Is radioactieve straling gevaarlijk voor het milieu? zo ja, voor wat.

Dat hangt er een beetje vanaf wat je onder milieu verstaat. En over hoeveel straling je het hebt.
De dode natuur (water, rotsen, bodem etc) hebben er in elk geval geen last van. Mogelijk zijn er wat atomen die tijdelijk een elektron verliezen, maar die pikken ze snel genoeg weer op.
Bij de levende natuur is de grootste schade de DNA schade. En mogelijk des te grotere naarmate het wezen complexer is. En schade aan de voortplantingscellen is natuurlijk het verststrekkend.
Maar het hangt natuurlijk af van de dosis. We krijgen dagelijks uit de ruimte al veel radioactieve straling te verduren. Daar kunnen we kennelijk mee leven.

Vanuit de ruimte krijgen we veel natuurlijke straling, die is ongevaarlijk. Maar de straling die de mens veroorzaakt, bijv. laatst bij de atoomcentrales in Japan, na die tsunami, is funest en tast heel het milieu aan. Dus ook u en ik.

Toegevoegd na 3 minuten:
Schade uit zich o.a.door verminderde vruchtbaarheid en schade of misvormingen aan het embryo ❗️

Eerst en vooral: 'radioactieve straling' bestaat niet! Straling kan namelijk niet radioactief zijn. Het zijn de onstabiele deeltjes die radioactief zijn en hierbij dus straling uitzenden. Deze straling zelf is dus niet radioactief. De straling zelf heet ioniserend.

Je bedoelt dus met je vraag: 'Is ioniserende straling gevaarlijk ...?'

We zouden kunnen stellen van niet. Er is namelijk een heleboel natuurlijke radioactiviteit, wijzelf zitten boordevol kalium-40 en koolstof-14 en als je in de winkel bijvoorbeeld een pak van 6 flessen 0,5 l melk gaat halen neem je in feite een goede 100 becquerel mee naar huis.

In feite weten we het niet. De effecten die we kennen van ioniserende straling is bij hoge stralingsdosissen. De effecten bij lage dosissen niet (de verschillen zijn te klein). Er zijn verschillende theoriën: 1. lage dosissen = niet schadelijk, 2. lage dosissen = in verhouding even schadelijk, 3. Lage dosissen = net goed! (al dan niet ivm gewenning).

Omdat men het niet weet wordt onder normale omstandigheden het alara-principe toegepast. As Low As Reasonbly Achievable. Kortom: niet meer dosis oplopen dan strikt noodzakelijk.

Naar schade toe maak je ook onderscheid tussen de verschillende soorten straling. Spreken we over radioactiviteit onderscheiden we alfa, beta en gammastralers. Die eerste 2 zijn deeltjes en worden eenvoudig tegengehouden. Alfastraling al door enkele cm lucht en het zal nooit door je huid heen kunnen gaan. En het buitenste gedeelte van je huid is toch al dood. Een gammastraal gaat overal veel makkelijker door en de kans is groot dat een gammafoton recht door je lichaam gaat zonder schade aan te richten. Bij een alfadeeltje is dat niet het geval, dat richt alle schade aan in de directe omgeving van de bron en omdat het een groot deeltje is richt het erg veel schade aan. Daarom is alfastraling het gevaarlijkst. Goed het wordt tegengehouden door je dode huid. Maar wat als je alfa-activiteit binnenkrijgt? Dan zit het in je lichaam, geen bescherming meer en klaar om schade aan te richten. Het is dan meer bepaald de DNA-schade waar je je zorgen over maakt. DNA bestaat telkens uit een dubbele streng. Dus als een gammafoton of een betadeeltje (dat klein is en snel een andere richting 'uitketst') dit kapot maakt kan het zichzelf nog herstellen. Als een alphadeeltje de ene kant van de DNA-streng kapot maakt en (doordat het zo groot is) rechtdoor gaat en verderop de andere kant van de DNA-molecule kapot maakt heb je 'echt' schade.