Mijn partner is enorm bezorgd en heeft autisme. Is dit een samenhang? Het gaat voornamelijk over 'uitgaan'.

Uitgaan levert voor iemand met autisme behoorlijke negatieve spanningen op, lijkt mij
omdat het zo moeilijk voor hem is om met mensen om te gaan
Als hij ze niet kent en niet weet hoe ze reageren.

Vooral dat zal hem dwars zitten en aangezien dat "nieuwe" van andere mensen
waar jij makkelijker mee kan omgaan dan hij niet kan begrijpen of plaatsen
zeker als drank en de daarbij behorende "verval van regels" ed een rol gaan spelen.

hij kan wellicht beter een avondje bioscoop aan omdat daar geen echte interactie is met mensen welliswaar
dan een avond stappen in een discotheek met veel lawaai halve gesprekken zonder enige samenhang logisch gesprokken

De bezorgdheid is dan voornamelijk ook op jou gericht lijkt me ?
Wat moet hij doen als er iets fout met jouw gaat, ziet hij dat ? en begrijpt hij dat
en handelt hij daar goed aan ?
of wordt hij als gek gezien ?

Zijn hoofd zit vol met voorgeprogrammeerde scenario's die wat hem betreft niet te veranderen zijn
en niet voor interpretatie vatbaar het wordt onduidelijk en verwarrend.
dus ja negatieve spanning en bezorgdheid

uitgaan is met name gericht op losse(re) omgangsvormen waar hij simpelweg niet goed in is of mee om kan gaan.
Reden genoeg om bezorgt te zijn over ten eerste zijn gedrag en reacties daarop en
de gevolgen ervan en er niet een oplossing voor zien
Dus ja daar is zeker een verband

ook als jij alleen uit zou en hij niet, de onbekendheid ,waar je bent, wat je doet, met wie je bent etc etc is teveel " stel en als " vragen waar in zijn hoofd alleen zwart wit scenarios op toe te passen zijn.


Kortom dat is gewoon niet zijn ding en roep alleen spanningen op

ik weet niet of je een "oplossing" wil

maar plannen helpt waar wie hoe geen leger van onbekenden
kleine groepen 3 personen ??? weinig interactie
bioscoop donkere zaal 1 focus geen interactie
restaurant diner for 2
maar geen disco kroeg of mensen massa

Ja, een autist ziet vaak vanuit meerdere perspectieven allerlei problemen. Dus het is goed mogelijk dat hij problemen met jou of door jou voorziet, al is er nog zo weinig kans dat dit probleem zich voort gaat doen. Hierbij zou dus ook jaloezie op kunnen treden.

Overigens, dit is geen excuus, al is het voor een autist moeilijk omgaan met dingen die hij of zij niet voorzien heeft, hij of zij moet hier wel mee omgaan. Met andere woorden, dit mag geen belemmering voor jou of je uitgaansleven zijn.

Even los van "uitgaan": autisme en overbezorgdheid kunnen zeker samengaan, omdat iemand met autisme vaak enorm veel behoefte heeft aan zekerheid en voorspelbaarheid.
Als ouder van een kind met autisme leer je, dat het heel belangrijk is je kind duidelijke regels te geven (zéér consequent zijn) en dat handelingen steeds zoveel mogelijk precies hetzelfde zijn. Het kind voelt zich het veiligst als alles voorspelbaar is, anders ontstaat er grote verwarring in het hoofd. Verwarring en niet-begrijpen.
Een gevolg van onvoorspelbaarheid kan onzekerheid geven en daardoor bijvoorbeeld overbezorgdheid. Eigenlijk is dat een vorm/ een uiting van grote angst, omdat de wereld er voor een autist heel anders uitziet als voor mensen zonder autisme.
Hij/zij mist vaak het overzicht en het begrip in deze wereld.
Wat je precies bedoelt met "uitgaan" begrijp ik niet goed: daar zijn vragen aan jou over gesteld bij de reacties, maar tot nu toe heb je daar nog niet op gereageerd.

Toegevoegd na 4 uur:
Bedankt voor je reacties Jvlpsv.
Mijn idee is, dat ze bang is dat er met jou vanalles kan gebeuren tijdens het uitgaan.... dingen die jij niet in de hand hebt.
Als je een beetje het nieuws volgt, dan lees en zie je allerlei ellendige toestanden die dus ook jou zouden kunnen overkomen, zeker na het gebruik van alcohol.
Dat dit overtrokken is vind ik, vanuit autistisch perspectief gezien, niet zo vreemd, omdat sommige mensen met autisme zich fixeren op gebeurtenissen en daar dan heel bang voor worden.
Dat kan ze dan dus uiten in overmatige bezorgdheid. Overbezorgdheid naar jou, maar waarschijnlijk ook voor zichzelf: stel er gebeurt iets met jou: wat dán, wat moet ze dán?
De allerergste zaken kunnen in haar ideeën boven komen en dat is onvoorspelbaar/onzeker, dus angstig.
Voor alle duidelijkheid: ik ken nóch haar, nóch jou. Ik ken mijn zoon redelijk (ASS, Asperger Syndroom) en kan me goed voorstellen, dat het bij hem zo ongeveer zo zou gaan.

ik heb zelf een lichte vorm van pddnos...

Ten eerste: het is je partner, dus bezorgdheid hoort er natuurlijk wel bij, hoe de relatie ook is.

het is niet zozeer bezorgdheid, maar voor veel autisten is het ontzettend vervelend om ergens te zijn waar het heel druk is, waar geen zekerheid is, weinig vastigheid, en iedereen maar iets doet, zonder echt te weten wat (zo komt het over op een autist)

dus ja, persoonlijk moet ik er zelf niets van hebben, een avondje bioscoop vind ik ontzettend leuk, maaar ik moet wel van te voren weten wat er gaat gebeuren, hoe het gaat gebeuren en wat er op de planning staat. Voor de echt autist moet het dan ook nog allemaal in de aangegeven volgorde gebeuren, want eerst eten en dan uitgaan, of eerst uitgaan en dan wat eten is gewoon niet logisch, voor anderen wel, maar voor de autist niet, die heeft het namelijkallemaal helemaal gepland in zijn hoofd en als het iets afwijkt van hoe het bedacht is kan het soms helemaal misgaan... het gaat om vastigheid.. heel vervelend, maar je kan er echt mee leren omgaan. Ook als partner zijnde.

Je kan je aan je partner aanpassen, maar je partner moet ook weten wat jij wilt e nwt jij prettig vind in het ondewerp uitgaan... en door daar over te praten, vooral over of je partner dat kán.. en of jij dat kán, is al een hele stap in de goeie richting.

Ook herrie, veel mensen, gepraat, en niets kunnen volgen is ook gewoon heel frustrerend. Van mezelf weet ik dat het prettiger is om iets rustigs te doen.

ik weet niet hoe erg het autisme van je partnerlief is, maa het kan zijn dat dat er allemaal mee te maken heeft, en zolang je gewoon naar rustige uitgaansgelegenheden gaat is er weinig aan de hand denk ik en zoals ik al zei, is het vooral een kwestie van aanpassen aan elkaar, en weten wt de ander wel en niet wilt.

Toegevoegd na 3 minuten:
het is ook zo, dat een autist in zijn hoofd al helemaal heeft bedacht hoe het allemaal gaat gebeuren. Vervolgens wil hij zekerheid, en vraagt van alles aan jou, wat op jou dan overkomt als bezorgdheid.

zie het niet als bezorgdheid, maar gewoon als vragen die je partner stelt om iets voor zichzelf bevestigt te krijgen, waar hij geen zekerheid over heeft.

Zo werkt het in het hoofd van autist, en niet anders.

Ja dat kan zeker samenhangen, misschien kunnen jullie eens samen met iemand hierover praten. Een "onpartijdig" iemand, die hem of haar de zekerheid geeft dat hij of zij het te zwaar ziet.
Als jij dat zelf zegt "telt" het misschien niet.... succes, diny