Wat is de zin van (verstandelijk) gehandicapt leven?

Ik denk dat het niet veel uitmaakt als je (verstandelijk) gehandicapt bent (in de zin dat je niet minder waard bent dan andere mensen). Het lijkt me wel behoorlijk rot, maar als je gelukkig bent dan heeft je leven sowieso al zin.

Het is eigenlijk geen andere vraag dan wat überhaupt de zin van het leven is. Wat is het nut van iemands leven? Met of zonder handicap? Niemand die het kan zeggen, maar dat wil niet zeggen dat er geen nut is. Wat is het nut van een eiland? Van een pinguïn? Naar mijn mening hoort alles er bij en kan ieder zijn eigen nut bedenken.

Ik vind dat iemand met een verstandelijke handicap een hele belangrijke bijdrage levert aan de samenleving, deze mensen stralen vaak een levensvreugde uit, waar anderen van kunnen leren. Ook zijn zij met minder tevreden dan de meeste mensen, hebben bijvoorbeeld minder eisen aan werk, woning en uiterlijk, ook iets waar veel mensen iets van kunnen leren. Maar bovendien, zijn dit meestal mensen die volkomen eerlijk zijn.
Mensen met een lichamelijke handicap zijn ook nodig en nuttig in de samenleving, ook zij hebben geleerd om te gaan met hun mogelijkheden, laten mensen om hen heen zien dat zij nog mogelijkheden hebben die anderen niet verwachten. Leren iedere dag zelf iets, maar ook aan anderen . Iedereen heeft op zijn/haar eigen manier een belangrijke functie in de samenleving, al is het alleen maar om lief te hebben.
Nog een tip voor jou: Let wat meer op je wel kunt en haal niet naar voren wat je niet kunt. Je kunt je situatie niet veranderen, probeer deze beperkingen te accepteren, daarmee maak je het jezelf makkelijker, maar ook de mensen om je heen. Hou van jezelf zoals je bent.

Uit jouw vraag kan ik opmaken dat je kort gelovig bent. Zelf ben ik wel gelovig, en ik heb een broertje met het syndroom van down. Voor mij persoonlijk is deze vraag dus relatief simpel te beantwoorden. In jouw geval is dat dus anders.

Mensen met handicap hebben zeker een nuttig plekje in de maatschappij. Ik woon vlakbij een dagactiviteitencentrum, waar ook allerlei soorten gehandicapten dagelijks bezig zijn. Er zijn mensen die bijvoorbeeld harkjes in elkaar zetten, of mensen die bijvoorbeeld snoep zakjes maken. Deze mensen zijn dus ook echt bezig in deze maatschappij.

Er zijn ook mensen die dit allemaal niet kunnen, omdat ze zwaar geestelijk gehandicapt zijn. Maar toch zijn deze ook vaak vrolijk, en kunnen nog vaak mensen inspireren, omdat ze vrolijk worden van de kleinste dingen. Dus zulke mensen kunnen andere mensen inspireren.

Neem nou ook bijvoorbeeld Nick Vujicic. Hij is geboren zonder armen en benen, en je zou dus zeggen: die kan helemaal niks, wat heb je aan zo'n man. Maar moet je nou toch eens kijken hoeveel miljoenen mensen hij al wel niet onderwezen en geïnspireerd heeft.

Je moet gewoon al je talenten gebruiken die je hebt. Probeer zoveel mogelijk te betekenen voor de mensen om je heen. Probeer mensen te inspireren, en te laten zien dat ze zo gezegend zijn, dat ze wel "normaal" zijn. Dat het niet zomaar iets normaals is om zowel geestelijk als lichamelijk gezond te zijn.

Jullie zijn ook mensen die leefde kunnen geven en ontvangen

Er zijn dus genoeg redenen om te leven met een beperking.

(van Nick Vujicic staan diverse filmpjes op internet. Deze kan ik zeer aanbevelen!)

Als gehandicapte functioneer je wel niet als volwaardig mens omdat je ergens iets tekort komt t.o.v. gezonde mensen, je bent echter wel een volwaardig mens met al zijn deugden en ondeugden.Je kunt daarin zeker bijdragen door er alleen te zijn....te bestaan en dit maakt anderen ook weer gelukkig of blij....gewoon door jou als persoon in hun midden te hebben.

Je hebt namelijk wel een karakter en er is altijd wel iets in jouw karakter dat anderen aanspreekt of waar ze blij van worden. Misschien heb je ondanks een ernstige verstandelijke beperking, een grote dosis humor en alleen een lach kan mensen al blij maken. Echt, als je er niet meer zou zijn, dan zouden ze je toch erg missen!
Misschien heb je een lichamelijke beperking maar wel een goed stel hersens of een creatieve redenering. Jij ziet dan oplossingen die anderen niet zien en van zo'n gave wordt graag gebruik gemaakt. Zou je er niet meer zijn, dan zou men ook denken " was hij/zij er nog maar...dan zou er wel een oplossing zijn gevonden".
Dit zijn maar enkele voorbeelden, waarin ik aangeef dat ieder mens van waarde is in een gemeenschap...gehandicapt of niet.

Wanneer ouders een gehandicapt kind op de wereld zetten, zal het uiteraard schrikken zijn en ze zien onmiddellijk dat het veel extra zorg van ze zal vereisen, maar ze zullen er ook meteen liefde voor voelen, omdat het hún kind is en zo waardevol in hun leven.
Als zij naar hun kind kijken, zullen zij er ook alleen die eigenschappen van zien die hun kind zo vertederend voor hen maakt. Een stralende lach, plezier tijdens het spel, de ondeugende blik en noem maar op. Zij zien het kind als de persoon en niet de handicap als het belangrijkste. Heeft het kind dan ook nog broers en/of zusjes, dan hoort het er gewoon bij en zullen die het ook in hun hart sluiten.

Ik denk dan ook dat alleen de gehandicapte zelf, zich als 'belasting' voor anderen ziet, omdat hij/zij nu eenmaal afhankelijk is van hulp door anderen. Acceptatie is het toverwoord en als je dit kunt als gehandicapte, hoef je je niet meer af te vragen of jouw leven wel waarde heeft. Stel jezelf als persoon in het midden en niet jouw handicap. Voor de mensen die jou kennen als persoon, doe je er wel degelijk toe en ben je zeker van waarde. Dat is toch het belangrijkste en niet wat anderen denken of wat jij denkt hoe ze denken.

Hoii

Ik ben zelf sinds 2013 ook gehandicapt ondanks dat 2 prachtkinderen gekregen en zei zijn de zin van het leven voor mij.

Ik denk dat je zin van het leven persoonlijk is en je iets moet zoeken wat het voor jou waard maakt om door te zetten. Niet op te geven gewoon te knallen en stralen.

Iedereen kan hier wel een antwoord geven maar je moet binnen jezelf opzoek gaan naar een reden. Die kunnen we niet voor je verzinnen.

Volgens mij heeft het leven geen zin.Wel kun je zin aan je leven geven,zingevend in het leven staan.Dit geldt voor alle mensen,groot,klein,wel of niet gehandicapt.