Wat is heftiger qua gevoel, echte liefde of intens verdriet?

ECHTE liefde natuurlijk dat overwint alles,niets gaat daarboven,verdriet gaat na een bepaalde tijd wel over

Nee, deze vraag is niet echt te beantwoorden.
Echte liefde is heel intens en heel emotioneel, maar meestal vooral als er situaties zijn waarin deze gevoelens extreem naar voren komen. Het "houden van" is vaak zo vanzelfsprekend dat wij er te weinig aan toe komen om dat ook te uiten, zeker naar ouders.

Ik herken de situatie als die van mijzelf. Dementerende moeder, die dan heel lief is, een vader die er mee sukkelt. Een moeder die verzorgd moet worden als een kind. Ik heb haar gedouched, terwijl wij heus nooit zo intiem waren. Dat is heel emotioneel en dan voel je hoeveel je van zo iemand houdt. Gevoelens vallen ineen.
Tegelijk is er dat verdriet dat iemand je onder jouw eigen ogen, terwijl je het ziet, van je wegvalt. Ook het verdriet dat je nog zo veel had willen bespreken, maar dat is niet meer mogelijk door de dementie.

Het maakt wel uit of hun leven goed is geweest. Als dat zo is kan je wel uit de voeten met het feit dat geliefde mensen van 83 en 84 jaar je zullen ontvallen.

Wat zo mooi is, is dat zij elkaar nog hebben. Toen mijn moeder stierf, had mijn vader geen zin meer in het leven en stierf kort daarna. Wees daarop voorbereid.

Wij weten dat het leven eindig is. En dat mensen voor wie je echte liefde voelt, je zullen ontvallen. En dat dat intens verdriet met zich meebrengt. Het is vaak niet te onderscheiden, die emoties. Wat het heftigste is kan jij alleen zelf voelen.

Zoek ze vaak op, steun ze waar je kan en geniet van de dingen die er nog zijn.

Ik geloof dat die twee gevoelens elkaars conductor zijn.
Iets waar je echt van houdt kan je daardoor intens verdrietig maken.
De ene emotie versterkt de ander in haar doel.
Het houden van een vader die meteen een paar appels gaat schillen, die zorg die welhaast vanzelfsprekend is, kan je ineens naar je strot grijpen en dan besef je dat het niet zo vanzelfsprekend is maar getuigd van onvoorwaardelijke liefde.
De grandeur van een moeder die getekend, door het leven welke vol zorg was voor haar kinderen en echtgenoot, zo frêle is geworden, zoveel heeft ze in haar leven weggegeven dat er nog maar weinig meer van haar over is. Dat is tegelijk intens verdrietig en zo ontzettend dankbaar, ze heeft alles gegeven wat ze in haar had.
Dat kan alleen maar bij onvoorwaardelijke liefde en dat maakt op afstand mij zelfs verdrietig, omdat ik niet anders kan dan aan mijn eigen moeke te denken, van haar te houden en het verdriet moet accepteren dat ze er niet meer is.

Wat betreft de intensiteit zal het niet zoveel uitmaken. Het verschil zit hem denk ik in de beleving.

Echte liefde geeft je een voldaan gevoel, alsof je wordt gevoedt met het mooiste wat er is.

Intens verdriet geeft je een leeg gevoel, alsof je vreselijke honger hebt.

Allereerst wil ik zeggen dat ik echt onder de indruk van je verhaal ben.
Uit het geschrevene blijkt hoeveel je van je ouders houdt, en hoe fijn het is dat je hun nog kunt helpen en ondersteunen.
Ik denk dat verdriet en liefde met elkaar versmelten, en dit gaat heel diep.
Van top tot teen ben je met hun verbonden, en dit roept inderdaad heftige emoties op.
Ik heb het zelf ook meegemaakt toen mijn moeder de laatste adem uitblies, en ik haar in mijn armen nam.
Ik wil je heel veel sterkte en wijsheid toewensen, en dank je voor je openheid.

Amc,

Ademloos je prachtige verhaal gelezen. Hoe herkenbaar..hoe beeldend.
Je zou moeten gaan schrijven!

Wat je vraag betreft..
" Wat is heftiger qua gevoel echte liefde of intens verdriet"
in jouw geval, liefde.

Het is de liefde die je het intense verdriet doet ervaren.
Maar het is ook de liefde die straks rest als je over je verdriet heen bent.

Laat je verdriet nooit je liefde overschaduwen. Je ouders zijn niet zielig.. Je ouders beleven samen iets schitterends.. weet je, het is zo veel makkelijker om nonchalant, bijna als vanzelf van iemand te houden die mooi, gezond, vrolijk is.
Maar om te mogen en kunnen houden van iemand die oud en kwetsbaar is. Hulpbehoevend en afhankelijk.. die liefde wordt zo veel intenser ervaren door betrokkenen. Het is een heel andere dimensie. Een veel bewustere, waardevollere en dankbaardere liefde. Om die liefde te kunnen ervaren, ontvangen, geven, delen..en om daar getuige van te mogen zijn. Wetende dat jij voortkomt uit die liefde..

Koester het. Zie de liefde door je tranen heen. Onthoudt het als ze er straks fysiek misschien niet meer zijn. Hoedt je voor medelijden.. medelijden kan funest zijn voor iemands waardigheid, hoe goed bedoeld ook.
Hoedt je voor zelfmedelijden.. nogmaals.. jij bent voortgekomen uit die liefde.. je bent een GELUKKELING!


En ik weet, ik heb makkelijk kletsen.. het zijn niet mijn ouders. Het is niet mijn moeder die ik zie tobben en lijden. Het is niet mijn vader die zich vastklampt aan wat hij nog heeft.
Sterker nog.. zo zijn mijn ouders nooit openlijk met elkaar omgegaan. En ik ervaar dat als een gemis.

Natuurlijk wil je dat je ouders eeuwig jong, gezond en energiek blijven. Maar dat zou de waarde van leven op zich drastisch kunnen verminderen.

Jouw ouders zijn waardevol.. juist omdat ze niet het eeuwige leven hebben. En hun liefde voor elkaar en voor jou is waardevol omdat ze zich in alle facetten van hun samenzijn uit.. voor EN tegenspoed.

Die liefde is nu de bron van alle emoties daaromheen.
Die liefde is wat jou straks voor ALTIJD bij zal blijven. Nog voorbij het verdriet.

Wat ik heel erg mooi vind, is dat je ouders samen dingen ondernemen. Ook al is het samen "gewoon" even boodschappen doen. het samen is voor hen heel erg belangrijk. Uit jouw verhaal lees ik enorme liefde van jullie alledrie voor elkaar.
Intens verdriet is heel heftig omdat het een "negatieve" emotie kan zijn. Je voelt verdriet door een gemis. Dat beschrijf jij heel mooi omdat het gevoel bij jou heel tegenstrijdig is. De liefde voor je ouders is heel sterk en een heerlijk gevoel en het verdriet is om hetgeen je moeder niet meer kan en misschien ook het besef dat het leven eindig is.
Wat prachtig dat je ouders samen kunnen genieten van gewone dingen en dat je vader zo liefdevol voor je moeder zorgt. Dat is hartverwarmend en zal hopelijk voor jou ook het verdriet om wat niet meer is, overschijnen!

Geniet van je ouders en van je eigen leven en ik wens je acceptatie van dat het is zoals het is.

Liefs,
Yvonne

Beide gevoelens zijn even intens. Het zijn tegenpolen maar liefde kan zo sterk zijn dat je er misselijk van wordt en dit geldt ook voor verdriet.

Liefde is de meest heftige.
Intens verdriet is zowel een vorm van liefde als ook niet voldoende weten waarom iets gebeurd.
Ik wens je dat inzicht .

Wanneer uw geliefde 'dagelijks' om u heen hangt,
dan zal 'de liefde' vanzelfsprekend zijn.

Wanneer uw geliefde 'weinig' om u heen hangt,
dan zal 'de liefde' niet vanzelfsprekend zijn.

Wanneer uw geliefde 'niet meer' om u heen hangt,
dan zal 'de liefde' een 'intens verdriet' worden;

en 'de liefde', die wél, of niet, vanzelfsprekend was,
zal dán, door 'het gemis',
en door 'het intense verdriet', 'echte liefde' zijn...

Uit 'echte liefde' komt immers 'een intens' verdriet...

Echte liefde! Dat is ook waar je over verteld in je vraag.

Je ontroert mij diep met deze liefdevolle, intens meelevende vraag!

Je toevoeging getuigt van immens veel liefde voor je ouders, immens veel medeleven, verdriet!

Jouw liefde voor deze ouders overtreft álles!

Toegevoegd na 1 minuut:
Ik wens jou veel liefde en kracht om te kunnen ver-dragen!

Min ervaring is dat ze beide even hevig kunnen zijn. De richting ervan is alleen verschillend. Het ene gevoel is naarbuiten gericht [ liefde ] , het andere slaat naar binnen. Het laatste is dus wel gevaarlijker als het om de gezondheid gaat.

Lieve jij,
Lieve andere mij,

Er zijn eindeloze gradaties wat het ervaren en/of beleven van emoties betreft. En dit zowel wat gevoel van liefde als intens verdriet betreft.
Je geeft het zelf al aan dat je beide gevoelens als het ware ls een gelijktijdige gebeurtenis ervaart.
Zo is het in wezen ook.
Vanuit een bepaalde bewustzijnsvorm ervaren we sommige zaken als verschillend en op een ander moment ervaren we ze als quasi gelijk.

Wat ik hier lees doet mij schrijven dat jij, net als ik en vele anderen, in een fase van heldervoelendheid vertoeft.
Het kan in eerste instantie verwarrend overkomen doch zie het als een prachtige gave die jou nog heel goed van pas zal komen op jouw bewustwordings-reis. Een reis die in wezen een herinnerings-reis is.

Weet dat jouw ouders (of de materialisering van hetgeen jij als jouw ouders ervaart) nooit echt weg zullen zijn.
'Het Leven' is een energie-spel waarin werkelijkheid en illusie elkaar afwisselen opdat de energie en bijgevolg ook 'Het Leven' in beweging zou blijven.

Wetenschappers weten reeds dat niets ooit verloren gaat dus blijft alles wat wie dan ook ooit heeft ervaren opgeslagen in hetgeen men het Akasha-archief noemt. Hoe bewuster we ons worden van dit alles, hoe meer we ons herinneren, hoe duidelijker ons zal worden dat alles wat zich afspeelt verloopt volgens een perfect Kosmisch Plan dat wijzelf bij de oorsprong mee in scène hebben gezet.

Hetgeen men 'gene zijde' noemt is gewoon een andere dimensie waar wij vanuit deze dimensie 'nog' niet bijkunnen omdat we ons nog onvoldoende herinneren van het 'hoe' en 'waarom' van dit alles.
Hetgeen wij hier als werkelijk ervaren dat ervaart men ginder op een wijze zoals wij het in een droom of in een moment van helderziendheid ervaren. De droom van hier is de werkelijkheid van een andere dimensie en vice versa.

Je zal merken dat je vanaf nu steeds bewuster zal stilstaan bij hetgeen op jouw pad komt. Laat het gebeuren en Geniet ervan want het is voorbestemd. Weet dat niemand echt sterft. Somigen reizen gewoon sneller door naar de dimensie waar wij straks allemaal bij volle bewustzijn doorheen zullen reizen. Onbewust of met een deel van ons bewustzijn vertoeven we daar al die tijd reeds, doch 'Het Leven' zou saai en zelfs onbestaande zijn indien alles hetzelfde zou verlopen.

Maak je vooral geen zorgen en weet dat de Glimlach ons allen verbindt.


Liefs en Big Big Smile van me

Gerda Maria Hendrickx
Glimlach-f-Luisteraar

www.oriconet.com

wat een mooi verhaal heb je daar geschreven. ik ben ervan overtuigd dat echte liefde of intens verdriet elkaar niet laten benaderen. ik wens je alle sterkte en liefs in de toekomst.

Het intense verdriet is beperkt tot het missen/verliezen van de echte liefde.

Het verdriet kan dus niet groter zijn dan de (verloren) liefde.

Het verdriet kan wel groter voelen, omdat het zich in een moment kan samenballen, en je dan overmant.

Het verdriet mag dan op die momenten overheersen, na het passeren van de liefde en de rouw, rest verderop een lange weg de dankbaarheid dat we die liefde hebben mogen ervaren.