Had in de zaak van de Armeense kinderen de onafhankelijke rechter niet moeten oordelen?

Zijne Majesteit de Koning is Voorzitter van de Raad van State die bestaat uit een vice-president en maximaal tien leden. De vice-president heeft de dagelijkse leiding over het college en de organisatie van de Raad.
De Raad van State is onafhankelijk adviseur van de regering over wetgeving en bestuur en hoogste algemene bestuursrechter van Nederland. De werkwijze en taken van de Raad van State zijn vastgelegd in de Grondwet en in de Wet op de Raad van State.
De Raad van State bestaat uit een afdeling advisering en een afdeling bestuursrechtspraak.
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State is hoogste algemene bestuursrechter van het land en bestaat uit leden en staatsraden. Deze afdeling is onderverdeeld in drie juridische kamers en is zowel rechter in eerste en enige aanleg als rechter in hoger beroep.

Het is deze Afdeling bestuursrechtspraak – rechtsgebied Vreemdelingenrecht - van de Raad van State die op 24 augustus 2018 in Hoger Beroep heeft beslist dat de twee Armeense kinderen terug moeten naar hun moeder die reeds in Armenië verblijft.
Hier gaat het in hoofdzaak om:
De moeder van de kinderen is al in Armenië, nadat zij Nederland vorig jaar moest verlaten. De kinderen konden toen niet mee, omdat de moeder hen had verstopt. Dit voorjaar vroegen de kinderen asiel aan in Nederland. Omdat er geen grond voor asiel is, heeft de staatssecretaris de asielvergunning geweigerd. Naar het oordeel van de Afdeling bestuursrechtspraak mocht de staatssecretaris dat doen. Volgens Europese wetgeving en rechtspraak van het Hof van Justitie in Luxemburg kunnen de kinderen alleen asiel in Nederland krijgen als zij in Armenië zouden moeten vrezen voor vervolging of voor ernstige schade door een onmenselijke behandeling door de Armeense autoriteiten. Daar is geen sprake van. De kinderen worden in Armenië door niemand bedreigd. De Armeense autoriteiten trekken zich het lot van de kinderen juist aan.

Er is dus uitspraak gedaan door de hoogste onafhankelijke algemene bestuursrechter.

Ik veronderstel dat de vraagsteller van mening is dat asielaanvragen door een rechter zouden moeten worden behandeld. Het is echter zo dat dit in Nederland onder de verantwoordelijkheid van de Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid valt en is gedelegeerd aan de IND. Dit is niet in strijd met het trias politica beginsel, het behandelen van asielaanvragen is immers de taak van de uitvoerende macht. In dit geval komt de trias politica als volgt tot uiting: de wetgevende macht maakt het asielbeleid, de uitvoerende macht voert het beleid uit (middels het toe- of afwijzen van asielaanvragen) en de rechter (in hoger beroep de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State) toetst achteraf of de beslissing van de uitvoerende macht rechtmatig is geweest, hetgeen in deze zaak ook is gebeurd. De rechter heeft dus niet besloten dat de kinderen terug moeten naar Armenië, dat is de beslissing van de Staatssecretaris geweest. De rechter heeft geoordeeld dat dit een rechtmatige beslissing is geweest en dat deze beslissing niet opnieuw hoeft te worden beoordeeld.

Het zou juist een schending van het trias politica beginsel zijn als de rechter asielaanvragen zou mogen toe- of afwijzen. Hij zou dan immers op de stoel van de uitvoerende macht gaan zitten.