Mijn hond moet weg van mijn ouders en heb heel veel verdriet hoe kom ik van mijn verdriet af?

Helaas kun je niets veranderen aan de beslissing van je ouders. Ga iets leuks doen met je zus, zoek wat afleiding. Lekker erop uit met zn tweetjes. De frisse lucht in, een game spelen, iets wat jullie beiden leuk vinden.

Verdriet is normaal als je afscheid moet nemen van een huisdier. Je kunt je enorm hechten aan een huisdier en een hond kan een hele fijne vriend voor je zijn. Afscheid nemen doet dan pijn. Je mág gewoon huilen en boos en verdrietig zijn.

Na verloop van tijd wordt de pijn minder. Je gaat denken aan alle mooie herinneringen die je hebt aan je huisdier, en je kunt weer over je hond praten zonder in huilen uit te barsten. Je denkt dan vooral met liefde aan je hond terug en bent dankbaar voor alle fijne momenten die jullie samen hebben gehad. Je gaat je hechten aan een nieuw huisdier, en je ben er niet meer steeds verdrietig over.

Maar déze hond komt nooit terug, dus je zult misschien wel altijd met een soort weemoed aan je hond blijven terugdenken. Alle dierenbezitters hier kunnen dat denk ik wel bevestigen: je blijft altijd je dier op een bepaalde manier missen, maar het is niet meer zo rauw, niet meer op de voorgrond aanwezig. Je hebt van het gemis geen last meer in je dagelijks leven, maar als je aan je dier denkt, voel je toch soms weer heel even dat gemis. Niet meer zo sterk als vlak na het afscheid, maar er blijft altijd iets van over.

Dat is hoe het leven werkt: wij mensen kunnen liefhebben en bij diepe liefde hoort ook diep verdriet als de band verbroken wordt. Juist omdat wij ons zo enorm kunnen hechten aan onze hond of onze kat, en trouwens ook aan andere mensen, kunnen we zo'n groot genot beleven aan hun gezelschap. Maar daar hoort ook bij dat het enorm pijn doet als we afscheid moeten nemen. Daar kun je niet omheen, dat kun je niet voorkomen, en dat hóeft ook niet. Dus huil maar gewoon om je hond. Na een tijdje wordt het verdriet vanzelf dragelijker. Ik wens je heel veel sterkte toe.

Verdriet blijft, maar slijt wel.
Om een heleboel dingen , gebeurtenissen kun je verdrietig zijn, maar mettertijd slijt het gewoon.

Dat deze hond weg moet is niet meer tegen te gaan, bovendien is het wel begrijpelijk , een bijtende hond willen je ouders niet meer hebben.

Een ander dier kan de pijn verzachten, dat is wat je ouders je aanbieden, hoeft niet meteen en is zeker geen echte vervanging NIETS kan jouw hondje vervangen helemaal niets! ook geen andere hond.

Je kunt na een tijdje het misschien wel leuk vinden om een rat of cavia te nemen, is toch een huisdier, is toch een levend iets om te verzorgen en ook om iets van terug te krijgen.

Wat kun je doen om van je verdriet af te komen?

In eerste instantie je er bij neerleggen, zolang je zo opstandig blijft ( zinloos, beslissing is vaststaand feit, er verandert niets : hond moet weg ) geef je jezelf geen kans er overheen te komen.

Zoek berusting en probeer , misschien wel met vriendinnen, om wat afleiding te zoeken maar allereerst voor JEZELF een plan te maken. Wat wil je en wat kan je?

Hebben je ouders een goed nieuw huis gevonden voor je hondje? weet je waar hij heen gaat? misschien kun je vragen aan de nieuwe eigenaar om eens een foto opgestuurd/gemaild te krijgen? Erheen gaan zou ik zeker niet doen, is niet verstandig. Niet voor jou en al helemaal niet voor het hondje. Dan zou hondje denken dat je hem weer komt ophalen..., nee niet doen hoor.

Verdriet is er in soorten en maten , ja , heel veel van iets of iemand houden betekent ook veel verdriet. Dat slijt, wordt minder , je vergeet het hondje niet, maar het verdriet wordt minder zwaar... Moeilijk te geloven aan te nemen, is echt zo. Over 20 of 30 jaar heb jij nog steeds goede herinneringen aan je lieve hondje en aan een dag hele slechte .vandaag. Maak nog gauw wat mooie foto's .. niet vergeten hoor :)


Anouk, je moet een plan maken, wat je allemaal gaat doen, bezigheden... iets doen om je af te leiden, zoek een baantje, een vrijwilligersbaantje om mensen te gaan helpen of nog beter ... probeer in het plaatselijke asiel te gaan helpen! ze zitten altijd te springen om mensen die veel van dieren houden om honden bijv. uit te laten! Dat lijkt me echt iets voor jou. Even het asiel bellen en informeren wanneer ze jou kunnen inplannen of iets anders daar doen, er is vast nog meer werk voor jou als dierenliefhebber te doen!

Succes meid, doe je best en sterkte!