Ik wil uit huis weglopen als 17 jarige wat zijn mijn rechten?

Tot je achttiende hebben je ouders rechten, maar ook PLICHTEN. Ze kunnen je niet het bos insturen en de handen van je af trekken. Ze zullen moeten zorgen voor een dak boven je hoofd en eten en drinken. Dat dak geven ze je al, maar ook je leeftocht moet verzekerd blijven tot je 18e jaar. Verder heb jij weinig in te brengen, tenzij er werkelijk sprake is van geestelijke of lichamelijke mishandeling.
Een goed gesprek zou uitkomst kunnen bieden, maar dat lukt niet op deze manier. Echter, er zijn wel hulpinstanties daarbij je kunt aankloppen en aan die adressen kan je huisarts je helpen. Het moet toch uit te leggen zijn waarom je een rustpauze wil? Is helemaal niet zo gek als je nu nog aarzelt wat je na de havo wilt gaan doen. Er zijn zoveel jongelui die een wereldreis maken, een jaar naar Australië gaan of gewoon even een tijdelijke baan zoeken om de boel op een rijtje te zetten. Je moeder moet begrijpen, dat haast in deze niet juist is en nergens toe leidt.
Jij moet er voor waken om niet te gaan schelden of je kont tegen de krib te gooien. Dat werkt niet en drijft alles op de spits. Ook als je moeder harde woorden gebruikt: rustig blijven.
Ik wens je veel wijsheid en sterkte, maar ook aan je moeder wens ik inzicht, want dat bezit ze te weinig (denk ik).

Allereerst over jouw rechten in NL. je valt onder het jeugdrecht. van jouw gevallen zijn er duizenden per jaar,en slechts enkelen zullen via de jeugdhulpverlening via de rechter een uithuisplaatsing af kunnen dwingen. denk hierbij aan ouders/kinderen die psychische of mentale ziektes hebben,of in detentie zitten . Jij zult gewoon moeten dealen met je moeder,wat niet onmogelijk is. Door juist nu achter je moeders beslissing te gaan staan,en haar ook te respecteren voor de goede dingen die ze voor jou doet,zal je merken dat je hier alleen maar sterker van wordt. Bovendien kan je na de HAVO meteen instromen in een leuke studie,die je meer mogelijkheden op zal leveren dan een tussenjaar met slecht betaald werk en de kans dat je nooit meer je studie oppikt.
Zelf had ik ook continu slaande ruzie met mn moeder,maar nu 8 jaar later lachen we erom.

Hoi, wat vervelend deze situatie. Ga alsjeblieft niet zomaar wat studeren als je niet weet wat je wil doen, dat werkt demotiverend en dan ga je alsnog werken, met studieschuld. Dat schiet niet op.
Maak je moeder duidelijk dat je nog niet weet wat je wil en dat je niet zomaar iets gaat kiezen. Je moeder is blijkbaar bang dat je zonder diploma eindigt.

Heeft zij zelf een opleiding gedaan? Probeer bij je moeder eens door te vragen naar hoe háár leven er uit zag toen ze 17 was. Welke keuzes maakte ze toen? Werd zij gesteund door haar ouders? Is zij wel gaan doen wat haar ouders zeiden en is ze daar gelukkig van geworden? Hoe voelde zij zich in die tijd? Waar heeft ze spijt van? Misschien breng je dan een gesprek op gang en gaat zij ook beter nadenken over jouw positie. Ook komt misschien haar angst naar voren, wil ze jou behoeden voor haar eigen fouten. Boos zijn en jou chanteren (ik trek mijn handen van je af) zijn eigenlijk andere vormen van angst. Vraag haar gewoon waar ze nu precies bang voor is. Vraag heel goed door.
Zeg haar dat iedereen zijn eigen weg kiest en dat je gelukkig wil worden en dat je het niet doet om haar te pesten.
Zou je misschien met haar een lange wandeling kunnen maken? Of op een rustig plekje koffie met haar kunnen drinken om te praten?
Als je er niet uitkomt en je wil uit huis, bedenk dan dat dat jou heel veel energie zal kosten. Je eigen leven kiezen is heel pittig.
Heb je misschien een lieve tante waar je een jaartje kan wonen, waar je kostgeld betaalt en waar je een leuke bijbaan kan vinden?
Op jouw leeftijd kan je alleen naar het buitenland met toestemming. Een kamer vinden lukt vrijwel alleen als je kunt aantonen dat je inkomen hebt of spaargeld.
En heb je op een school niet een leuke docent of mentor waar je advies kan vragen?
Succes met je eindexamen!