Is het abnormaal om geen affectie te laten zien aan de mensen om je heen als die ergens mee zitten?

Question

Sinds ongeveer een jaar is alles in mijn leven anders gegaan dan hoe ik dat had gewild. Ik ben een tijdje werkeloos geweest. Mijn ouders zijn sinds 2weken gescheiden. Het huis van mijn moeder is nu half leeg en ze huilt bijna elke keer als ik bij haar ben. Heb geen contact meer met mijn vader.
En van al dat gehuil en al die problemen krijg ik slechte zin.
Ik voel me niet verdrietig en ook niet gelukkig.
Eigenlijk heb ik geen idee hoe ik me moet voelen. Ook als ik de laatste tijd stres heb met mijn vriendin weet ik niet hoe ik me daarbij moet voelen...
Is dat heel erg abnormaal? Ik wil gewoon mijn eigen leven leiden en van alles om me heen niets mee krijgen. Dat klinkt misschien heel gemeen, maar dat is hoe ik me nu voel. Is dat normaal of is er serieus iets mis met mij?

 · Accepted Answer

Mijn hemel...wat krijg jij het voor je kiezen zeg!
Ik denk dat jij je ZO LEEG voelt vanbinnen en daardoor NIETS meer kunt voelen. Geen leuke dingen en geen rotdingen meer. En een leeg gevoel ...bestaat stiekem toch uit verdriet, onmacht, boosheid, schuldgevoel.
En hoe...kan het ook anders.
Werkloos...scheiding van je ouders...je vader niet meer zien...je moeder alleen maar huilend zien...kan er nog wat bij??? Nee. TOTAAL niets meer. Jij zit VOL. Overvol! Waardoor je nu NIETS meer voelt. Je hard-disc kan niets meer opnemen, laat staan begrijpen. Je bent gewoon even murv van alles. Er zit voor jou maar 1 ding op.
En dat is grenzen aangeven...naar de mensen om je heen.
Tot hier en niet verder want dat kan ik zelf niet meer aan.
Heel erg wat er met je ouders is gebeurd...maar...dat is niet echt jouw verantwoording. Jij hebt ook nog je eigen leven wat je draaiende moet houden. Prima als je je moeder steunt...maar uiteindelijk moet zijzelf weer rechtop gaan staan...en de draad weer oppakken waar die los gelaten is. Dat kan jij niet voor haar doen! Niemand eigenlijk. Zie het zo...jij geeft haar het gereedschap...maar zij moet zelf haar fiets ermee maken.
Snap je wat ik daar mee bedoel?
Zij zou er niets mee opschieten...als jij die fiets voor haar zou maken..want dan is ze nog steeds AFhankelijk van jou.
En  dat is niet de bedoeling in het leven in feite.
Probeer 2 dagen in de week...voor jezelf en je gezinnetje te houden. Gewoon geen andere mensen...ook je moeder niet erbij. Dat moet kunnen, toch?
Begin daar dan mee...jij hebt veel rust nodig...om alles op een rijtje te zetten. En te splitsen wat jouw problemen zijn en die van je moeder. Anders ga jij er zelf aan onderdoor en kan het je OOK NOG je eigen relatie gaan kosten. Niet je partner verwaarlozen. Ga iets leuks doen met haar of hem...met zijn tweetjes. Heel veel sterkte joh....groetjes.

 · Answer

Dat is niet gemeen hoor, belangrijk is dat jij aan je eigen wensen en gevoelens tegemoet komt! De scheiding van je ouders is voor jou uiteraard ook een drama, net zoals je ouders dat ervaren! Wel kun je proberen het in jou woorden, eens aan je moeder uit te leggen, hoe jij het ervaart! En dan wellicht samen met je moeder huilen, en een dikke knuffel geven, en zeggen dat je haar pijn en verdriet goed snapt, maar er niet het slachtoffer van wil worden, dat je ook een eigen leven hebt! Je kunt als je te dicht van binnen zit ook naar je huisarts gaan, en hem dit vertellen. suc6 en voor jezelf opkomen.

 · Answer

Helemaal normaal!
En jij bent in dit geheel ook de belangrijkste.

Jij hebt zelf nog niks verwerkt, dus je hebt niet veel te geven.
Je moeder heeft daar, als ze zelf volwassen genoeg is, en dat zal heus wel, ondanks haar eigen verdriet, wel begrip voor.
Vertel haar: moeder ik ben zelf nog in een shock, laat me even met rust.

Misschien is het iets voor je om een lotgenotencontactgroep op te zoeken. Kan via het maatschappelijk werk, maar ik kijk ook even op internet.
Heel veel sterkte.

 · Answer

Je hebt groot gelijk, denk ook eens aan jezelf, je kan je niet heel de tijd laten meezuigen in negatieve gevoelens van anderen.

Je hebt het zwaar genoeg, voel je vooral niet schuldig.

Heel veel sterkte!

 · Answer

Nee hoor dat hoort bij het (rouw)proces en is niet gemeen en ook niet abnormaal! Het voelt nu nog zo voor je maar over een tijdje zal het weer anders voelen, iedereen verwerkt zulke moeilijke dingen op zijn eigen manier en eigen tempo. Probeer wel je gevoelens er te laten zijn en niet weg te drukken want vroeg of laat komen ze weer terug en ik denk dat het dan wel moeilijker is om ermee om te gaan en het te verwerken. Heel veel sterkte en zorg goed voor jezelf.

 · Answer

Nee er is niet mis met je. Jouw emoties zitten nu een tijdje op slot. Dat is een overlevingsmechanisme van je lichaam en geest. Ik kan mij voorstellen dat je ook verder met je leven wilt. Jouw leven na de scheiding van je ouders, zal anders worden beinvloed dan hoe jouw ouders dat ervaren. Geef je moeder de tijd om te rouwen van het verlies van haar relatie. Neem ook tijd voor jezelf en probeer te genieten van de mooie dingen die het leven ook biedt. Succes

 · Answer

Je hebt zoveel tegelijk te verstouwen, dat je er helemaal niets bij kunt hebben! Je moet alle zeilen bijzetten om voor jezelf te zorgen en het is heel verstandig om nu met die vraag te komen. Want je zult  te horen krijgen dat het goed is om je nu even af te schermen tegen de buitenwereld. Dit helpt een eventueel schuldgevoel daarover te voorkomen. Maar goed ook, anders heb je er alweer een probleem bij.
Verwerk alles in je eigen tempo en je belangstelling en zorg voor je omgeving komt absoluut vanzelf terug.
Er is niets mis met je, zo te zien, het is juist een heel gezond mechanisme om in zware tijden even een time-out te hebben, ten opzichte van de mensen (en hun sores) om je heen.

 · Answer

Het is zeker normaal, het is een overload van emoties die je moet verwerken, en dat vraagt tijd. Blijf je gevoelens observeren en geef ze ruimte voor expressie. Praat met mensen met hetzelfde ervaringen zodat je makelijker emotioneel processen kan herkenen en verwerken. Belangrijkste is jezelf niet uitsluiten voor je geliefden. Heel veel sterkte toegewenst!

 · Answer

Het is juist niét abnormaal in jouw situatie!

Jij zult genoeg hebben aan jezelf! Het is duidelijk in je vraagstelling dat jij 'ruimte' nodig hebt voor jezelf en het is slim om die te nemen, jij hébt dát nodig! 
Zorg vooral goed voor je zelf! Jij hebt ook je proces te gaan/verwerken.

En eigenlijk......zeg ik heel voorzichtig.......
hoort jouw moeder er voor jou te zijn en is het niet 
goed om jou in haar proces mee te nemen, dit is iets waar zij bij anderen, maar vooral niet bij jou, steun hoort te zoeken.

Ik ben zelf een moeder en probeer mijn verdrietjes niet altijd te uiten bij mijn kinderen omdat ik weet dat zij daar ook last van krijgen. Wel ben ik open in gesprek maar tranen, liever niet.

Een kind, hoe oud je ook bent, wil de ouder altijd als de sterkste zien, daar waar jij terecht kunt met jóuw probleem.

Veel sterkte en probeer vooral ruimte voor jezelf te nemen! Geniet van dat gene waar je op dit moment van kan genieten!

Is het abnormaal om geen affectie te laten zien aan de mensen om je heen als die ergens mee zitten?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (8)

Weet jij het beter..?