Zendelingenhulp, eigenlijk een vorm van chantage?(hoop niet dat dit te gevoelig ligt)

Ik vind het prima dat mensen hulp willen geven in allerlei landen. Maar om er dan een godsdienst poot aan te hangen is volgens mij weinig respectvol voor de mensen die je wilt helpen. Ik vind zowieso dat er veel zendelingen werk gedaan wordt waar totaal niet nagedacht wordt over de vraag of het uberhaupt nodig is en of de mensen er daar nou wel echt beter van worden om bij de westerse wereld betrokken te worden. Ik heb een poos in het grensgebied tussen kenya en ethiopie gewerkt. Daar zijn scholen & klinieken gebouwd. heel positief zou je zeggen. Echter, hierdoor zijn de nomaden gestopt met trekken en worden alle gebieden overgraasd. Hierdoor hebben de geiten te weinig te eten, en verhongeren in droge tijden. Waardoor de mensen niets meer te eten hebben. En spontaan moeten kinderen de hele dag in de schoolbanken 'voor hun toekomst'. Vroeger waren ze gezond & rijk met hun vee. Wat is nu beter..? IK weet het niet

Als we anderen kunnen helpen, moeten we het altijd doen vind ik. Maar de hulp waar de vraag over gaat heeft een bijsmaakje vind ik, eigenlijk vind ik het schandalig dat er op deze manier hulp wordt geboden in ruil voor een noodzakelijke medische behandeling. Hulp geven staat op zich, dat doe je oprecht zonder er iets voor te willen terug verwachten. Het geloof is een keuze die daar los van staat. Ik heb zelf jarenlang in diverse derdewereld landen gewerkt en heb gezien hoe perfect functionerende dorpjes, stammen en gebieden werden ontregeld omdat het zogenaamd wenselijk was dat men hulp ontving in ruil voor het aanvaarden van een bepaald zogenaamd ultiem zaligmakend reddend geloof! Inderdaad bijna chantage en ik heb geen van deze mensen, ook maar iets gelukkiger zien worden daardoor. Integendeel hun prachtige overtuigingen en kennis van zaken liep terug en ze werden afhankelijk van allerlei dubieuze zaken zoals alcoholische drank, cola, rare europese kleding of idiote plastic producten!

Ja, maar dat geldt voor de meeste geloven in het algemeen. Als ik kiespijn had, bekeerde ik me ook. Tot elk geloof wat ze me voorschotelden. Who cares?

Als mensen die het nodig hebben pas hulp krijgen als ze een uiting gedaan hebben van een geloof dat ze al dan niet al aanhingen vind ik dat een hele foute zaak. Als je als hulpverlener zelf gelovig bent en sommige van de hulpbehoevenden zijn ook gelovig dan kun je natuurlijk altijd in je vrije tijd wat organiseren dat te maken heeft met geloof (clubjes, kerkdiensten etc.), maar 'ruilhandel' in de zin van voor wat hoort wat keur ik af. Dat het tientallen, misschien wel honderden jaren lang zo gegaan is als het hier in de vraag wordt omschreven is mij wel duidelijk en zoals ik aangaf vind ik dat een slechte zaak. Heeft de vraagsteller echter afgezien van die televisieaflevering ook maar enige aanwijzing dat deze manier van hulpverlenen op dit moment nog steeds gebruikelijk is?

Dat hangt er van af. Zelf heb ik zendelingen in Kenia van dichtbij meegemaakt, en daar was geen sprake van chantage. Niemand werd in en enige vorm gedwongen zich te bekeren. Andere zendelingen pakken dat misschien weer anders aan.

Ach.. ik denk dat God of de Goden - als hij al bestaat/zij bestaan - als ze dit zien (als ze kunnen zien) denken (als ze kunnen denken): "...maar ze zijn wel mooi van hun kiespijn af en bovendien hebben die tandartsen uit je voorbeeld er een 'mooi en goed gevoel' aan overgehouden". En dan denk ik dat Hij/Zij glimlacht/glimlachen. Om niet te zeggen 'schaterlachen'. Het zou wat mij betreft erger zijn (en niet kunnen) als de betreffende tandartsen eerst om geld zouden vragen, of voorwerpen die voor hen de moeite waard zijn (souvenirs of zo). Overigens... ik was laatst in de USA, kreeg last van een kies, ging naar de tandarts en ... moest EERST betalen! Dat lijkt me net zoiets... De "God" daar heette op dat moment: "Dollar"!

Ik vind het heel begrijpelijk dat je daar misselijk van werd. Ik wordt te laatste tijd sowieso misselijk van al die religies die vrijwel allemaal pretenderen de waarheid in pacht te hebben en die aan andersdenkenden willen "opleggen". Dus breek me de bek niet open. Iedereen mag wat mij betreft geloven wat die wil, maar val daar aub een ander niet mee lastig. Het is een individuele aangelegenheid. Het is ook wat tegenstrijdig met "wat u niet wilt dat u geschied doe dat ook een ander niet"; welke katholiek met kiespijn zou moslim willen worden in ruil voor hulp?