Hoe kan het dat men een neergestort vliegtuig in zee niet kan vinden met een peilsignaal?

Je vraag wijst op het mysterie van de in maart 2014 spoorloos verdwenen MH370.

Er was eerst verwarring over waar het vliegtuig ruwweg heen verdwenen was. Daardoor was er al een week verstreken voordat men überhaupt een vaag vermoeden had van waar men moest gaan zoeken.
Mede daardoor is er alleen sprake van een dubieus signaal dat ontvangen werd rond de datum dat het pinger signaal al zou kunnen ophouden. De opgevangen frequentie 33,3 kHz klopte echter niet, de pingers zenden een 37,5 kHz signaal uit, en men vermoed dat het satelliettrackers van getagde zeezoogdieren betrof.
Het signaal is daarna in die omgeving niet meer teruggevonden.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Malaysia_Airlines-vlucht_370#Geschiedenis_van_de_zoektocht

https://en.wikipedia.org/wiki/Malaysia_Airlines_Flight_370#Search

De pingers van de recorders van het gezochte vliegtuig hebben onder normale omstandigheden een bereik van 1 à 2 kilometer. De oceaan is op de vermoedelijke plaats van het ongeluk tot 5 km diep, wat onder ideale condities ook nog wel haalbaar zou kunnen zijn. Maar dan moet je er dus met je detector precies recht boven varen.
En als je met een op grote diepte gesleepte detector zoekt, dan nog is het afgetaste spoor slechts enkele kilometers breed.

“A 37.5 kHz (160.5 dB re 1 μPa) pinger can be detectable 1–2 kilometres (0.62–1.24 mi) from the surface in normal conditions and 4–5 kilometres (2.5–3.1 mi) under ideal conditions.”
https://en.wikipedia.org/wiki/Underwater_locator_beacon#Maximum_detection_range

Daar komt nog bij dat later bleek dat een van de recorders een pinger had die al ruim een jaar voorbij de THT datum was. Dan moet je rekening houden met een verminderde werkingsduur.

Er bestonden nauwelijks geschikte kaarten van het reliëf van de zeebodem ter plaatse. Maar als je zonder die informatie gaat zoeken, weet je niet hoe je aan de slag kunt met een aan een lange kabel diep onder water voortgetrokken sonarapparaat. Dit was door de reisduur van de van ver komende gespecialiseerde zoekschepen dus al voorbij de periode dat je nog naar pinger-signalen kunt luisteren.

Het probleem van een verdwenen vliegtuig zonder goede actuele koersinformatie en zo ver weg van de gebruikelijke vliegroutes en in zulk diep water is uitzonderlijk. En niet te vergelijken met het contact houden met een bekende sonde ver weg in de ruimte.

Omdat dat betekent dat er een speciale zender in het vliegtuig moet worden ingebouwd, met alle kosten van dien. Zulke apparatuur is niet goedkoop, omdat je wil dat die altijd blijft werken, zonder zelf storingen te veroorzaken (zie de ramp met Swissair 111 waar brand ontstond door goedkoop geïnstalleerde TVs).
Bijkomend probleem is, dat zo'n peilzender boven water niet nodig is (of iig aan heel andere technische eisen moet voldoen); dat peilsignalen uitsturen onder water sowieso technisch lastig is; dat zo'n peilzender een flinke batterij nodig heeft (om gedurende enige tijd signalen uit te zenden); en dat zo'n peilzender zo stevig moet zijn, dat hij een crash overleeft.

In die zin; het is een bekende uitspraak dat we meer weten van de maanbodem, dan van de oceaanbodem; signalen en apparaten van en naar de maan sturen is makkelijker dan diezelfde signalen/apparaten van en naar de zeebodem sturen.

Overigens klopt de vraag niet helemaal: 'zwarte dozen' (flight data recorders) hebben een klein peilsignaalapparaat. Als je weet waar je ongeveer moet zoeken, kort na een ramp, vind je de zwarte doos.