Als de ozonlaag hersteld is, wordt deze dan nóg dikker? Of is die dikte stabiel?

De dikte van de ozonlaag is variabel en hangt af van diverse factoren zoals luchtkwaliteit, temperatuur enz.

En neen, het is geenszins gevaarlijk te noemen als de ozonlaag dikker wordt.
Ik zou eerder zeggen dat het tegendeel waar is.

De ozonlaag is een transformatiezone waarin de binnenkomende impulsen (= diverse energievormen) de kans krijgen om zich aan te passen aan de afwijkende toestanden binnen het ozonveld en omgekeerd.
Hoe dikker de ozonlaag hoe meer vermogen tot optimale aanpassing van zowel inkomende als uitgaande impulsen.

Je kan het werkingsprincipe van de ozonlaag vergelijken met een transformator die hoogspanning omzet naar laagspanning en vice versa.
Zo hebben wij als mens ook onze natuurlijke onzichtbare ozonlaag of bufferzone. Wij noemen dat ons immuunsysteem.

Des te meer vertrouwen wij hebben in onszelf en de anderen des te dikker onze eigen persoonlijke ozonlaag wordt en ook dit heeft een impact op de ozonlaag rond de aarde. Dus als er enorm veel gestresseerde mensen op de planeet rondlopen dan heeft ook dat een nefaste impact op de ozonlaag omdat gestresseerde mensen nu eenmaal energievreters zijn en dat gaat ten koste van luchtkwaliteit en vele andere factoren die de ozonlaag beïnvloeden.

We hebben er dus alle belang bij om ons steentje bij te dragen aan een vrolijke zorgeloze maatschappij want dat komt automatisch de kwaliteit van élk facet van de natuur ten goede.

Liefs en fijne dag nog!

Ozon is een giftig gas. Simpel gezegd ontstaat het onder invloed van ultraviolette zonnestraling, en houdt het diezelfde ultraviolette zonnestraling tegen.

Ozon ontstaat op grote hoogte. Daar is voldoende ultraviolette straling van de zon, en daar zijn de omstandigheden gunstig voor het laten ontstaan (en vooral: voor het laten blijven bestaan, zonder dat het direct uit elkaar valt) van ozon. Dat het giftig is, is dus niet erg, want het zweeft op vele kilometers hoogte.

Je moet je de ozonlaag trouwens niet voorstellen als een luchtlaag die uit pure ozon bestaat. Het is eerder een laag binnen de atmosfeer waar meer ozon aanwezig is dan elders.

Nu wordt het ozon dat ontstaat nog snel weer afgebroken door de restanten van bepaalde vervuilende gassen die we in het verleden massaal hebben gebruikt. Daardoor is de ozonlaag nu vrij dun - of: zit er minder ozon op die hoogte (de concentratie aan ozon is lager) dan van nature het geval zou zijn.

Nu we die vervuiling nauwelijks nog produceren, verdwijnen die gassen langzaam uit de atmosfeer. Het ozon dat ontstaat wordt dus niet meer zo snel afgebroken, het leeft dus langer, dus neemt de ozonconcentratie toe - en de dikte van de betreffende laag ook.

Hoe de laag zich verder zal ontwikkelen, zal afhangen van wat wij nog de atmosfeer inpompen en van wat de aarde de atmosfeer inpompt (vulkanisme), maar ook van de temperatuur, van luchtstromingen (op dit moment met name rond de Zuidpool), en op heel lange termijn (miljoenen jaren) zelfs van de stand van de aarde in haar baan rond de zon en van de continentverschuiving.

Gevaarlijk is een aangroei van de ozonlaag niet: daarvoor zit het ozon te hoog. Levende wezens hebben er dus nooit last van, ook vogels en berggeiten niet. De ozonlaag kán alleen maar groeien als er ultraviolette straling is, en in dat geval is een aangroei alleen maar positief, want die straling is schadelijk voor het leven, en een aangroei van de ozonlaag vermindert de hoeveelheid straling.
 

De ozonlaag zou als je het als puur gas met een druk van een atmosfeer zou beschouwen enige millimeters dik zijn, heel erg dun dus.
Het is een zichzelf regulerend systeem als we tenminste stoppen met het produceren van freon en andere ozonafbrekende gassen. het nadeel van freon en aanverwante fluor-koolwaterstoffen is dat het als een katalysator ozon ontleedt in zuurstof, zodoende dat een geringe aanwezigheid van deze stoffen de ozonlaag behoorlijk om zeep kan helpen.
Zou dit stoppen , dan groeit de laag ozon weer aan maar stopt de straling af die ozon doet vormen, zodat op enig moment een evenwicht ontstaat.

We hebben dus in wezen dat evenwicht met onze stomme acties veranderd maar op den duur komen deze relatief zware koolwaterstoffluoriden weer in lagere delen van de atmosfeer terecht waar het ons wel plaagt maar gelukkig niet meer de aanmaak van ozon in de hoge luchtlagen.

Dus als het evenwicht niet meer verschoven raakt door onze stomme acties, groeit de ozonlaag aan en vindt dan een evenwicht tussen aanmaak en natuurlijke ontleding, het is nu eenmaal een extreem reactief gas omdat het een O afstaat welke in onmeetbare tijd iets oxideert of zich -bij gebrek aan beter zich verbindt met een lotgenoot tot O2 dus normale zuurstof.
Omdat ozon vooral UVC afvangt, wat bij mens en dier huidkanker kan veroorzaken en in de lagere luchtlagen ozon doet vormen(!!) welke bij ons smog etc opwekt en erg giftig is, schieten we onszelf lelijk in de voet de ozonlaag op de gunstige hoogte te verknoeien.
Helaas heeft ook de opwarming van de aarde tot gevolg dat vete tonnen methaan onder zeer oud ijs vrijkomt omdat dat smelt en die gaat in de bovenste atmosfeer ozon reduceren onder vorming van CO2.
We hebben dus met kwetsbare evenwichten te maken waarbij wij niet weten waar het point of no return ligt.
Laten we dus niet proberen wat het lijden kan, dan zouden we ons ipv in de voet wel eens door het hoofd kunnen schieten.