Waar komt "de Belastingbetaler" als persoon ineens vandaan?

Het woord is niet nieuw natuurlijk, maar de grote betekenis daarvan in de politiek? Die betekenis is echt wel gegroeid de laatste tijd. En in samenhang daarmee ook de bijbehorende houding: "dat mogen ze wel doen, maar niet van mijn belastinggeld". Ik zeg niet dat die houding volledig nieuw is, maar volgens mij is de balans van - bijvoorbeeld - aan de ene kant trots op de solidariteit van ons zorgstelsel, en aan de andere kant de gedachte dat iemand niet wil bijdragen aan iets waar hij zelf niets aan heeft, toch wel steeds meer aan het doorslaan naar dat laatste.

Ik volg de politiek een beetje, en kan mij er zelf helemaal geen voorstelling van maken, dat het woord "de belastingbetaler" nu anders of meer wordt gebruikt dan vroeger. Er zijn altijd mensen die iedere uitgave van de overheid direct koppelen aan de belasting die zij moeten betalen. Dat was vroeger zo en dat is nu zo; en die groep is maar klein. Iedereen snapt donders goed, dat de overheid geen enkele andere manier heeft om geld binnen te krijgen, en dat we er uiteindelijk zelf van profiteren. Na enig nadenken, zou ik me wel voor kunnen stellen, dat het woord wat meer valt of is gevallen, door de staatssubsidies aan banken (ABN AMRO) en nu ook met de financiele steun aan Griekenland. Dat kost miljarden en dan is het niet zo gek als we zeggen: "wij moeten belasting betalen voor de Grieken". Het moet dus opgehoest worden door "de belastingbetaler". Overigens gaf ik één link uit 1933; als je wat in krantenarchieven neust kom je het woord veel vaker tegen. Vooral in combinatie met een protesthouding ;-)

Vooral je laatste zin herken ik, en ik heb toch ook echt het idee dat het woord de laatste jaren veel meer gebruikt wordt dan eerder. Ik kan me erin vergissen natuurlijk, maar ik hoor steeds minder vaak mensen zeggen "dat kost de Nederlandse staat zoveel miljoen", en steeds vaker "dat kost de Nederlandse belastingbetaler .." etc. Dat valt op, en het is ook alsof in de hele breedte van de maatschappij mensen elke uitgave van de overheid steeds persoonlijker gaan nemen. Men wil niet meer meebetalen aan dingen waar ze zelf niets van terugzien. Kijk maar naar het zorgstelsel: steeds meer mensen willen niet meebetalen aan zorg die ze zelf niet ontvangen. Mensen die kinderloos zeggen dat ze vinden dat ze niet mee hoeven te betalen aan kraamzorg, en mensen die kinderen hebben, zijn steeds minder bereid om te betalen aan vruchtbaarheidsbehandelingen. Zomaar wat voorbeelden hoor. En ik vind dat alles bespreekbaar moet zijn dus ook dit soort zaken, maar tegelijkertijd krijg je bijvoorbeeld zorgverzekeringen die zich puur richten op hoger opgeleide jongeren (dat mag dus niet meer) en vinden weinig mensen dat vreemd. Als zij maar een lage premie betalen, is het allang goed. Volgens mij is de identificatie met het feit dat "wij" belasting betalen, nauw verweven met een houding die veel minder solidair is dan enige tijd geleden. En er IS een verschil tussen denken over gemeenschapsgeld als puur dat, namelijk gemeenschapsgeld, en denken over gemeenschapsgeld als zijnde "iets waar IK voor betaald heb". Dat lijkt een subtiel verschil, maar is het - in mijn ogen - helemaal niet. Ik vind jouw antwoord het beste, ook in combinatie met je reactie. Dank daarvoor, en dank ook aan Theo en de mensen die gereageerd hebben!