op de vraag. Ik vind dat een prachtige combinatie van sociaal en inhoudelijk.

Ik vindt de verklaring van bordensteker uitstekend maar zijn verklaring met de aneroïde doos vindt ik nodeloos ingewikkeld, het zou mij logischer lijken dat er alleen een metalen membraam zit tussen de bodemplaat en de doos aan de onderkant.
Bordensteker verdient voor mij het beste antwoord voor zijn toegevoegde waarde van de verklaring voor het gebruik want op dat punt had ik geen idee.
Ik zou fantastisch vinden als iemand een bron kan vinden die deze verklaring bevestigd.

Een aneroïde doos gebruik je om het drukverschil zichtbaar te maken tussen de vaste lage waarde (zeg maar nul) van de doos zelf en de druk er omheen.
Een probleem hierbij lijkt me hoe je de beweging van de aneroïde doos met een stangetje lekvrij en zonder hysteresis van de wrijving van het stangetje wegleidt uit het ronde platte drukvat aan de onderzijde van de bodem. Want ik ga uit van een op en neer bewegend stangetje. Met een simpeler membraan (wat ik op zich wel een interessante gedachte vind van gerardkh) heb je dat probleem niet, maar dan maak je een drukverschil zichtbaar tussen ónder het membraan (de te meten gasdruk) en boven het membraan (de buitenluchtdruk op het moment van de meting. Bij een schrijvend instrument zou je dan voor een naderende stormdepressie echt wel willen corrigeren, anders heb je in de loop van zo’n dag een aanwijsfout te pakken van enkele procenten van een atmosfeer. Op de schaal van de wijzerplaat is dat dan bijvoorbeeld drie dunne streepjes. Dat pleit dan weer tegen het idee van een enkel membraan. Maar het nadeel hangt samen met de tijdsduur van één meetcyclus.