Wat te doen met ruzies in mijn relatie?

Praten is toch echt de beste oplossing,als zij dat niet kan dan ligt het niet aan jou.
Jij probeerd en zij blijkbaar niet.
Doen jullie heel veel samen ?
Zo ja,is het misschien beter om eens wat dingen te gaan doen zonder elkaar.
Misschien zit je teveel op elkaars lip en dan onstaan er irritaties (ik spreek uit ervaring)
Neem wat meer tijd voor jezelf en ga eens wat meer op stap met vrienden en zij met vriendinnen.

Maar op een gegeven moment zal zij toch moeten beseffen dat ze jou duidelijk moet maken wat haar dwars zit want anders duwt ze jou bij haar weg....(of dat zou haar intentie moeten zijn ?)
Stel het eens voor op een geschikt moment om wat minder dingen samen te doen en wat vaker met eigen vrienden en kijk eens hoe ze daarop reageert.

Vooralsnog blijft praten het belangrijkste in een relatie !

Heel herkenbaar. Het is een relatie die in het begin perfect is ( lijkt) en op een gegeven moment zelfs geidealiseerd wordt. Maar niemand kan perfect zijn. Jullie zijn 2 verschillende individuen met verschillende achtergronden. En geloof het of niet. Een woordenwisseling of ruzietje is enorm belangrijk in een relatie. Wat je moet doen is geen olie op het vuur gooien. Niet kijken wie fout is en wie gelijk heeft, maar het probleem oplossen. Bespreken in het algemeen om te kijken hoe en waarom het wat doet met jullie. En vooral: Hoe kunnen we voorkomen dat dit de volgende keer weer ruzie veroorzaakt.

Maar niet direct!
Als je ruzie hebt. Dan kan het soms voor de ander of beide heel erg voldoening geven als er tegenin gegaan wordt. ( verwijten)
Zo moet je iemand die agressief en boos is heel gewoon neutraal benaderen. Dan sust hij/ zij. Als je er tegenin gaat gooi je dus olie op het vuur.
Uitereraard zijn er altijd uitzonderingen en er zijn heel veel voorbeelden en boeken. Maar de ene ruzie is de andere niet en zo zijn we ook de ene dag meer begripvol dan andere dagen.

Een tip is:
Tel tot 10. blijf rustig en loop niet zomaar weg maar vraag of ze wil dat je er nu over praat of dat ze even tijd wil?

Als het inderdaad om iets onbenulligs gaat zal ze zelf inzien dat het t niet waard is.

Een andere tip:
Ga even de deur uit en ga een bloemetje kopen ofzo. Als je terug bent is ze vast weer rustiger en dan kan je zeggen ik wil niet dat je niet gelukkig bent in onze relatie...

Nogmaals Loop niet zomaar weg maar time dat goed. Vraag desnoods zal ik even weggaan kunnen we allebei even afkoelen...

Maar het belangrijkste is om op een rustig moment erover te praten. Vraag wat voor haar de juiste manier is als jullie ruzie hebben? En geef aan dat ruzies in alle vormen van relaties ( werk/ vriendschap/ liefde) de band vaak sterker maakt dan het negeren ervan...

Toegevoegd na 1 minuut:
met sussen bedoel ik afkoelen. Heet water koelt ook af als je het even laat staan... ;)

Bij ruzies hoor je vaak dat er dingen bij worden gehaald of verwijten worden gemaakt en al snel gaat het niet meer over het onderwerp zelf.
Probeer bij de feiten te blijven. Ruzie kan ook opluchten en hoort er zo nu en dan bij. Je zegt zelf dat het over kleine dingen gaat. Zo als je schrijft is het probleem niet dat jullie ruzie/woordenwisseling hebben, maar de reactie die je vriendin geeft of liever gezegd geen reactie en jij kunt moeilijk omgaan met emotie van anderen. Wat je kunt proberen is je vriendin vragen het op te schrijven wanneer ze dichtklap, misschien lukt haar dit wel. En zelf moet je iemand tijd gunnen om te reageren of soms iets te laten voor wat het is, zeker als het om kleine dingen gaat. Wanneer je moeilijk om kunt gaan met emoties van iemand anders, maakt het dichtklappen het voor jou alleen maar moeilijker. Laat het even rusten en kom er later op terug, misschien is je vriendins boosheid dan ook wat gezakt en kan ze er wel over praten

alle relaties gaan door bergen en dalen.

als je echter het gevoel hebt, dat het alleen nog maar ruzie / niet praten / excuses maken / verder / ruzie etc. is, dan komt er een tijd dat je gaat denken: wat nu ?

als je in een jarenlange relatie zit (huwelijk, kindjes "huisje, boompje, beestje"), dan zou een advies logisch zijn van : ga eens samen naar een relatietherapeut...

maar in jouw ogen is 7 maanden ook al erg lang en wordt je natuurlijk niet goed van alle ruzies en van boos worden/niet kunnen praten van je vriendin en van je eigen onmacht om daarmee om te gaan.

en daar ligt het knelpunt... je moet altijd eerst aan jezelf gaan werken, dus uitvogelen hoe je jouw eigen probleem aan moet pakken.

eerst naar de huisarts en vragen om een verwijzing naar een psycholoog en erachter komen niet waardoor het komt, want dat weet je al, maar hoe je dit kunt aanpakken, zodat je niet meer zo boos wordt om andermans reactie.

Duik erin, maar alleen. Ga eens een poosje elke dag bijvoorbeeld aan de waterkant zitten in het park en alleen maar luisteren naar de geluiden om je heen e4n probeer je gedachten in hier en nu te houden. Hierdoor laat je het los, want hier en nu is dat jij op dat moment aan de waterkant zit en naar de geluiden luistert, en dat je met jezelf bent. Op dat moment maak jij geen nieuwe verlangens aan en geen nieuwe afkeer. Daardoor ga je dingen uit verleden verwerken. Doordat je loslaat en je je er niet zo mee bezig houdt meer, komen vanzelf de juiste oplossingen.

Een van de opties die ik je vanuit mijn eigen ervaring kan aandragen is:
een steentje kan vele rimpels in het water veroorzaken, tot zover je niet meer kunt zien. Daarom kun je beter praten als jullie beiden rustig zijn. Op het moment dat jij en zij met elkaar in de clinch liggen kan een van jullie beter zeggen van weetje: we praten er even op een ander tijdstip over, laten we eerst wat gaan slapen.

Ga je niet in allerlei bochten wringen om de vrede te bewaren, dit werkt niet. bedenk ook dat alles waaraan jij je irriteert je eigen refelectie is. het is een gevoel in JOU waar JIJ iets mee moet doen. hetzelfde geldt voor haar. Dat jullie je spiegelen aan elkaar kan heel mooi zijn, je groeit ervan! Als je er maar op de juiste manier mee omgaat. Juist deze dingen zijn heel leerzaam.

Ik zie een boeddhistische uitspraak voor me hangen die hier wel heel toepasselijk is:

"Als je woede voelt opkomen, moet je haar niet uiten, noch onderdrukken, maar vanaf een afstand observeren" En das precies hoe het werkt. Door te denken van "hey ik voel me zo en zo als ze dit of dat zegt," en dan binnenin jezelf te rade gaat vind je alle antwoorden wanneer je dat in alle rust doet.

Ik ben zelf daardoor dit probleem de baas aan het worden in mij.

Dus wanneer de gemoederen hoog oplopen, neem dan even afstand. Wanneer de rust is weergekeerd breng het dan nog eens voorzichtig ter sprake, maar probeer in de ik-vorm te blijven daarin. Waar er twee kijven hebben er twee "schuld" en zij lijdt er net zo onder als jij.

Als je iets wilt vastpakken moet je het heel even loslaten
Als je iets wilt loslaten moet je het heel even vastpakken

Grote kans dat ze dichtklapt omdat JIJ doordramt.

Draai het eens om: zou jij het leuk vinden als je vriendin maar blijft praten over iets en persé wilt dat jij daar over gaat beginnen?

Denk daar als eerste eens over na.

Ik had mijn ex waar ik een jarenlange relatie mee had, en als ik met hem wilde praten, en ik ging erover door, dan klapte hij ook dicht, sterker nog, hij begon me te negeren, waarna erger volgde....

Toen ik ernaar vroeg: "Maar wat wil je dan, hoe wil jij over problemen praten?" antwoorde hij met: "Ik wil er wel over praten, maar jij moet er niet over door gaan. Dan klap ik dicht, ik negeer het dan liever als je zó doet. Ik wil op een rustig moment er over praten, maar niet als je zo bezig bent. Ik hou gewoon echt niet van ruzie maken!". En daarna kon ik wel beter met hem praten, en als ik de drang voelde om erover te beginnen en dóór te gaan erover, liep ik even weg, ging op mijn "eiland" zitten (slaapkamer, wandeling, etc). En als ik wist hoe ik het kon brengen dan zei ik het. ..

DE eerste keer ons echte gesprek, er ging een wereld voor mij open! Hij luisterde, gaf antwoord... en ik voelde me heel vertrouwd, en vond hem eigenlijk alleen maar leuker en interessanter.

Het zou zomaar kunnen dat het bij jouw vriendin ook zo werkt, misschien heeft ze ook een hekel aan ruzies en aan over iets doorgaan. Maar goed, IK ben jouw vriendin niet, ik geef alleen advies en ik zou zeggen: VRAAG het eens... want die vraag heb je, naar ik meen, nog niet gesteld, toch?

En ga er niet over door, maar hou het kort en krachtig. Niemand vind het leuk hetzelfde vaak te moeten horen. Het scheelt een hoop ruzies, en .. je gaat meer van elkaar houden ;)

succes!

leuke dingen doen meer mensen met een relatie dus dit is m.i. normaal.

woorden komen verkeerd over, dus probeer het anders te omschrijven of op een andere manier te brengen. (b.v. niet ; ja, maar JIJ, maar ip daarvan 'voor mij voelt het ..... omdat het overkomt op mij 'als', of zie ik het verkeerd)

ze wordt boos, en jij wil juist op dat moment praten omdat het op die manier voor jou goed is.

zij klapt dicht (is wrss gefrustreerd en nog boos/teleurgesteld)

je wil haar naar links of rechts krijgen, maar vraag eens naar HAAR beleving, gedachte en gevoel. het gaat niet om doordrijven 'van' of overtuigen 'van'.

je blijft doorgaan en zegt vervolgens sorry omdat het voor jou een opluchting is, maar moet het dit niet voor je vriendin zo zijn, en dus op een andere manier dan die van jou?

je bent hier al vaker op vastgelopen, dus gooi het op een andere boeg.

spreek af dat je later op een onderwerp terugkomt als de gemoederen bedaard zijn, hou geen preek van wat jij vindt, voelt etc, maar vraag ook naar dat van haar, en vooral het waarom.

ik ben heel soms ook pissig, en geef dan aan: sorry, het ligt niet aan jou maar heb het even moeilijk met mijn gevoel. ik ga even wat doen om rustig te worden en wil er later graag op terug komen want wil het niet op jou afreageren. (ben ff met de hond een blokje om hoor, tot laters)

hou het dus bij jezelf, en projecteer het niet op een ander omdat jij een manier hebt die enkel voor jezelf werkt, maar ondertussen dingen verergeren en mensen laat dichtklappen.

misschien heb je wat aan de link