Wat te doen als een kind van 5 jaar zegt dat hij het leven zwaar vindt, niet gelukkig is en zijn hartje van steen is? Herkent iemand dit?

Question

Het jongetje is enigst kind. Hij is erg gevoelig en intens lief. Kan enorm stralen en uitgelaten blij zijn als hij het naar zijn zin heeft. Is introvert naar onbekenden.
Is motorisch wat zwak.

Ouders bagatelliseren het niet weg, maar willen zijn verhaal zeker ook niet voeden. Vragen wel naar het waarom...daar komt niet meer uit dan dat hij het zo voelt.

Verhalen als ga naar de psychiater, psycholoog hoeven niet wanneer deze niet onderbouwd zijn. Ik vraag me af of meer mensen dit herkennen en wat zij gedaan hebben.

 · Accepted Answer

Ik herken mezelf een beetje in dat jongetje.. ik zei zulke dingen ook op erg jonge leeftijd, was erg teleurgesteld (nog steeds eigenlijk) in deze wereld. Ik heb ook altijd het gevoel gehad dat deze wereld er anders uit hoort te zien. Ik bemoeide me (en begreep) al op hele jonge leeftijd met de volwassen wereld. Sommige mensen zeggen dat ik ook een soort van indigokind ben, zoals eerder in een antwoord hier genoemd. Ik weet er zelf erg weinig van (hou niet zo van zweverig gedoe :p) maar ik voel vanalles.
Misschien heeft hij hier ook iets weg van. Bij mij werd er vroeger heel weinig aandacht aan gegeven, aan die gevoeligheid enzo. Ik denk dat dat wel heel belangrijk is, hoe precies weet ik dus ook niet, maar mijn ontwikkeling ging echt de verkeerde kant op. Nu heb ik een partner die mij alles vertelt en uitlegt over die gevoeligheid/indigo etc en sindsdien ben ik heel erg gegroeid. Ik heb ook diagnose ADD gekregen.

Kortom: ik kan je niet zoveel uitleggen over hoe je om kan gaan met die hooggevoeligheid en kijk op de wereld, omdat ik zelf nog zoveel moet leren, maar misschien kun je er eens iets over opzoeken, en over ADD bijv. Diagnose's ben ik persoonlijk niet dol op maar goed.

Stuur gerust een berichtje naar me als je meer wilt weten over die bepaalde manier van belevingswereld.

Succes ermee!

 · Answer

niet te veel op door gaan, laat het kind lekker kind zijn, spelen, lachen enz.
Met te veel er naar vragen zal het kind op deze wijze doorgaan. (aandacht van ouders, maar in een negatieve zin).
Dus niet pushen met doorvragen hierop.
Geef positieve aandacht.

 · Answer

Ik zou eerst eens doorvragen hoe hij daar nu toch bij komt. Ik denk dat wanneer een hummel van 5 zoiets zegt, hij iemand aan het napraten is. Althans, dat is mjn eerste gedachte. En dan zou ik met die persoon gaan praten en uitleggen dat ik het niet zo handig vindt dat deze persoon zulke zaken neerlegt bij een koter van 5.

Herkenbaar hierin is voor mij dat ik min of meer hetzelfde meegemaakt heb met 1 van mijn koters. Die bleek ook iemand na te praten, en dacht dat het de juiste wijze was om aandacht te krijgen.

Herkenbaar hierin is voor mij dat ik min of meer hetzelfde meegemaakt heb met 1 van mijn koters. Die bleek ook iemand na te praten, en dacht dat het de juiste wijze was om aandacht te krijgen.

 · Answer

Ik heb zo een idee dat dit kindje veel tussen volwassen mensen zit. En zoals je weet kleine potjes hebben grote oren. Ze vangen toch veel verhalen op en soms weten ze de betekenis hiervan niet. Dit is toch ook geen uitspraak van een kind? Lijkt mij meer een uitspraak die opgevangen is van een volwassen persoon. Zou er eens op letten of er iemand in de familie/kennissenkring  zit die zo praat.
Misschien wil hij er ook bij horen en denkt hij met deze uitspraak aandacht te krijgen.
Zou het zeker wel serieus nemen en het in de gaten houden.

 · Answer

Logeert hij veel bij vriendjes of misschien bij vrienden die oppas zijn voor hem die veel ruzie hebben ?
Het klinkt alsof hij verhalen hoort die niet voor zijn oren bestemd zijn...

 · Answer

Het zou kunnen dat dit kind teveel bij  volwassenen zit zoals anderen zeggen in hun antwoord,dit is zeker heel ongewoon voor een kind van 5.
Maar ik moest ook denken aan een programma dat ik een tijdje geleden zag over hoogbegaafde kinderen.
Die zeiden bijna allemaal dit soort dingen.Maar ik weet natuurlijk niet of dit hier aan de orde is.
Misschien weet je dit zelf?

 · Answer

ik zou me afvragen hoe dit kind aan deze woorden komt, want het is wel degelijk een enorm alarmsignaal.
(over)gevoelig, of juist intenst genieten.... alles gaat dus een beetje met uitersten, een stukje heftiger dan bij andere kinderen.
wat onzeker naar vreemden (kat uit de boom kijken) op welke signalen let het kind? non-verbaal, of verbaal...

ik vind het niet vreemd dat het kind niet kan verwoorden waarom het zich zo voelt. voor volwassenen is het al moeilijk om een gevoel in woorden om te zetten, laat staan voor een kind dat minder goed kan relativeren, analyseren en verwoorden.

het is dus een slim gevoelig jongetje wat veel oppikt uit zijn omgeving.

en ja ik herken het, alleen in de vrouwelijke uitvoering (meid van 5 jaar destijds) ik ben wel  naar een psycholoog geweest omdat kinderen op deze leeftijd niet zulke gedachten horen te hebben, ik er niet achterkwam waar het vandaan kwam, het ook niet overwaaiden, en er dus zelf niets aan kon doen om het te veranderen.

diagnose na 2 jaar bij deze dame... ADD en HSP
5 jaar is namelijk erg jong om dit vast te kunnen stellen 
(event problemen wb leertempo, wegdromen, vergeetachtig zijn, concentratie komen dus nog niet op deze leeftijd voldoende aan het licht waardoor een juiste diagnose lastig wordt)

bij de bron vind je meer info hierover zodat je kan kijken of je iets kan herkennen hierin of weet waar je eens extra op kan letten?

 · Answer

naast alle andere mogelijkheden... misschien is hij gewoon heel gevoelig. Hooggevoeligheid kan hoge pieken en diepe dalen veroorzaken, en kan er ook voor zorgen dat het leven zwaar is. 
ik vind de woorden die hij gebruikt wel indrukwekkend, maar was het niet gewoon een moment opname? een moment van ongelukkig zijn? kinderen kunnen immers alles zo uit zijn verband rukken en helemaal zonder perspectief zitten. Die ene ruzie met een vriendje, lievelingsknuffel kwijt, noem maar op, genoeg redenen voor een kind om met een enorm gebroken hart rond te lopen terwijl er in werkelijkheid niets ernstigs is. 
Als hij daadwerkelijk erg gevoelig is, dan kan dat wellicht ook zwaar voor hem zijn tegenover leeftijdsgenoten. kinderen zijn soms te eerlijk en te hard tegen elkaar.

 · Answer

Het kan zijn dat het kind Hoog Sensitief is. Er is een goed boek over (HSK). Het boek geeft handvatten voor kind en ouders...

 · Answer

Als het kind deze uitspraak op school herhaalt heb je gelijk het AMK aan je broek hangen..

Ik denk dat speltherapie goed zou zijn, voor een paar maanden. Dan kan het kind praten vanuit de handpop of vanuit een knuffel, en niet vanuit zichzelf. Zo kun je zien of het een eigen uitspraak is of ergens opgevangen. Ik denk dat dit wel een eigen uiting is. Maar dat is met speltherapie, juist gericht oo de kleintjes, goed uit te zoeken.

Want je moet hier wel wat mee. Dit kind heeft grote uitersten in zich. En dan motorisch nog wat zwakker, daar is iets mee aan de hand.

 · Answer

Op het moment dat een kind deze woorden gebruikt betekent dat ook dat er een onderliggende behoefte is. De kunst is om het jongetje dit te laten ontdekken. Dat  wat hij zegt, zijn nevensignalen van een diepere oorzaak. Het lastige is dat een kind van 5 jaar ook nog niet alle woorden heeft om zich goed uit te drukken waardoor het voor de knul lastig is. Toch vind ik het een wonder dat een kind van vijf al met hartstaal en gevoelens zich kan uitdrukken. Hij drukt zich uit in wat hij voelt en ik zie niet wat voor gedachten hij heeft als hij vindt dat zijn hart van steen is. Wat heeft hij gedacht voordat hij deze uitleg gaf aan zijn hart. Dat vraagt om een vaardig iemand die met de knul op zijn niveau in dialoog kan blijven om te kijken wat hem bezig houdt. Wat ziet de knul in de wereld om hem heen? Dat wat hij om zich heen ziet, zegt ook vaak wat over hetgeen in zijn hoofd gebeurt. Kijk of er een patroon in te ontdekken is in wat hij daarin uitdrukt.
Een uitdaging. Veel wijsheid hierin.

 · Answer

Dit komt vaak voor bij Nieuwetijdskinderen of Kristalkinderen, zoek er maar meer over. Het kind is geboren in een hogere trilling als wij, komt op de aarde met hoge verwachtingen hoe de wereld er uit dient te zien en is teleurgesteld hoe wij met elkaar omgaan. Veel mensen liegen tegen elkaar of zijn niet eerlijk, gaan over andermans gevoelens heen, kwetsen elkaar.
Dit kind zit enorm vast, het omlaagzakken naar  de lagere trilling waar zijn omgeving in leeft past niet bij hem, maar hij weet nog niet wat hij dan wel moet doen. Hoe blijft hij wel bij zichzelf, kan hij zichzelf zijn??? Hij heeft hulp nodig om er vorm aan te geven, met 5 jaar kan hij het ook nog niet voldoende verwoorden, dit veroorzaakt een afsluiten. Zeker een zorgelijke ontwikkeling, heb het ook bij mijn dochter gezien. We zijn gelukkig weer daar een stuk verder mee, ze kan zich beter uiten en is vrolijker.
Dit is door alternatieve therapeuten beter te benaderen dan door de reguliere sector. Vraag rond in de omgeving of andere ouders een therapeut kennen die er integer mee om kan gaan en die gewend is met hoogsensitieve kinderen te werken. Woon je in Twente, dan weet ik er meerdere. Veel van deze therapeuten worden vergoed (of gedeeltelijk) uit de aanvullende verzekering, als ze zijn aangesloten bij een beroepsvereniging.
Wacht hier niet te lang mee, op deze leeftijd kun je met kleine duwtjes en tips aan de omgeving/ouders enorm veel positief effect bereiken!

 · Answer

Ik heb wel wat ervaring met dit soort uitspraken van kinderen, maar niet vanuit een positie dat ik echt een zinnige reactie kan geven (lang verhaal). Het doet me wel denken aan een documentaire die ik laatst heb gezien 'Boy Interrupted', gemaakt door de ouders van een jongen die op zijn vijfde erg heftige uitspraken deed.

Ik moet erbij zeggen dat de jongen uiteindelijk zelfmoord heeft gepleegd, waarmee ik zeker NIET wil zeggen dat dat voor de jongen waar je het over hebt zo erg opgaat.

Ik geef het meer aan als vergelijkingsmateriaal, ik hoop dat je er iets uit kunt halen dat voor jullie van toepassing kan zijn.

Sterkte in ieder geval voor de jongen, verdrietige kinderen breken echt mijn hart...

 · Answer

Heel herkenbaar, maar je moet het in ieder geval niet zwaarder maken dan het is. Wij hebben met onze zoon destijds een soortgelijke situatie meegemaakt. Hij is inmiddels 16 jaar en staat op een gezonde wijze in het leven. Blijft overigens wel altijd een 'dromerig' type en heeft zo nu en dan wat extra aandacht (in de zin van diepergaande gesprekken) nodig. 
Amaryllis geeft al een uitgebreide uitleg over nieuwe tijds kinderen, zoals deze kinderen vaak worden omschreven. 
Kenmerkend voor deze kinderen is een hoge EQ, diepzinnige uitspraken en voelen zich lang niet altijd (goed) begrepen.
Wij hebben zelf nooit 'externe partijen' om hulp hoeven vragen, konden het tot nog toe zelf behappen en onze zoon begeleiden. Bijkomend voordeel (althans zo ervaren wij dat), is dat wij beide enige jaren voor zijn geboorte 'esoterisch/spiritueel' waren ingewijd en niet echt verrast werden door de bijzondere eigenschappen van ons kind.

 · Answer

Serieus nemen. Heel serieus nemen. 
Kinderen van 5 jaar zijn bezig met een enorme ontwikkeling. Ze beseffen zich steeds meer dat ze los staan van andere mensen, dat ze individuen zijn. Ze krijgen steeds meer in de gaten hoe de realiteit werkt (beginnen hun magische wereldbeeld en een deel van hun fantasie -tijdelijk- te verliezen). Rond deze leeftijd zie je ook vaak dat een kind dat verwerkt door heel veel nachtmerries te hebben. Ze zoeken spanning op door niet alleen de grenzen van hun ouders regels op te zoeken, maar ook hun eigen grenzen.

Belangrijk voor de ouders is om een kind niet ineens anders te benaderen. Bijvoorbeeld als ziek kind. Maak er een feestje van, zou ik zelfs zeggen, om naar een hulpbron van buitenaf (huisarts? Een eerstelijnspsycholoog zou een veilige stap zijn, naast bijvoorbeeld speltherapie).

Wat je als ouder bijv. kunt doen: af en toe stevig knuffelen, zeggen dat je begrijpt dat hij het leven zwaar vind, en dan direct een paar ongelooflijk fijne dingen noemen. Aardbeien, mooie bloemen, kietelen, zijn mooie ogen, zijn geslaagde grap. Veel bewegen, neem hem mee uit fietsen, stel hem eens vragen over het leven. Kinderen kunnen filosofisch nadenken, dat is echt heerlijk om te doen. Blijf bij alles wat je doet wel op een bepaalde manier oppervlakkig. Anders dan haal je meer energie uit een kind (dat gebeurd toch vrij snel) dan gewenst is.

 · Answer

Mijn zoon had dat ook. Houterige motoriek, volwassen taalgebruik, depressieve gedachten, heel slecht overweg kunnen met andere mensen, nieuwe dingen uit de weg gaan. 
Hij heeft het syndroom van Asperger. Hij kan nog steeds zo blij zijn als een vijfjarige (is nu 17), is heel intelligent maar kan daar moeilijk iets mee omdat hij een zeer lage zelfmotivatie heeft, en hij blijft (ondanks allerlei training) sociaal erg onhandig. Hij wordt doodongelukkig van te veel aandacht en veel mensen en lawaai om hem heen. De diagnose heeft hem geholpen omdat wij hem nu stukken beter begrijpen.

 · Answer

Ik herken dit ook. 
Een van mijn zonen was ook zo vroeg met zulke uitspraken. Maar in die tijd stonden ouders hiermee meestal alleen. 
Wat ik gedaan heb: voor hij naar bed ging laste ik elke avond een babbelmoment in. We gingen dan samen in het grote bed liggen, heel knus, en dan kwamen zijn verhalen vanzelf. Ik probeerde zo goed mogelijk op alles antwoorden te geven. Gemakkelijk was dat niet, want zijn vragen gingen soms tot in het oneindige. 
Dikwijls bleek dat hij ongelukkig was, omdat niemand van zijn leeftijd hem begreep. (hij bleek later heel intelligent en gevoelig te zijn) 
Omdat hij moeilijk met leeftijdsgenoten kon praten, op hun niveau, had hij ook weinig vriendjes en werd vaak gepest. Daar probeerde ik hem tijdens die babbelmomenten ook in te steunen en raad te geven. 
Het pesten is geminderd naarmate hij ouder werd. De reden daarvan was, dat hij op de duur vrienden had die enkele jaren ouder waren dat hij, omdat hij daar wel mee kon praten.

Hopelijk hebben de ouders van dit jongetje een goed contact met hun zoontje. Want een kind in geestelijke nood is heel erg.

 · Answer

Heel herkenbaar, van mezelf en van mijn oudste zoon. Op 5 jarige leeftijd zijn kinderen middels de middelen van onze maatschappij langzamerhand helemaal losgekoppeld van hun geheugen aan 'thuis', de lichtwereld en vaak ook van hun contact met hun levensgids. Het leven voelt dan letterlijk zwaar aan. Een hart van steen is een prachtig beeldende uitdrukking, niet vreemd voor een nieuwetijdskind. Kinderen rond de 5 jaar hebben hun contact met de lichtwereld even verloren en moeten aarden in de aardse wereld. Dit is een gevoel van verlies, rouw, niet 'thuis' zijn, heimwee. Logisch dus dat het kind uitingen kan hebben in de trant van 'morgen wil ik niet meer wakker worden', 'zwaar leven', 'naar huis willen', kortom ongelukkig zijn. Neem deze opmerking in zoverre serieus dat je vraagt naar de beleving van het kind op zijn niveau. Vraag niet te ver door, maar ga je eens verdiepen in de belevingswereld van een nieuwetijdskind. Het kind is niet voor niets op jouw pad gekomen, dus ga samen op ontdekkingstocht om samen te her-inneren waar je vandaan komt en wat je doel hier op aarde is. Er bestaan goede boeken op dat gebied. Lees eens het boekje van Hans Stolp 'De levensopdracht van nieuwetijdskinderen' en 'Het sprookje van de dood' van Marie-Claire van der Bruggen. Een goede kindercoach op het gebied van nieuwetijdskinderen opzoeken is ook raadzaam als je er zelf geen raad mee weet. Voor het kind is het vooral héél belangrijk dat je zijn gevoelens niet ontkent of wegwuift. Ondermijnend voor zijn zelfvertrouwen en zelfbeeld zijn opmerkingen als 'stel je niet aan...', 'ach, dat valt allemaal toch wel mee...'. Het kind voelt zich dan ontkent met al zijn gevoelens en loopt misschien een deuk op die zijn kwaliteiten ondermijnen. Dit hele verhaal gaat natuurlijk niet op als het kind een serieus psychisch probleem blijkt te hebben, maar die kans acht ik in dit geval enorm klein.

 · Answer

ja ik herken dit. Maar dan als kind.

Als kind voelde ik me intens verdrietig en heel eenzaam. hele rare gevoelens voor een klein meisje van een 5 jaar, want ik snapte er helemaal niks van. Mijn moeder kon hier helemaal niks mee. ik was vaak verdrietig terwijl ik niet wist waarom, mijn moeder wist hier niet mee om te gaan. en zei als je het niet verteld dan kan ik er niks mee.
Maar ja ik wist zelf niet eens waardoor het kwam. Zelfs op die leeftijd heb ik gedacht , hoe het zou zijn wanneer ik er niet meer zou zijn. Ik heb me altijd anders gevoeld dan anderen. wilde ook niet leven. Ook hele rare gedachtegangen voor een meisje van 5.

Wat ik het liefste zou hebben gewild toen, is dat mijn moeder mijn intens had vastgehouden en had gezegd dat alles goed zou komen. En dat wat er ook aan de hand zou zijn, dat zij er altijd voor mij klaar zou staan en dat ze altijd van me zou houden. En dat ze zeker wist dat het goed zou komen. En mijn nog steeds intens vasthouden voor een hele lange tijd.

 · Answer

Toen ik dit las dacht ik aan een hoog sensitief persoon, HSP.

Wat te doen als een kind van 5 jaar zegt dat hij het leven zwaar vindt, niet gelukkig is en zijn hartje van steen is? Herkent iemand dit?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (19)

Weet jij het beter..?