Wat doen strooiwagens als ze bij een grens komen en op een snelweg rijden?

Stukje doorrijden en volgende afslag nemen en terug rijden?

Daar zullen ongetwijfeld afspraken over zijn met de grensgemeente over hoever ze blijven strooien, of ze zetten bij de gemeentegrens de strooiers uit en nemen de eerste afslag en gaan terug naar eigen gemeente.

En (auto) snelwegen worden volgens mij door Rijkswaterstaat gestrooid en de binnen wegen door de gemeente.

In de praktijk heb ik wel eens gezien zoals @Moordigger het beschrijft.

Rijkswaterstaat is verantwoordelijk voor het strooien tot de grens en huurt bedrijven in om dat te doen. Maar misschien zijn er wel afspraken met de wegbeheerder in Belgie of Duitsland om daar ook te strooien zodat ze door kunnen rijden. Het zou ook zo kunnen zijn dat niet de landen maar het bedrijf erin slaagt om ook een opdracht in het aangrenzende buurland te krijgen en dus gewoon door kan strooien ipv niet-strooien naar de volgende afslag te rijden.
De kans dat dit gebeurt lijkt me echter erg klein omdat er vast allerlei complicaties zullen zijn die verstrekkender zijn dan de winst van doorstrooien.
Misschien zijn er andere strooiregimes (andere moment waarop gestrooid moet worden irt weersomstandigheden). Misschien zijn er tussen landen wettelijke verschillen die een gezamenlijk strooicontract in de weg staan. Misschien zijn er technische eisen die verschillen, wellicht irt de samenstelling van het asfalt (ZOAB of niet, etc).

Ik denk dat Poet dicht bij de waarheid zit. Op mijn woon-werkroute Bergen op Zoom – Antwerpen ligt het eerste afritten/oprittencomplex meteen voorbij de grens bij Zandvliet, dus in het buurland (België). Daar heb ik op weg naar huis een paar jaar geleden het volgende meegemaakt: de in het buurland sowieso erg spaarzaam ingezette strooiwagens namen bij het vanuit het zuiden naderen van de grens kennelijk de laatste afrit op eigen grondgebied, want de naar Nederland doorgaande hoofdrijbaan bleek niet gestrooid of geschoven tot aan het punt waar de blijkbaar via hetzelfde Belgische afritten/oprittencomplex kerende Nederlandse sneeuwschuivers/strooiwagens er op kunnen komen. Op deze plaats betekent dat 3 km (!) onbehandelde hoofdrijbaan.
Gevolg: de rechterrijstrook bleek op weg naar Nederland vanaf de laatste afrit voor de grens alleen nog maar door wat met de natte autobanden overgebracht zout besprenkeld te zijn, en de linkerstrook ging binnen een afstand van honderd meter over in stevig aangereden nog witte sneeuw zonder zand, modder, of wat dan ook. Oftewel: het leek ineens op rijden in winters Noorwegen, maar dan zonder gestrooid zand, en als je net op de linkerstrook reed moest je veel geluk hebben en heel voorzichtig rechts gaan invoegen. Er wordt altijd gewaarschuwd voor extra gladheid op op- en afritten (en bruggen en viaducten), maar het gevaar ligt hier dus juist op de doorgaande hoofdrijbaan! Om geen onderbreking te krijgen in het strooien op de doorgaande hoofdrijbaan moeten de strooiwagens dus beslist vanuit beide landen doorrijden tot het eerste afrittencomplex voorbij de grens. En daarbij zorgen dat de behandelde wegvakken naadloos in elkaar overgaan. En dat was hier duidelijk niet gebeurd: de strooidienst van het buurland verliet de hoofdrijbaan bij laatste afrittencomplex juist vóór de grens aan hun kant, en de doorgaande hoofdrijbaan was over het hier zeer lange stuk (3 km) tussen begin van afrit en einde van oprit niet behandeld. Het viel des te meer op omdat de vijf kilometers tot aan het eerste knooppunt in NL heel goed geveegd en gestrooid waren. Op beide rijstroken.
Het Nederlandse stuk is bekend onder wegnummer A4 en is ZOAB (Zeer Open AsfaltBeton), en het Belgische deel heet A12 en is klassiek spetterasfalt. Wat het strooien op elkaars wegen niet alleen theoretisch ingewikkeld maakt.

Wat is "klassiek spetterasfalt", en dan met name het "spetterasfalt"?

Met spetterasfalt bedoel ik Dicht AsfaltBeton, het asfalt dat gebruikelijk was (en in België blijkbaar nog steeds is, als ik Wikipedia mag geloven) tot aan de introductie van het Zeer Open AsfaltBeton (ZOAB of ZOA).
Wikipedia stelt: in Nederland is ongeveer 90% van het snelwegennet verhard met ZOAB. In Vlaanderen is het gebruik van ZOA anno 2014 slechts marginaal. Een (vroeger) zeer bekende eigenschap van dicht asfalt was het enorme watergordijn dat achter een rijdende auto opspat als die op de snelweg in de regen rijdt. De foto op http://nl.wikipedia.org/wiki/Zeer_Open_Asfalt (klik erop om hem in volle grootte te zien) brengt dat voor de wat ouderen mooi in herinnering, waarbij ik nog aanteken dat het watergordijn hier helemaal niet zo erg dicht is omdat de foto ná en niet tijdens een regenbui is genomen.
Dit is het beeld van het ouderwetse rijden in de regen van vóór de jaren 90:
http://www.deltares.nl/xmlpages/tan/images/10000/11070/large/2942.jpg En inderdaad heb ik de laatste jaren van mijn werk in Antwerpen elke keer dat het regende mij opnieuw verbaasd over het enorme verschil tussen de kwaliteit van open asfalt tegenover het uitzichtloze gedoe op dicht asfalt.
Daarbij is voor de vraag goed om te weten dat bevriezing van wegen met als gevolg gladheid op klassiek dicht asfalt met bekende en beproefde middelen te bestrijden is. Maar toen het Open Asfalt hier en daar was gelegd, bleek in de eerstevolgende winters al snel dat het lastig is om op zo’n wegdek even effectief als voorheen de gladheid te bestrijden. Bedankt voor de opmerking, want ik had me niet gerealiseerd dat dit aspect van ouderwets asfalt al zo ver achter ons ligt.

Veel dank voor de uitgebreide uitleg, Bordensteker! Ik wist dit allemaal nog niet. Interessant!