Na twintig jaar dienst in een Japans bedrijf wil ik voor de 1ste april mijn ontslag aanbieden. Hoe motiveer ik mezelf om het eeeeeindelijk te doen ?

Voor mij zou het een motivatie zijn me te bedenken dat ik de enige ben die mijn leven kan leiden.
Je bent blijkbaar heel erg op je collega's gesteld geraakt en zij op jou, dus het zal als een scheiding voelen. Daar horen intense emoties bij maar toch begrijp ik van je dat je diep van binnen wéét dat je het doen moet omdat je anders je leven zo'n beetje uitzit tot het einde zonder de vreugde van nieuwe uitdagingen. En ja, we zijn gewoontedieren en geven niet graag iets op, en al helemaal niet als je het op zich niet eens een onprettige baan is.

Bedenk je wat je op je sterfbed graag tegen jezelf zou willen zeggen:
a. Ik heb dan weliswaar niet uit mijn leven gehaald wat erin zit maar ik heb mijn collega's niet verdrietig gemaakt.
b. Ik heb soms mensen verdrietig gemaakt maar ik heb geprobeerd de uitdagingen in mijn leven aan te gaan.

De uitdaging die je op dit moment tegemoet ziet, is omgaan met afscheid nemen van een hoofdstuk in je leven waarvan je innerlijk weet dat het Klaar is.
Er staat je nieuw werk te wachten, nieuwe mensen, collega's en ik denk dat het je gaat lukken, juist omdat je blijkbaar echt rekening houdt met andermans gevoelens.
Je Japanse collega's zullen het ook moeilijk vinden dat je weggaat maar ze zullen het je ook van harte gunnen.

Maak er een mooi afscheid van waar je met liefde aan terug kan denken

en spring!!!