Is alles wat je meemaakt in dit leven bedoelt als levensles?

Leren dat afstand geen invloed heeft op liefde.
Leren loslaten.
Leren je eigen leven in te vullen.
Leren je grenzen aangeven.

jazeker,je slaat alles op in je bovenkamer
de volgende keer handel je uit ervaring

leren omgaan met verlangen
en genieten van elkaar zien na zo lang

Ik geloof dat er niks in het leven bedoelt is.
Je ervaart en als je daar iets van leert is dat mooi meegenomen!

Nee, het leven komt zoals het komt, en zo moeten we het nemen. Wat zou je moeten leren uit het feit dat een ander elders gelukkiger kan zijn dan hier? Mijns inziens alleen dat niet allen gelijk zijn, en sommigen het lef hebben om de wereld te verkennen.

Hangt af of jij het een interessante les vond je beslist zelf of je het onthoud voor de volgende keer;

Ja in mijn optiek wel.

Wat jij zou kunnen leren is bijvoorbeeld:

1) Liefde is tijdsloos en afstandloos.

2) Het draait niet allemaal om jou

3) Deze komt misschien heel erg hard aan, maar het komt voor: waarom zijn ze zover van jouw vandaan gevlucht (of van je partner, of van de schoonouders)?

Zelf vermoed ik iets van 2). Waarbij je hopelijk je zoon op de wereld hebt gezet zodat hij een aanvulling is voor de wereld. Niet om jou te dienen. Je taak als opvoeder is voorbij en het kroost vliegt weg. Een mooi moment (en tijd) om je eigen leven weer op te pakken.

Door wie zou het bedoeld moeten zijn als levensles? Ik geloof niet in een hogere macht, dus voor mij is een levensles datgene waarvan ik vind dat ik ervan moet/kan leren. Het is dus meer zo dat ik mezelf ertoe verplicht enige zin te geven aan al het op zich nutteloze leed dat een mens overkomt.
Wat uw voorbeeld betreft, daaruit blijkt hoe 'ondankbaar' en schrijnend de ouderrol voor iedere ouder is: het kind blijft voor de ouder altijd het belangrijkst, de ouder is - als het goed is - op een dag niet meer de belangrijkste voor het kind. Dat betekent dat uw kind gezond en zelfstandig is. Daarin heeft u een belangrijke rol gespeeld. Misschien moet u leren een bepaald hoofdstuk af te sluiten (opvoeding, zorg) en u te richten op zaken in het leven die u persoonlijk boeien, verrijken, gelukkig maken. Zodat u over een tijdje niet meer alleen dingen mist, maar ook heel veel dingen hééft!

Ik kan je niet vertellen wat jij kan van zo'n ervaring leren.
Maar ik kan je wel vertellen dat twee jaar geleden toen onze dochter plotseling heeft ons verteld dat ze gaat vertrekken naar het buitenland om daar te wonnen warren wij, mijn vrouw en ik, allebei, ten eerste verassed dan teleurgesteld en dan verdrietig.
Wij zatten naar elkaar te kijken en toen kwam bij ons tegelijk het besef dat wij maken mee precies hetzelfde wat ons ouders hebben meegemaakt want wat ons dochter deed hebben wij, precies hetzelfde gedaan zo'n 30 jaar geleden.
Voor ons was er een les. Uiteindlijk is alles goed, zij is gelukkig daar, en omdat zij gelukkig is, zijn wij het ook.
Misschien heb jij ook een les te leren, maar weet uiteindlijk komt het altijd goed.

Of je kunt stellen dat alles bedoeld is als levensles betwijfel ik. Dat impliceert namelijk dat er iemand (of iets) de mens een opdracht geeft. In dit geval, het overal iets van ' leren' .
Ik zie het meer als " van alles wat zich in je leven voordoet KUN je iets leren' . En dat gebeurt ook wel. Het leven zelf is een goede en ook dikwijls wrede leerschool.Daar zijn talloze mooie gezegdes voor ( door schade en schande wordt men wijs, zonder dieptepunten geen hoogtepunten, met vallen en opstaan zal men leren, enzovoort)
Door ervaringen wordt een mens gevormd. Het leven zelf leert mensen (op den duur) wat echt waarde heeft en wat te verwaarlozen valt, of zelfs verwerpelijk. En wie vreselijke dingen heeft beleefd, zal, na een juiste verwerking, een laagje dieper gaan leven. De gebeurtenis biedt een nieuw perspectief aan de persoon, dat meehelpt zijn visie op het leven te verbreden.
Echter, als men teleurstellingen ( of genadeloze klappen) niet goed verwerkt, kan het averechts werken. Dan kan men verbitterd raken en treedt er juist vernauwing van visie op. Bijvoorbeeld een vrouw die nooit verwerkt heeft dat ze geen moeder kan worden en die alles en iedereen mijdt, waar babies /kinderen in beeld of ter sprake kunnen komen. Die nooit op kraambezoek gaat en zich structureel vijandig opstelt tegen vrouwen die wel moeder zijn.
Jouw eigen voorbeeld, je kinderen en kleinkind zo ver weg, is best lastig in het kader van ' lessen uit trekken' vind ik.
Ik zou het zelf afschuwelijk vinden, als mijn kinderen en kleinkinderen zo enorm ver weg woonden. ( Ik vind een weekje vakantie in buitenland al moeilijk..)
Wellicht is een les, dat je ondanks grote afstand veel van mensen kunt houden en dat we dankzij de hedendaagse techniek (skype bijvoorbeeld) toch intensief contact kunnen hebben met geliefden.
Maar, hoe makkelijk sommigen het ook kunnen beredeneren, een moeder wil haar kind ook regelmatig even voelen, ruiken, omarmen, even vasthouden. Een oma wil haar kleinkind regelmatig (liefst minimaal 1 x per week) optillen, tegen zich aandrukken, knuffelen, wiegen, op schoot laten dansen.. Er liedjes voor zingen, de fles of een knabbel geven, een snoet zien stralen vanwege een nieuw speeltje. En ze wil dat zo'n kruipertje zich aan haar broekspijpen optrekt en stralend naar haar lacht. Het lijkt mij echt verschrikkelijk en ik meen dat ik er persoonlijk niets anders van zou leren, dan dat kinderen het hun ouders eigenlijk niet aan mogen doen om naar zo ver weg te vertrekken.

Dat het het weerzien met je kinderen en het voor de1e keer in je armen houden van je kleinkind des te prachtiger maakt.
Maar ik zie dat niet als levensles,maar als moment om te blijven koesteren en het keer op keer kunnen terughalen!
P.s. Hoe is het met die (Duitse? ) reisaanbieder afgelopen?

Aan jou de keuze, of je het naar je toe trekt, en er iets mee doet.
Enige nuance is ook wel op zijn plaats, er mag namelijk ook ruimte zijn voor het gevoel van gemis, want je bent als moeder verbonden met duizenden draadjes naar je kind toe.
Je mag dat doorleven en voelen, maar niet in dat gevoel blijven hangen.
Als je kind gelukkig is met zijn gezin, en hij goed geland is in zijn bestaan, is er ook reden tot dankbaarheid en loslaten.

Ik ben er van overtuigt dat alles wat je op je pad krijgt in je leven bedoelt is om van te leren. Dichter bij je ware zelf te komen. Je schaduwkanten en je talenten te ontdekken.

Grenzen verleggen kan er ook 1 zijn.
Liefde kent geen afstand.
Dat je het ook zonder hun nabijheid kan.

Mijn broer en zus wonen in het buitenland en dat vind ik heel erg jammer. Het is hun keus en zij zijn daar gelukkig. Dat is prachtig. We vinden elkaar als het nodig is of als er behoefte aan is. Loslaten en je behoeften ontdekken en vervullen!

Je hele leven is leren met jezelf omgaan, met hoe je reageert op je omgeving, op wat je meemaakt, enz.
Leren omgaan met je eigen gevoelens en gedachten.

Of het zo (als les) bedoelt is weet ik niet maar het is het wel.

Het doel van het leven is het in stand houden van de soort, verder moet je er niet over nadenken want dat heeft geen zin. Allemaal mensen die denken het antwoord te weten, maar dat is nergens op gebaseerd. Het is een zinloze vraag want niemand weet het. Maar ik denk dat het erg waarschijnlijk is dat er niet echt een diepgaande zin is behalve de soort in stand houden.

ja mayflower, ik heb je vraag eerder al beantwoord en ook veel andere antwoorden hier zijn waardevol, maar het toch alleen maar jij zelf, die moet leren hier mee om te gaan.
Wat je hier van zou kunnen leren is acceptatie en berusting.
Van mensen waar je van houdt, moet je ook hun leven gunnen, hun keuze aanvaarden, houden van ,betekent ook hun het geluk gunnen op hun manier en hun manier is leven in V.S. het zij zo, het is niet anders.
Houden van, is je eigen ondergeschikt maken aan de mensen waarvan je houdt, hoe moeilijk dat ook is.
Pas dan heb je de les geleerd.