Mijn moeder is ontzettend eenzaam maar wijst alle mogelijkheden tot contact af die ik voorstel. De drempel is te hoog. Wij herkent dit en weet raad?

Gewoon regelmatig even langsgaan, aanbellen en koffie drinken. Of even samen om boodschappen etc. Zo verlaag je de drempel al een heel stuk en kun je vanzelf leuke dingen gaan doen.

Als je moeder al op leeftijd is is het misschien tij om aan een verzorgings tehuis te gaan denken. Hier vereenzamen mensen minder makkelijk en komt er zoiezo elke dag ene paar keer een zuster of hulp binnen.

Oh ik herken dit enorm zelfs. Mijn moeder heeft hetzelfde. Eén tip: als de situatie zich voordoet: draai de rollen om!

Uitleg:

Mijn moeder en ik waren in oktober uitgenodigd voor een reunie van een golfclub. Iedereen die vroeger als vrijwilliger had geholpen werd dus uitgenodigd, zo ook mijn moeder.
Ze wilde er absoluut niet naartoe; 'al die mensen', zei ze, 'de meesten ken ik niet eens...' enz. enz.

Ik zei tegen haar dat ik er graag naartoe wilde, maar dat ik niet alleen wilde gaan. Ik vond het ook wel eng eigenlijk, dus vroeg ik of mijn moeder als gezelschap met mij mee wou gaan.
Ik zei dus ook: "Als jij niet meewil, dan ga ik ook niet". Terwijl ze mij juist aanspoorde om er toch heen te gaan.

Uiteindelijk is ze toch meegegaan en hebben we een fantastische middag/avond gehad. Zij heeft er zelfs nog iemand aan over gehouden waar ze nu regelmatig mee gaat winkelen in Zwolle; gewoon een oude bekende van haar, inmiddels weduwe. Ze is blij dat ze gegaan was; al deed ze dat in de eerste instantie voor mij.

Toegevoegd na 9 minuten:
Wat ik hiermee wil zeggen is dus eigenlijk: Betrek jezelf erbij. Het kost wat tijd en moeite, maar naar verloop van tijd zal je zien dat de drempel lager wordt.
Nog een voorbeeld van laatst. Ik zei:
"Mam, hoe zou het eigenlijk met mevr. X gaan? Die is nu ook inmiddels 70 jaar". (onze oude buurvrouw en weduwe)
"Ik wil graag even bij haar op de koffie gaan, maar durf niet alleen, ga je mee?"

Werkte perfect. Nu komt mevr. X ook weer met de taxi bij mijn moeder op visite. Het contact was gewoon verwaterd in de loop der tijd.

Kortom: Steek er zelf wat tijd in, de rest volgt vanzelf en dan hoef je er geen tijd meer in te steken.

Toegevoegd na 21 minuten:
Neem het volgende uitgangspunt: Laat je moeder merken dat zij belangrijk is voor andere mensen, dat ze niet zomaar moet denken dat ze onmisbaar is.
Vertel haar rustig dat het het makkelijkste is om jezelf terug te trekken, maar dat je daarmee veel mensen tekort kunt doen. Dus; draai het om.
Gewoon doen.

Toegevoegd na 22 minuten:
onmisbaar = natuurlijk misbaar, sorry.

De vraag is? is je moeder eenzaam(ik bedoel heeft zij er last van?) of zit jij er mee?.
Als ze alles af wijst is dat een groot probleem.
Je kan haar moeilijk dwingen om mensen op visite
te vragen,
Misschien heeft zij hier helemaal geen behoefte aan,
en is ze harstikke gelukkig in haar wereldje.
Kan mij voorstellen dat je hier mee zit hoor,
k,zou dat ook hebben maar misschien(logisch)
ben je overbezorgt.
Probeer het(zal niet mee vallen) van je af te
zetten.
K,wens je veel wijsheid in deze moeilijke situatie.

Ik herken dit, mijn moeder heeft ook weinig sociale contacten. Een paar jaar geleden heb ik een test moeten doorstaan en de conclusie was dat ik PDD-NOS heb. Me moeder heeft allerlei informatie opgezocht op internet wat de gevolgen ervan zijn enzovoort. Ze herkende deze 'afwijkingen'.

Misschien heeft jouw moeder ook autisme? Het komt weinig voor maar sommige mensen met autisme wijzen inderdaad alle mogelijkheden tot contact af.

Neem is contact op met stichting welzijn ouderen in de buurt waar je moeder woont. Ze zullen een afspraak maken met je moeder om eens te komen praten. Ze praten over de mogelijkheden die er zijn voor je moeder. Wie weet kunnen ze haar enthousiast maken om wat te ondernemen.
Ook werkt SWO met vrijwilligers die iets met je moeder kunnen ondernemen. Al is het maar koffie drinken bij haar thuis. Als je moeder dit ook niet wil, laat ze eens onverwachts bij haar aankomen.

Ik herken het. Mijn vader was altijd alleen, maar om ons gerust te stellen, vertelde hij ons dat hij regelmatig weg was met een vriend...... Hij wou gewoon met rust gelaten worden na het overlijden van mijn moeder.

De beste raad is om je moeder niet te dwingen. Het is mogelijk dat ze minder eenzaam is dan jij denkt, óf dat ze liever alleen is. Het is haar keuze om niet op jouw voorstellen in te gaan. Voel je niet schuldig, maar respecteer haar beslissingen.

Draai het eens om(maar misschien heb je dat al gedaan) en stel haar voor om vrijwilligerswerk te gaan doen: koffie schenken in bejaardenhuis, wandelingetje met rolstoel dat soort dingen.

Toegevoegd na 12 uur:
Achterliggende gedachte: ze is op die manier niet de vragende maar de gevende partij, sommige mensen zijn bang anderen tot last te zijn, maar willen toch wel iets doen, op deze manier snijdt dan het mes aan 12 kanten

Misschien is het goed om erachter te komen waaróm je moeder jouw voorstellen afwijst. Zou ze bang zijn voor nieuwe mensen? Zou ze zich schamen om iets, haar huis bijvoorbeeld, oudere mensen vinden het vaak geldverspilling (als ze wat geld hebben dan) om nog nieuwe meubels te kopen bijvoorbeeld. Of misschien schaamt ze zich over iets van zichzelf? Of heeft ze angst buiten te komen? Of is er iets anders aan de hand? Er kunnen zoveel (verborgen) redenen zijn. Probeer erachter te komen en objectief te kijken, want soms gaat het om iets dat voor jou heel normaal is maar voor je moeder een probleem.

Als dat het niet is, en je moeder het "gewoon" moeilijk vindt om contact te maken met anderen, dan zou je haar misschien eens mee kunnen vragen voor een kopje koffie in een fijn restaurantje en dan, een weekje later bijvoorbeeld naar een middag met een invulling die ze leuk vindt, museum of wat dan ook. Zodat ze er eerst eens aan went om er weer eens uit te zijn. Zodat ze weer eens andere mensen ziet zonder er iets mee te hoeven.
Later kan je dan misschien eens samen met iemand naar haar toe gaan. Dan ben jij er nog steeds bij.
Zo zou je het kunnen opbouwen.
Tenminste: als je moeder dat wil...

Wanneer je moeder écht niet wil, zal jij je daarbij neer moeten leggen. Dan zal jij met jezélf aan de gang moeten want het is heel moeilijk om als dochter te zien dat je moeder vereenzaamt. En toch, als zij zelf echt niet wil en jij zou doorzetten en zij raakt daar overstuur van, dan is dat niet goed voor je moeder. Misschien kán ze gewoon niet veel prikkels meer handelen. Dan is het enige wat je kan doen bij haar langs gaan. En dan zoveel keer als dat OOK GOED IS VOOR JOU!!!
Ga je dus niet in allerlei bochten wringen om steeds bij haar te zijn.
Kijk goed wat voor jou ook te behappen is, want als je moeder oud mag worden is het heerlijk als jij jouw bezoekjes aan haar kan volhouden.

Let ook goed op of het jóu pijn is. Misschien is je moeder wel heel tevreden zoals het is. Heeft ze echt geen behoefte aan contacten, droomt ze wat voor zich uit, is ze dankbaar met de rust van nu na een vol leven. Probeer dus objectief te kijken naar haar en probeer te zien of zij echt vereenzaamt, of dat jij vindt dat zij vereenzaamt...

Hoe dan ook, écht vereenzamen zal ze dus niet, want ze heeft een dochter die zich om haar bekommert. En er zijn veel oude mensen die daar heel dankbaar voor zouden zijn.
Je moeder heeft geluk, zo eenzaam is ze niet.

Of iemand eenzaam is bepaald een mens volgens mij zelf. Er zijn mensen die alleen zijn maar zich toch prima kunnen vermaken en gelukkig zijn.
En om dat laatste draait het.
Leef je eigen leven en neem afstand van je moeder.
En vertrouw erop dat een mens echt wel zelf kan kiezen wat hen gelukkig maakt.

Beste Ria, stel dat je moeder tussen 50-65 jaar is en in het westen woont, heb ik hier een leuke site..

www.singleuitjes.punt.nl

succes

Misschien is het een idee als je bij je moeder langs gaat iemand mee te nemen die zij kent zodat ze afspraken kunnen maken.Of wat te ondernemen met die gene erbij zodat ze aan gezelschap went.

Misschien heeft ze behoefte aan iemand van haar leeftijd. Zodat ze gezellig over 'die goeie ouwe tijd' kan babbelen.
Je moeder kan zich inschrijven bij een clubje.
Bijvoorbeeld borduren, kleding naaien, praatclubje, vrouwenvereniging. Misschien een buurtcentrum?
Tegenwoordig zijn er in de randstad veel van dit soort clubjes en is het handig als je een bezigheid hebt.
Je hebt in de randstad van die 50+, 55+ en 65plus clubjes. Ook kan je moeder misschien naar aerobic gaan of zwemmen zodat ze wat ontspanning heeft.
Ik weet natuurlijk niks over je moeders achtergrond maar soms is het ook goed als je haar even de ruimte geven en misschien af en toe een kaartje stuurt op de post.
Zodat ze weet dat ze niet alleen is en altijd zelf initiatief kan nemen.

Mijn advies is het volgende, ik ben ook tegen de 70 en "eenzaam " en alleen .Maar vind het totaal niet vervelend. Heb mijn pctje, ga met de bus,fiets/lopen of auto er op uit en vermaak me prima. Als ik zin heb ga ik naar dochters etc. etc. Veel mensen of zo bijeen op een verjaardag vind ik niet prettig en voel me dan absoluut niet in mijn hum, waarom zou ik dat dan moeten ? Laat je moeder in haar waarde, je hebt het een paar x geprobeerd en ze wil niet, haar keus, toch ? Waarom worden wij ouderen in een hoek gedwongen die we niet willen ? Natuurlijk voel ik mij soms wel alleen, dit is echter mijn eigen keus ! Alleen als kenbaar gemaakt wordt dat ze zich eenzaam voelt kan je iets proberen.

Je moeder heeft jou deelgenoot gemaakt van haar eenzaamheid. Toch is het fijn dat ze jou wel toelaat. Zoals je het doet is het al goed. Op visite op vaste tijden is fijn en misschien kun je dat met broers of zusjes onderling regelen zodat niet op het ene moment iedereen er is en daarna niemand meer. Bij leeftijdgenoten of familie op bezoek gaan is een welkome afwisseling, als ze mensen wil ontvangen spreek af of je gastvrouw mag zijn.
Loop met haar een stukje door de buurt met mooi weer.
Ik ken het wel terug. Oudere mensen hebben lichamelijke ongemakken en daarbij komt ook nog wel eens een gevoel van alles te hebben gehad , niet meer belangrijk te zijn. Ze zijn mistroostig en reageren soms zelfs vijandelijk op het maken van contact, accepteer dat maar even en vraag of je iets voor haar in het huishouden kunt doen haar mag helpen. Ga door met afwisseling te brengen in haar leven dat alleen houdt hen gaande.