Als persoon in het onderwijs kan ik maar één advies geven: gooi het een laatste maal goed op de schop.
Dit begint bij het basisonderwijs. Daar is de nadruk bij de lerarenopleiding van vakinhoud naar pedagogiek verschoven. Toegegeven, het belang van het kind moet hoog in het vaandel staan, maar leerstof ook. Hoofdrekenen, grammatica en spelling zijn zaken die daar al veel stelselmatiger aan de orde moeten komen, en liefst niet te zeer in mooie verhaaltjes verpakt.
Dan de middelbare school. Geef les op niveau en zorg voor een goede invulling van de basisvorming. Te veel vakken werkt niet; een goede selectie die het kind zorgvuldig kiest is doeltreffender. Hierbij moet ik het kind goed begeleid worden.
En ga niveaugericht te werk. Daarmee bedoel ik dat vakken alle niveaus ook op verschillende niveaus moeten worden aangeboden(een beetje als MAVO C en D). Hierdoor krijg je gelijkwaardige groepen, die ook kleiner zijn. Hierdoor is orde en werkdruk weer een minder groot probleem. Helaas vraagt dit wel om investering.
Een laatste verbetering zou het constant blijven inslijpen van basisvaardigheden zijn. Dit betekent concreet dat je geen woorden mag tellen met een rekenmachine, een natuurkundedocent spelfouten aanstreept en er bij techniek een talig goed verslag verwacht mag worden.
Als deze twee stappen in het proces verbeterd worden, zal ook de pabo en de lerarenopleiding weer wat beter worden. En betere afgestuurde leraren zorgen weer voor beter onderwijs.
Ten slotte moet er een maatschappelijke campagne op gang komen, waarin kennis weer gepromoot wordt en men niet steeds de ingangseisen verlaagt. Maatschappelijke stages waarin leerlingen leren wat werken is, en dat leren dus eigenlijk zo slecht niet is.
En misschien nog het belangrijkste. Onderwijs hoeft niet altijd leuk te zijn. Onderwijs heeft als doel je eigen leven leuk te maken.