Gilles de la Tourette

Ik denk niet dat het met Gilles de la Tourette te maken heeft.

Hoe oud is je zoon? Pubers hebben namelijk vaker last van dit verschijnsel. Tijdens de pubertijd raakt de biologische klok een beetje van streek en sommige kinderen slapen 's morgens alsof ze in coma liggen.
's Avonds hebben ze weer moeite met naar bed gaan.

Het verschijnsel verdwijnt vanzelf weer als de pubertijd over is. Tot die tijd is het verstandig om als ouder niet boos te worden maar ze een beetje te helpen met wakker worden.

Het Tourettesyndroom gaat vaak gepaard met slaapstoornissen. Moeilijk inslapen, dikwijls wakker worden ’s nachts, slaapwandelen, nachtmerries, tandenknarsen in de slaap, onrustig slapen, moeilijk wakker worden ’s morgens en nog doodmoe zijn bij het opstaan. Het zich suf of moe voelen kan ook optreden als bijwerking van medicatie. Dus het is inderdaad herkenbaar. Via het lotgenotencontact van de Nederlandse tourettewebsite kunt u wellicht tips krijgen wat ertegen ondernomen kan worden. Na inschrijving kunt u daar gebruik van maken: http://www.tourette.nl/2010/index.php?option=com_content&view=section&layout=blog&id=7&Itemid=77

Of dit een tic is die door zijn ziekte veroorzaakt wordt weet ik persoonlijk niet.
De volgende info haal ik uit een tijdschrift om kinderen met deze ziekte te helpen:

HET ligt voor de hand dat het onjuist zou zijn een kind te straffen enkel omdat hij de onwillekeurige bewegingen en geluiden maakt die bij het Tourettesyndroom horen. Zulk
gedrag bij een kind wil niet zeggen dat het niet naar behoren streng onderricht wordt. De term „streng onderrichten” kan echter „opvoeden of ontwikkelen door onderricht en oefening” betekenen. Hoewel er aan de tics geen einde gemaakt kan worden, kunnen ouders het kind wel opvoeden in de zin dat hem geleerd wordt onaanvaardbaar gedrag dat een bijverschijnsel van de stoornis is te onderdrukken. Hoe?
(1) Leer hem dat daden gevolgen hebben. Een kind met het Tourettesyndroom moet weten dat zijn impulsieve daden gevolgen hebben. Leer hem dat door vragen te stellen over alledaagse dingen, zoals: ’Wat zou er gebeuren als dit eten niet teruggezet werd in de koelkast?’ Geef hem de gelegenheid om te reageren. Misschien zegt hij: ’Het zou beschimmelen.’ Laat hem dan een handelwijze kiezen die het ongewenste resultaat zou voorkomen. Misschien concludeert hij: ’We moeten het in de koelkast terugzetten.’ Als dit herhaaldelijk wordt gedaan en met een verscheidenheid van situaties, kan het kind geleerd worden na te denken voordat het impulsief iets doet.
(2) Stel grenzen. Dat is vooral belangrijk als het gedrag van een kind potentieel schadelijk is voor hemzelf of anderen. Een kind met de drang een hete kachel aan te raken, kan bijvoorbeeld worden verteld dat hij niet in de buurt van de kachel mag komen. Een kind dat geneigd is buitensporig boos te worden, kan worden geleerd zich af te zonderen totdat hij afgekoeld is. Maak duidelijk welke daden behoorlijk zijn en welke niet.
(3) Leer het kind — indien mogelijk — aanstootgevende tics bij te stellen. Sommigen kunnen hun tics tijdelijk beheersen. Vaak echter wordt door het dwingen tot die beheersing de onvermijdelijke uitbarsting alleen uitgesteld. Een betere benadering is, het kind te helpen tics die asociaal zijn bij te stellen. Spugen kan bijvoorbeeld minder aanstootgevend worden gemaakt door het kind een zakdoek bij zich te laten hebben. Dat leert het kind verantwoordelijkheid voor het omgaan met dit symptoom, zodat hij in de maatschappij kan functioneren.