Wat is het vulmiddel dat gebruikt wordt bij spoorstaven?

Spoorstaven zetten inderdaad uit bij warmte en krimpen bij kou. Vroeger werd daarom een voeg opengelaten tussen twee stukken spoorstaaf. Die voeg veroorzaakte het bekende 'kedeng-kedeng' van de trein. Bij warm weer werd de voeg vanzelf smaller, bij kou werd de voeg breder.

Een verbetering was de diagonale voeg, in plaats van de simpele dwarse voeg. Die verminderde het 'kedeng-kedeng' aanzienlijk.

Tegenwoordig wordt voegloos spoor gebruikt. Daarbij worden de spoorstaven aan elkaar gelast. Het gaat dus om lasmateriaal (thermiet), en niet om een vulmiddel dat (zoals rubber) kan rekken en krimpen.

Het spoor vormt daardoor één groot geheel.

De uitzetting en inkrimping zorgen nu voor enorme spanningen in de spoorstaven. Vroeger kon de spoorbedding die krachten niet aan, tegenwoordig wel. Dat komt door een beter ballastbed en betere dwarsliggers.

Het antwoord op je vraag is dus dat de voegen niet zomaar worden "dichtgesmeerd", maar dat de spoorstaven aan elkaar worden gelast met een thermietlas. De (gigantische) krachten worden opgevangen door het spoorbed. Heel af en toe gaat dat mis, en spatten de spoorstaven uit hun bedding. Dat noemen we een spoorspatting.

Zie de Bronnen hieronder voor achtergrondinformatie:
--  Een Wikipedia-pagina over voegloos spoor.
--  Een tweede Wikipedia-pagina over spoorspatting, met foto's.
--  Een pagina over Thermietlassen, met heel duidelijke foto's.

Die laatste pagina is van Nico Spilt. Zijn site is een prachtige bron van informatie voor alles wat met het spoor te maken heeft.
 

Toegevoegd na 37 minuten:
 
Spoorstaven worden voorgespannen voordat met thermietlassen wordt begonnen. De voorspanning is zodanig dat de trek- of drukkrachten nul zijn bij een spoortemperatuur van 25 °C (althans, dat is de waarde die in Nederland wordt gebruikt).

Voorbeeld: als er nu (december) een thermietlas zou worden gemaakt, zouden de spoorstaven eerst een stukje worden opgerekt. De opgerekte spoorstaven worden gelast. Na het lassen staat de spoorstaaf dus onder trekspanning.

Wanneer vervolgens de temperatuur stijgt, zet het metaal geleidelijk uit, waardoor de trekspanning steeds minder wordt. Bij 25 °C is de trekspanning nul. Wordt het warmer dan 25 °C, dan ontstaat binnen de spoorstaaf een drukspanning.