hoe kan ik meer open worden?

Question

ik praat best veel en heb altijd wel tijd voor ee praatje. Ik maak makkelijk contact. Heb een heleboel kennissen ook.
Heb een handje vol goede vrienden waarvan ik er van 2 zeker weet dat ze voor me door het vuur gaan.
Mijn probleem: ik durf niet over me problemen te praten, wel de hededaagse probleempjes maar echt dingen waar ik mee zit en mee bezig ben. Hun 2 hebben het gelijk in de gaten als iets me bezig houd maar als ze er naar vragen zeg ik dat er niets is. Ze hebben al 100x gezegd dat ik ze altijd kan bellen en dat ze er altijd voor me zullen zijn maar toch kan ik het niet.
Ik heb dit nooit goed gekunnen. Ik ben wel een persoon die andere mensen altijd helpt en ik "speel" regelmatig voor vertrouwingspersoon. Mensen komen altijd naar mij toe en dat vind ook helemaal geen probleem, het geeft me een fijn gevoel. Ik weet ook van mezelf dat ik te vertrouwen ben maar waarom kan ik mijn diepste zorgen/geheimen/problemen niet delen.
Ik wil hier echt vanaf, want soms wordt het teveel.
Alvast bedankt.

 · Accepted Answer

Uit je reactie blijkt dat je niet graag je eigen zorgen deelt omdat ze al genoeg aan hun hoofd hebben.
Dat is voor mij heel herkenbaar, zo heb ik ook een tijd gedacht. Totdat ik op een gegeven moment in de positie kwam van degene die vertelde en de ander niks meer vertelde over wat haar bezighield.
Dit vond ik echt geen prettige situatie! Ik vond het fijn om met iemand te praten maar het was niet gelijkwaardig. Ik kreeg niet de kans om haar te helpen met de dingen waar zij mee zat. Het werd echt eenrichtingsverkeer en ik voelde me gaandeweg steeds minder gemakkelijk bij het bespreken van mijn eigen sores, en langzaamaan werd het contact steeds oppervlakkiger.

Ik heb dit met haar besproken en ik heb haar gezegd dat ik haar problemen er echt wel "bij" kon hebben. Dat ik het juist fijn vond als ik haar ook zou kunnen steunen en ik heb erbij gezegd dat mocht het zo zijn een keer dat ik echt zelf teveel aan m`n hoofd zou hebben, dat ik dat dan eerlijk zou zeggen. En ook dat ik hoopte dat zij datzelfde zou doen.
De vriendschap is op deze manier veel gelijkwaardiger geworden.

Natuurlijk kan het altijd een keer voorkomen dat iemand niet zit te wachten op problemen van een ander.
Maar in een vriendschappelijke situatie zal dat veel minder snel voorkomen en belangrijk is om dat dan ook uit te spreken.
Je kunt zelf ook de balans een beetje in de gaten houden. Je merkt vanzelf aan de ander of die zich "bedolven" voelt onder jouw verhalen.
Maar over het algemeen wordt het juist gewaardeerd als je wel wat meer van jezelf laat zien. Je laat zien dat je de ander vertrouwt, de ander waardeert. En de ander kan ook nog het gevoel krijgen dat hij/zij er niet alleen voor staat. "Ik ben niet de enige die problemen heeft".

Mijn advies is dan ook: bespreek met je vrienden dat je ze niet wil belasten met jouw problemen, dat je graag wil dat ze het tegen je zeggen als ze zich wel overvraagd zouden voelen. En dat je graag iets met ze zou willen bespreken.
(En dan een middenweg zoeken.... niet meteen al je problemen van de afgelopen jaren op tafel gooien maar beginnen met iets wat je nu hoog zit)

 · Answer

Verplaats je is in de persoon hoe hij zich voelt na het gesprek met jou. Hij voelt zich na het gesprek vast beter. 
En zo'n persoon zou het zeker weten nooit tegen een ander zeggen vooral niet als ze weten dat jij het al moeilijk vind over te praten.

Je moet het gewoon is een keer proberen. Dan zie je wel hoe je jezelf voelt na het gesprek!

 · Answer

Je kunt het goed verwoorden, waar je mee zit. 
Het valt zeker niet mee om je eigen problemen en zorgen bij een ander neer te leggen. Want dat maakt je toch een beetje kwetsbaar. Terwijl jij juist zo de sterke vrouw bent waar anderen hun dingen aan durven te vertellen.

Toch stik je erin, af en toe. En zou je een hele vracht met zorgen eruit willen gooien. Voor wat feedback, voor een luisterend oor.

Misschien gaat het je makkelijker af als je anoniem blijft? Op een forum. Met een nickname. (kijk eens bij Libelle, Margriet).
Want het is echt goed om eens die ballast van je af te mikken. En als je daar op zo'n forum een goed gevoel hebt, is dat een mooie oefening  voor in het "echie".

 · Answer

Je zegt dat je best veel praat. Als je niet over je problemen kan praten met vrienden, houd een dagboek bij, helpt goed voor mensen zoals jij, en misschien komt er een dag dat je het wilt delen met je(beste) vrienden.

 · Answer

Probeer iemand te vinden die je echt vertrouwt en praat daarmee.

Klim daartoe over je schroom heen en durf je te 'geven'..

Waarschijnlijk heb je juist veel moeite om je innerlijk prijs te geven als je tegenover een persoon staat/zit..èn tegenover personen die jou kennen.

Wellicht kun je daarom op het internet iemand treffen die je anoniem in vertrouwen kunt nemen.

Ik raad je echter wèl aan daar heel voorzichtig/terughoudend te zijn met het geven van je vertrouwen..want er lopen daar veel te veel 'gevaarlijke' personen rond.

Groet,

Ton

 · Answer

probeer het eens per mail of via msn als het scheppen van een zeker afstand (letterlijk en figuurlijk) dit makkelijker zal maken.

je moet echt even over de grens heen door een start te maken, dat zal je echt zien dat het steeds makkelijk word.

vraag je eens af waarom je het niet kan of durft en waar je bang voor bent als je over je gevoel praat en leg dit eventueel uit.

emoties hebben we allemaal, dus als je beng bent jezelf te verliezen hoef je je hier niet voor te schamen. emoties maken je menselijk!!!

stoute schoenen hebben ze ook in jou maat dus DOEN!!!!!

 · Answer

Ik erken het probleem en ik volg een sociaal pedagogische opleiding waardoor dit een hele vervelende factor kan zijn. 
Je gaat situaties opkroppen en je kunt het geen plek geven.
Vaak ligt het eraan hoe je tegen de situatie aan kijkt. 
Als ik een probleem heb, zoek ik vaak de schuld bij een ander of vind ik dat ik toen zo op de juiste wijze heb gehandeld en niet anders kon.
Later ben ik erachter gekomen dat ik altijd voor mij de gunstigste situatie uit koos op dat moment, maar op langer termijn het voor andere mensen ongunstig ging uitpakken.

Ik praatte ook nooit echt over mijn problemen, omdat ik dan een aanvallende reactie terug verwachte waarin ze mij de schuld zouden geven van de situatie.
Ook heeft het er misschien mee te maken dat je jezelf niet kwetsbaar wilt opstellen tegenover anderen.

Het is gewoon het beste om open te communiceren.
Mensen om je heen weten zo beter wat ze aan je hebben en het kan juist positief uitpakken, omdat twee altijd meer weten dan een. 
Mensen om je heen kunnen dan begrip tonen voor de situatie en begrijpen jouw gedrag dan beter.
Het vooral belangrijk dat jijzelf het een plek kunt geven.

hoe kan ik meer open worden?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (6)

Weet jij het beter..?