Kind van 13 zonder vrienden vindt niks leuk behalve voornamelijk gamen, wat kan ik hieraan doen?

Misschien zou hij iemand kunnen vinden die zelf ook van gamen houdt. Ik denk dat hij bij het gamen zelf ook met andere mensen praat. Als die iemand vind die ook zo van gamen houdt kan die er daarmee over praten en komt het misschien vanzelf tot een vriendschap. En anders probeer leuke dingen te doen zoals naar een pretpark alhoewel dat wel veel geld kost. Maar andere leuke dingen zouden ook kunnen.

Geef hem de zekerheid van gametijden en niet van hoe het gaat oftewel: niet dat gamen afpakken als straf. Die tijden om te mogen spelen, die jullie aangeven en met hem afspreken, die zijn van hem.
Misschien is een paar uur per dag gewoon teveel, of is het beter om de tijd te verdelen over bijvoorbeeld de middag en de avond.
Alle andere tijd mag hij zelf indelen, wel binnen de perken natuurlijk, want huiswerk maken en zo hoort er ook bij.
Als hij op z'n bed wil liggen niksen, dan is dat aan hem. Grote kans, dat-ie zich helemaal stierlijk gaat vervelen en zelf iets gaat ondernemen. En zo niet, dan is dat ook okee. Het is zijn leven.
De PC niet meer op zijn kamer, want dat is de kat op het spek binden. Niet vanuit het oogpunt straf, maar omdat hij die verantwoordelijkheid niet aankan.

Mijn advies: stop met dwingen!
Kennelijk heeft jij er geen behoefte aan om vrienden te hebben of te maken en is voetbal niet zijn ding. Dat is ook een sociale sport; kan best zijn dat hij dat niet aankan en er zwaar gefrustreerd door raakt en dat vrienden maken en behouden ook niet zijn sterke kant is.
Zoals ik je tekst lees neem je hem dat kwalijk, maar het kan best zijn, dat het geen onwil, maar onmacht is van hem. Uiteraard ken jij hem wel en ik niet: het is maar een suggestie.
Maar dwang en eisen: dat gaat um niet worden, daar ben ik vrij zeker van ;-)

Ik begrijp je probleem hiermee. Maar blijkbaar heeft hij hier geen probleem mee en mist hij geen vrienden, is hij liever alleen. Dat zal je moeten respecteren. Op een dag gaat hij dat vanzelf vast wel missen en gaat hij moeite doen vrienden te maken.
Vraag hem regelmatig of hij iets wil gaan doen, maar laat hem wel in zijn waarde. Blijf niet zeuren (in zijn ogen) dat hij de deur uit moet. Iemand die liever alleen is, kun je geen vrienden laten maken.
Anders wordt het als hij geen vrienden kan krijgen, dat is vaak het probleem van kinderen die op het speciale onderwijs zitten, ze kennen de kinderen niet van school en worden daardoor buitengesloten door de kinderen in de buurt. In dat geval zal hij meer buitenactiviteiten moeten ondernemen om gekend te worden. Zal hij zelf het initiatief moeten nemen vrienden te maken. Eventueel met hulp van bijvoorbeeld stichting MEE moet dat dan kunnen lukken. Bij MEE hebben ze het zgn maatjesproject, dat er is voor kinderen met een beperking, dat er onder andere bij bijdraagt dat kinderen uit hun isolement komen en samen met een vrijwilliger dingen gaat ondernemen. Als hij er ook een probleem mee blijkt te hebben, vraag hen dan of ze kunnen helpen hierbij.

Probeer eens paardrijden, het is wellicht niet direct een sport voor jongentjes maar het is een sport die niet direct een teamsport is. Dus hij hoeft dan niet te strijden tegen andere jongens maar aan de andere kant moet hij wel leren samen werken met een dier, die hij moet dirigeren om te doen wat hij wil.
En soms zijn dieren beter dan mensen om bepaalde vaardigheden te leren omdat ze heel puur zijn

Probeer hem andere spellen te laten spelen zoals racen. Wanneer hij dit leuk vindt zullen zijn interesses verbreden en kan hij andere dingen doen. Hij zou bijvoorbeeld naar een auto race kunnen gaan. Ik neem aan dat hij schietspellen leuk vindt. Kijk eens of hij een leuk spel gratis kan downloaden dat grappig is. Hierdoor krijgt hij waarschijnlijk minder zin om te gamen na een tijdje. Ik game zelf ook en ik stop meestal als het internet wegvalt. Of je zou bijvoorbeeld zijn geschiedenis ''per ongeluk '' wissen dan stop ik meestal ook met een spel. Ook zou je hem mee kunnen nemen naar een game wedstrijd waar hij vrienden zou kunnen maken. Ook pas gamen als je huiswerk af is werkt goed want dan is die moe van het maken van huiswerk en heeft hij minder zin om te gamen, hij zal dan wel vaak tv gaan kijken.

misschien is het een idee om in plaats van zijn goede gedrag te belonen ook zijn slechte gedrag te straffen, dus als hij een keer heel erg tegen jou/jullie uitvalt laat hem dan een tijdje niet gamen of tv kijken.

Zolang je consequent bent, en blijft en niet steeds uit je dak gaat omdat hij brutaal is tegen jou en onthoud dat NEE (en alles wat negatief klinkt) werkt als een rode lap op een stier, en hem de regel stelt dat als hij wat wilt doen, dat hij dat moet verdienen, want jij moet ook werken voor je geld, en jij moet ook eerst je huishouden doen voor je wat leuks mag doen. Geef hem een taak, een tijdstebestek, meld hem dat pas als hij het gedaan heeft zoals jij het hebben wilt hij mag doen wat hij graag wilt, en als hij er tegen in gaat, dan leg je rustig uit (keer op keer hetzelfde) dat jij ook eerst moet werken voor je geld verdiend, en dat jij ook eerst je huis moet opruimen voordat je rustig op de bank kan zitten. Of dacht hij soms dat het vanzelf gebeurde?

Onthou gewoon dat het een ventje is die uit de kindertijd gaat, en de pubertijd in stapt op weg naar volwassenheid, dus het beste kan je hem volwassen behandelen, veel uitleggen, en niet te kinderachtig behandelen, hij snapt het echt wel als je je verhaal verteld. Kort en duidelijk, maak het niet langdradig. Jouw huis, jouw regels. Wijk er niet vanaf, maar hou het vol, consequent blijven, zoals ik al zei. En op je strepen blijven staan, en niet over je heen laten lopen, want daar hebben pubers ook nogal een handje van

Vriendjes.. zit hij nog op de basisschool? hij is natuurlijk wel aan het puberen, en hij is er zich ook enorm van bewust dat zijn leven nou veranderd en iedereen andere dingen gaat doen, ja daar wordt je ook niet vrolijk van natuurlijk en daar kan je als 13 jarige behoorlijk mee zitten uiteindelijk. En dat hij geen vrienden wil maken op het voetbalveld kan zijn omdat hij misschien teveel druk voelt om vrienden te moeten maken, en vrienden maken gaat nou eenmaal niet vanzelf.

heb je er al met hem over gepraat, heeft hij al aangegeven waarom het niet lukt, en wat hij zelf denkt dat er is? Praten is heel belangrijk vooral in zijn fase van zijjn leven op dit moment

Ik heb zelf jaren op scouting gezeten maar nooit met niemand vrienden gemaakt.. Je kan niet iedereen aardig vinden natuurlijk. En straks gaat hij naar een andere school en dan is de kans ook groot dat hij weer vrienden gaat maken. Er zijjn nou eenmaal fases in je leven dat je ineens geen vrienden hebt, en dan weer wel, en ineens weer ff niet. Of je houdt er een paar over.

Succes ermee!

Mijn broertje van 14 had tot voor kort hetzelfde probleem. hij speelde meerdere spellen en is ook een yugiokaart verzamelaar. hij deed eigenlijk niks anders in zijn vrije tijd dan achter de pc hangen of nieuwe kaarten kopen. Ik ben toen op internet gaan speuren en kwam erachter dat er een aantal bijeenkomsten van dit spel zijn in de buurt (Den Haag) waar de spelers elkaar ontmoeten in real life en gezamelijk tips uitwisselen, kaarten ruilen en natuurlijk gamen. Daar waar hij nu eens in de maand komt heeft een hele relaxte sfeer en zijn alleen maar mensen met dezelfde intresse en doel. De eerste keer ben ik met hem mee geweest. Maar nu gaat hij zelfs alleen.

Ja hij speelt nog steeds vaak dat spel, maar hij heeft nu ook vrienden met dezelfde intresse en ziet daardoor meer mensen. Ook merk ik dat hij een stuk socialer is geworden. misschien heeft zoiets ook baat bij jou zoon?

Als autist moest ook ik gelijk denken aan autisme. Dus terug naar een psycholoog. Daarmee kan je het leven van je stiefzoon veel prettiger maken.

Zelf heb ik adhd en ben ik 15 jaar oud hierbij heb ik nooit last gehad met vrienden te maken ik heb juist heel veel vrienden! Heeft hij op school niemand waar hij echt mee omgaat? Is hij anders dan de rest? andere kleren of misschien is het handig om een school verder weg te gaan zoeken waarvoor hij moet fietsendoor het fietsen heb ik mijn beste vrienden en vriendinnen gevonden :)

Achter de gameconsole weghalen en lekker laten socialisen, kijk dat hij lid wordt van sport of muziekclubjes, of dat hij eens iemand mee naar huis neemt, een feestje organiseert etc.

Ik heb nog geen positief woord van je gelezen. Je vindt het vervelend. Je hebt "alles" al geprobeerd. Je neemt hem zijn PC af. Je probeert zowat de controle over zijn hele leven te krijgen, is het niet? Ik heb al je reacties gelezen en ik ben nog geen enkele keer het woord liefde tegengekomen. Hou je wel van je stiefzoon? Houdt hij wel van jou? Wat doe je om hem dat te tonen, aangezien je zijn echte moeder/vader niet bent? Wat vindt hij ervan dat jij alles voor hem probeert te regelen en dat je je bemoeit met zaken daar hij zich eigenlijk gewoon prima bij voelt? Ben je ZELF eigenlijk wel interessant? Heb je hobby's, veel vrienden, ga je vaak wat leuks doen (restaurantje, een cadeau'tje etc.).

Ik kan mezelf namelijk perfect herkennen in jouw zoon.

Mijn (dan wel biologische) moeder heeft me nooit liefde gegeven en ik ben net als hij, op mijn 13e verslaafd geraakt aan online games. Denk je nou echt dat jouw zoon geen vrienden heeft? Check zijn online vriendenlijsten eens. Heeft hij een PSN account? Steam account? Origin? XBLive? Natuurlijk heeft die jongen vrienden. Maar online; zodat hij ten alle tijden afstand kan doen als hij liever even alleen is en zodat hij er in het echt geen contact mee hoeft te houden.

Ik ben uit mijzelf na dik 6 jaar permanent gestopt met die game, en ben toen van mijn grootste gameverslaving afgekomen. Ik heb nu NOG STEEDS contact met de vrienden die ik inmiddels 8-9 jaar geleden voor het eerst online ontmoet heb. Ik ben naar Canada gevlogen om er een paar te ontmoeten, ik heb er een paar in Engeland opgezocht, ik ga volgende maand naar Noorwegen om er nog een paar te ontmoeten. Online zijn vriendschappen zoveel malen sterker en belangrijker, die gaan nooit kapot, die verliest je nooit. Simpelweg omdat je elkaar altijd de ruimte hebt kunnen geven.

Ik speel nu nog steeds games, maar dan met mate. Ik ben inmiddels bijna 21 en ik heb prima controle over de tijd die ik aan gamen besteed. Ik heb mijn opleiding bijna af en heb me prima kunnen focussen op mijn schoolwerk.
Mijn advies aan jou : Support je zoon in zijn games. Vraag er eens naar, krijg kennis van het soort games dat hij speelt en lees erover. Behandel het niet als iets negatiefs, een verslaving, maar als een hobby. Dat is het namelijk; een hobby. Praat erover. Zorg dat hij een goede stoel krijgt om vanuit te kunnen werken. Weet je wel wat er in zijn hoofdje allemaal om gaat? Ik betwijfel het.